Ilesia románcia de San MiguelCanecillos de San Miguel
Tres la conquista de la Península Ibérica polos árabes, les tierres de Sotosalbos permanecieron mientres sieglos en tierra de naide, na franxa de terrén entendida ente los ríos Duero y Tajo, que sirvía como frontera muelle ente cristianos, al norte, y moros, al Sur.
Darréu y tres la meyora de los cristianos, estes tierres de Sotosalbos fueron donaes al obispáu de Segovia en 1116; donación que foi confirmada por Alfonsu I el Batallador en 1122, empezando de momentu a poblase'l llugar llamáu entós Sotis Albis. Pero dende 1247 yá se menta como Sotosalbos (sotos blancos).
Nel añu 1536 el cabildru segovianu vendió la propiedá a don Pedro de Zúñiga, pasando d'esta manera a depender del señoríu del marqués de Aguilafuente. La hestoria de Sotosalbos atópase tamién bien venceyada a Juan Ruiz, Arcipreste de Hita, que pol sieglu XIV menta a Sotos Albos nel Llibru de bon amor, citando'l so alcuentru nel Puertu de Malangosto cola serrana La Chata.
Monumentos y llugares d'interés
Ilesia de San Miguel
Ilesia de San Miguel.Ilesia románica de Sotosalbos. Galería porticada.Ilesia románica de San Miguel sieglu XII en Sotosalbos
La ilesia de San Miguel ye una de les ilesies romániques más belles de la provincia de Segovia. Foi construyida nel sieglu XII.
Destaca la so galería porticada, típica d'esta zona, pola decoración y númberu de los sos capiteles.
(2007) Enciclopedia del Románicu en Castiella y Llión; SEGOVIA Vol. III. Fundación Santa María La Real. Centru d'Estudios del Románicu.. ISBN 978-84-89483-34-7.
