| Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables.
Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Reinu d'Etruria}} ~~~~ |
- Nun confundir cola antigua Etruria, civilización anterior a la República romana.
El Reinu de Etruria (n'italianu, y oficialmente: Regno di Etruria) foi un Estáu satélite qu'esistió dende 1801 hasta 1807 so la imposición de Napoleón Bonaparte, socesor del antiguu Ducáu de Toscana. Tomó'l nome d'Etruria pol antiguu nome romanu que designaba al país de los etruscos, un Estáu que yá esistiera antes de la espansión romana. Igualmente, esti nuevu reinu reabsorbió los territorios so xurisdicción napolitana de los Reales Presidios.
Historia
El Reinu de Etruria foi creáu'l 21 de marzu de 1801 en virtú de la firma del Tratáu d'Aranjuez. Nel contestu de les Guerres Napoleóniques, el duque Fernandu III de Toscana foi desaposiáu pola firma del Tratáu de Lunéville el 9 de febreru de 1801, magar el país taba en manes del gobiernu provisional establecíu polos franceses, el 27 de payares de 1800, con Francesco Chiarenti, Enrico Pontelli y Giovanni de Ghores, que dio pasu a una comisión del Gran Ducáu presidida por Giuseppe Francesco Pierallini y con Antonio Cercignani, Bernardo Lessi y Giulio Piombanti que yá tomaren el poder a la salida de Fernandu III del país. El 3 d'agostu de 1801 foi proclamáu rei Lluis I de Borbón-Parma, duque de Parma, sobrín de la reina d'España María Luisa. La islla d'Elba foi tresferida a Francia pero incorporar al reinu l'antiguu Principáu de Piombino, que foi darréu renombráu polos Presidios de Toscana.
Lluis I morrió'l 27 de mayu de 1803 y asocedió-y el so fíu, Lluis II de Etruria, so la rexencia de la so madre María Luisa de Borbón. El nuevu gobiernu de María Luisa dexó l'asilu de dellos enemigos de Napoleón, lo qu'agafó a ésti y resolvió suprimir el reinu pol Tratáu de Fontainebleau'l 10 d'avientu de 1807, nel cual declarábase abolida la monarquía.
Disolución del Reinu
En 1808 el parllamentu francés incorpora'l país a Francia. Un gobernador xeneral, Jacques François de Boussay, Barón de Menou (1750-1810), foi unviáu al país y llogró el poder en mayu de 1808 (hasta'l 3 de marzu de 1809); creáronse darréu tres departamentos: Departamentu del Arno (gobernáu por Bacault de Reully dende'l 24 de mayu de 1808), Departamentu del Mediterraneu (gobernáu por Guillaume Antoine Benoît en funciones dende'l 25 de febreru de 1808) y el Departamentu de Ombrone (gobernáu por Ange Gandolfo dende'l 24 de mayu de 1808).
Nominalmente el país volvió ser un Estáu soberanu en 1809, cuando foi donáu con títulu de Gran Duquesa de Toscana a la hermana de Napoleón, Elisa Baciocchi, el 3 de marzu de 1809, y duró hasta'l 1 de febreru de 1814. L'alministración francesa caltener colos trés departamentos qu'agora nominalmente formaben parte del Gran Ducáu de Toscana; el gobernador de Ombrone nun foi camudáu, Arno foi nomáu'l 15 de marzu de 1809 Jean Antoine Joseph Fauchet (que'l 4 de xunu de 1810 foi nomáu barón de Fauchet); nel Departamentu del Mediterraneu'l gobernador foi sustituyíu en 1810 siendo nomáu Michel Augustin de Goyon; los trés gobernadores tuvieron al mandu de los sos gobiernos hasta febreru de 1814.
En febreru de 1814 el país foi sacupáu polos franceses y ocupáu polos napolitanos, y el 27 d'abril de 1814 l'antiguu Gran duque de Toscana Fernandu III foi repuestu nel tronu.
Reis d'Etruria
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
