Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Prado del Rey}} ~~~~
Nel añu 2016, Prado del Rey cuntaba con 5.767 habitantes. La so estensión superficial ye de 49 km² y tien una densidá de 123,4 hab/km². Los sos coordenaes xeográfiques son 36º 47' N, 5º 33' O. Asítiase a una altitú de 440 metros y a 105 quilómetros de la capital de provincia, Cádiz.
Allugar na ruta de los pueblos blancos ente les poblaciones d'Arcos de la Frontera y El Monte. La redolada, formáu por cuetos, llombes, regueros y manantiales, ye aparente pa distintes actividaes como'l senderismu, rutes a caballu, bicicleta... esistiendo diversos senderos que parten del pueblu.
Historia
Topáronse restos humanos que se remonten al Paleolíticu pero los primeros documentos falen de la ciudá romana d'Iptuci, citada yá por Plinio el Viejo y "Civites" capaz d'acuñar moneda propia.
Na actualidá caltienen dellos llenzos de muralles, el cipo funerariu na fachada de la ilesia, y una llámina de cobre del Tratáu d'Hospitalidá ente la colonia de Ucubi (actual Espejo de Córdoba) y el conceyu Iptuci.
Prado del Rey foi parte de la franxa fronteriza col Reinu de Granada (esta frontera foi bien inestable), colo que pasaba d'unes manes a otres según les distintes esfriegues.
Nel términu municipal, topóse una muestra única d'armamentu cristianu, que'l so estilu imponer n'Al-Ándalus nos sieglos XII y XIII, coesistiendo con otra armes de tradición musulmana. La espada, de doble filu, ta guarnida con un pomo esféricu macizu coronáu por un botón pa la fixación de la empuñadura. El puñu, estremáu en cuatros sectores, alluga decoración epigráfica grabada.
Tres el periodu árabe Alfonsu VII conquistar y quedó despobláu hasta que Carlos III lo refundó nel sieglu XVIII, añu 1768, col plan de repoblación del sur d'Andalucía Asistente de Sevilla D. Pablo de Olavide y partiéronse les sos tierres ente 189 colonos procedentes de la serranía de Grazalema y Ronda.
Mientres los años de vixencia de la Segunda República Española Prado del Rey pasó a denominase Prado Libre, recuperando'l so nome anterior tres el golpe d'Estáu de 1936.
Economía
La economía del conceyu basar na agricultura, destacando los sos vinos autóctonos pajaretes y l'apicultura[2]
Escudu
Descripción: Escudu cortáu: 1º, d'azur, la cifra de Carlos III d'oru; 2º, de plata, dos ruedes de sable, d'ocho radios, puestes en faxa. Al timbre, corona real borbónica.
Significáu: La Cifra de Carlos III, por ser esti monarca'l fundador del conceyu, utilizáu nos que fundó, y les ruedes, por ser ésti, el símbolu de la ciudá romana Iptuci, allugada nel términu municipal, qu'apaez grabáu nes sos monedes.
Llugares d'interés
Plaza de la Constitución
Dientro del cascu urbanu de Prado del Rey destaquen edificios como:
Parque Infantil, como zona d'ociu, na cai El Veguino, un llugar axardináu nel cual podemos atopar un estanque y un pequeñu zoo, amás de meses de pic-nic y atraiciones, como xingadorios, pa los más pequeños.
Pósito de Llabradores, edificiu del sieglu XVIII que sirvió nel so día p'almacenar les ceberes tres la collecha, sito en callar Fonte.
Centru d'Interpretación Etnográfica de la Sierra de Cádiz, na cai Juan Ramón Jiménez, que ye visitable alcordando la visita al traviés de la Oficina Municipal de Turismu, pudiéndose reparar una pequeña coleición d'oxetos arqueolóxicos topaos na zona.[3]
Iptuci, ye una antigua ciudá romana que data del sieglu II d.C., llegando a acuñar moneda propia. Anguaño nun ye visitable al atopase los restos nuna propiedá privada. Dientro del complexu atopamos les salines d'interior de Iptuci, que síguense esplotando pudiendo visitase esta zona del complexu.
Cipo funerariu de Iptuci, dedicáu a Fabia Fabiana, en Prado del Rey.
Ye destacable el planiamientu urbanísticu del pueblu, con cais lliniales y mazanes cuadriculaes, carauterística de les nueves poblaciones carolines. Tamién atopamos diverses fontes d'agua de ciertu valor etnográficu ente les cualos destaquen les fontes d'Allá y la d'Acá, y la fonte del Pilar.
Destaquen productos como'l miel y les chacinas. Diverses bodegues na población críen el so afamáu vieno de Pajarete y el mostu colorao.[4] De la mesma pueden tastiar platos como:
.svg)
.png)
