El xentiliciu de los habitantes de Navalperal ye «Coritos».[3]
Bandera de Navalperal de Pinares
Xeografía
Allugamientu
Navalperal de Pinares estender por un terrén llixeramente montascosu con altores que ronden ente los 1200 y 1500 m, siendo'l picu más eleváu de la zona'l Valpardo con 1517 m. Tien un clima con iviernos fríos y branos pocu calorosos. La vexetación predominante son los praos ricos en camperes, ente los que s'atopen delles mases de carbayos, carbes y pinares. A lo llargo del conceyu broten numberosos manantiales que, formando regatos y regueros, encargar de caltener frescos les abondoses camperes y d'engrosar el caudal del ríu Becedas nel sur y en menor midida la cuenca del Voltoya, afluente del Duero, nel norte. D'este a oeste y práuticamente pel centru del términu municipal escurren la carretera C-505 y la vía ferrial del norte.
Históricamente Navalperal de Pinares tuvo d'aniciase como nucleu de población estable a partir de la repoblación de la contorna nel sieglu XI por caballeros y nobles abulenses, magar hasta'l momentu nun se pudo acreitar documentalmente esti fechu.
Por orde del rei Alfonsu VI la ciudá d'Ávila foi conquistada en 1088, (Toledo foi tomada en 1085), pol conde Raimundo de Borgoña. La rexón foi repoblada con xentes asturianes y lleoneses que llegaron col caballeru D. Fernán López Trío y ocuparon les tierres navas más baxes al sur como camperes d'iviernu pa los ganaos y les navas del este pal branu, estableciéndose asina posiblemente nes tierres qu'anguaño ocupa'l conceyu.
Nel sieglu XVII, concretamente dende l'añu 1613, por compra del "termino redondu de Nabalperal L'Aldea de Avila" que fai'l Marques de Las Navas, Conde del Risco y Comendador de Santibáñez, pasa de la xurisdicción d'Ávila a xunise a Las Navas y Valdemaqueda que yá yeren propiedá de dichu señor(documentos nel Archivu Xeneral de Simancas).
Nel sieglu XVIII sigui perteneciendo al Marquesáu de Las Navas, pos nes respuestes daes nel Catastru d'Ensenada dicir a la segunda entruga que "esti llugar de Navalperal ye de señoríu, perteneciente al Duque de Santisteban, Marques de Las Navas".
Ye nel sieglu XIX, en 1805, cuando pasa del Marquesáu de Las Navas a la Corona.
Nel añu 1856 faise la compra al Estáu del termino completu de "Navalperal y despobláu de Valvellido", compra que paguen los vecinos del pueblu por aciu la "redención del censu" que teníen establecíu cola Corona nesa fecha y con base na llei de desamortización del ministru Madoz decretada'l primeru de mayu de 1855. El preciu total de la compra foi 213.300 reales, a pagar en 10 plazos de 21.330 reales cada añu.( documentos nel Archivu Históricu Provincial d'Ávila).
Demografía
El conceyu, que tien una superficie de 49,83 km²,[6] cuenta según el padrón municipal pa 2015 del INE con 867 habitantes y una densidá de 17,39 hab./km².
Los primeros datos demográficos proceden del censu de población de finales del sieglu XVI onde afirma: «El llugar de Navalperal consta d'una pila bautismal de 156 vecinos». Nel sieglu XVIII figuren solo 172 habitantes y a mediaos del sieglu XIX 663 habitantes, aumentando considerablemente en 1860 cola instalación del ferrocarril. A finales del sieglu XIX y principios del XX devasar los 1000 habitantes, llegando en 1960 hasta los 1523 habitantes.
Gráfica d'evolución demográfica de Navalperal de Pinares ente 1842 y 2017
Dende siempres y hasta va pocos años, la ganadería constitúi la principal fonte d'ingresos. Anguaño destínense 5000 hectárees de camperes colos que s'alimenten casi dos millares de vaques.[ensin referencies]
La escelente comunicación con Ávila y Madrid, n'unión de les carauterístiques paisaxísticu y climatolóxicu qu'alleguen en Navalperal, faen que'l sector turísticu, siguíu de cerca pola ganadería, sía la base de la so economía actual.[ensin referencies]
.jpg){kind=small}
