Los sos entamos artísticos fueron en 1974, abriendo los conciertos de Lluís Llach, Ovidi Montllor, Maria del Mar Bonet, ente otros. En 1976 editó'l so discu de debú Si volieu escoltar, con arreglos de Llach, nel qu'arrexuntaba cantares populares catalanes actualizaes, que lu acompañaron nos sos primeros años d'actuaciones.
Foi Penyora (1979) (premiu Fotogrames de Plata) el trabayu que lu llanzó a la fama y qu'inclúi la tema La gavina, hasta güei el más popular de la so carrera. Otros de los sos ésitos son Bruixes i maduixes (meyor discu catalán del añu), Rosa de foc (Premiu Ràdio 4) Cos meu recorda, Barca del temps (Discu d'oru) y Llovió, el so primer discu en castellán.
Nesta trayeutoria internacional cabo destacar los conciertos nel Théâtre de la Ville de París (1981 y 1987), les actuaciones nel Festival Tenco de Sanremo (Italia, (1982) y el Festival Utono Musicale de Como (Italia, 1989), amás de les sos apaiciones en Moscú y Armenia,(1985), Bogotá (1988), Festival Internacional de Cuba (1994), conciertu Pro-Indíxenes Bolivia (1995), Anfiteatru Ragusa Festival Barcelona-Sarajevo (Bosnia) (1996) Centru Cultural Guaraní de Paraguái (1996), Teatru Nacional de Cuba (1997), Théâtre l'Ancienne Belgique de Bruxeles (Bélxica, 1998), La Trastienda (Buenos Aires, 1998) y nel Palau Sant Jordi -Catalunya x Kosovo- (Barcelona, 1999), ente otros.
N'avientu de 2007 edítase Clàssics catalans, esti álbum contién 20 cantares, con sardanes replantegaes como ’Llevantina’, ‘Per tu ploro’, ‘Cavaller enamorat’ y ‘La mort de l'escolà’, según cantares d'autor, de trubiecu, relixoses, populares o habaneres. El discu, coproducido por Marc Parrot, distribuyir en numberosos países d'Europa y foi editáu por Harmonia Mundi. Marina Rossell presentó'l repertoriu de ‘Clàssics catalans’ nos trés conciertos que dio n'ochobre de 2007 nes places arxentines de Buenos Aires, La Plata y Rosario y en xineru de 2008 en Barcelona.
Montreal 2016
El 11 de setiembre de 2008 Rossell cantó nel Gran Teatru del Llicéu de Barcelona, conciertu especial (Marina Rossell al Liceu. de la Renaixença als nostres díes) nel que se grabó un dvd en direutu que ye editáu n'avientu de 2008. N'avientu de 2011 editóse'l so discu Marina Rossell canta Moustaki[3]como homenaxe a Georges Moustaki con trelce tarrezas, unu d'ellos interpretáu a dúu con Moustaki. En 2014 editó un segundu discu en tributu a Moustaki con once tarrezas, unu d'ellos compuestu pola autora pal discu Marina Rossell canta Moustaki vol.2 y tamién s'editó un tercer discu grabáu en direutu nel Festival Grec de Barcelona 2014 col títulu Tribut a Moustaki.[4]
En 2015 Marina estrena un nuevu discu: Cançons de la resistència na qu'inclúi 12 cantares, ente elles Lili Marleen, Grândola, vila morica, Bella ciao, Si quies escribime o'l Cant dels partisans francesos. Tamién inclúi Quanta guerra!, escritu pola cantautora coles mires de nun escaecer el desastre de les guerres. El discu ta publicáu por Satélite K y col sofitu de la Amical de Ravensbrück y la portada foi diseñada pol escultor Jaume Plensa.[5]
El 2016 grabó un videoclip pa la campaña a favor de los refuxaos Casa nostra casa vostra (Casa nuesa ye la vuesa casa) col cantar Quanta Guerra, amás de participar nel conciertu coleutivu nel Palau Sant Jordi.[7]
Con Anne Hidalgo, alcaldesa de París,
El 2017, ente otros conciertos, cantó nel actu del treslláu de los restos nel campusantu del Père-Lachaise, de Francesc Boix, fotógrafu de Mauthausen, nuna ceremonia presidida pola alcaldesa de París Anne Hidalgo. Nel intre del actu, cantó L'emigrant y el Cant del Ocells.[8]
Premios
En 1988 la Generalitat de Catalunya concedió-y la Creu de Sant Jordi, en 2006 foi nomada miembru Honoríficu del Foru Iberoamericanu de les Artes y en 2007 estremóse-y como Visitante Pernomáu de La Ciudá de La Plata (Arxentina), tamién recibió'l premiu Olof Palme pol so sofitu a la paz. En 2009 gana nos XIII Premios de la Música d'España na categoría de Meyor Álbum de Música Tradicional.
Tretze que canten. Mainat, Joan Ramon. ISBN 84-85984-02-1. Editorial Mediterránea, 1982.
Referencies
↑Afirmao en: autoridaes BNF. Data de consulta: 30 avientu 2019. Identificador BnF: 142223285. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
.svg){kind=small}
