El llagu Qinghai (Pinyin: [青海湖]llagu Kokonor, Koko Nor o Tso Ngonpo, mongol: Хөх нуур) ye'l mayor llagu de China.
El llagu Qinghai recibe les agües de 23 ríos y regueros, y asítiase a 3.205 m percima del nivel del mar, nuna depresión de la pandu Tibetanu.
Imaxe de orellar sur del llagu Qinghai
La zona del llagu foi tradicionalmente una zona fronteriza ente los pueblos mongoles y tibetanos, polo que'l llagu foi conocíu n'Occidente pol so nome d'orixe mongol Kokonor. En mongol modernu, esti nome escríbese Хөх нуур (Höhnuur) y significa llagu azul. Les versiones tibetana y manchú del nome tienen el mesmu significáu. El nome en chinu Qinghai (青海, pinyin: Qīnghǎi) significa lliteralmente "mar azul" y da nome a la provincia de Qinghai.
Imaxe del llagu en mayu de 2006
La superficie del llagu ye de 5.694 km², pero amenorgóse nos últimos años (hasta 4.635 km², según delles fontes), y tien 360 km de perímetru. A pesar de la so alta salín, presenta una bayura d'especies marines, como'l pexe comestible huángyú (湟鱼).
El llagu Qinghai atópase na provincia noroccidental de Qinghai, a la que da nome, concretamente na división ente los dos prefeutures autónomes tibetanes d'Hainan y Haibei. Ye'l puntu d'alcuentru de delles rutes migratories d'aves n'Asia. Munches especies faen parada nel llagu Qinghai nes sos migraciones estacionales. Por cuenta de esta carauterística del llagu, ésti foi un centru d'atención nes midíes de siguimientu del espardimientu del virus H5N1 del gripe aviaria, una y bones una apaición del virus nel llagu podría estendelo con suma facilidá per Asia y Europa. Ello ye que identificáronse casos aisllaos de H5N1 nel llagu.
Al nordeste del llagu atopen les «islles de los páxaros» (isla de la Mabea ya islla del Güevu), que fueron reserves d'aves de la Zona de Proteición Natural del Llagu de Qinghai dende 1997. Mientres l'iviernu la superficie del llagu permanez xelada mientres un máximu de tres meses.
Fragmentación del llagu
Con anterioridá a los años 1960, 108 ríos d'agua duce vertíen les sos agües nel llagu. Nel añu 2003, un 85% de los ríos ensugáronse, ente ellos el ríu Buha, el qu'arramaba mayor caudal d'agua nel llagu. Ente 1959 y 1982, el descensu añal del nivel de les agües foi de 10 centímetros, enclín que se llogró invertir ente 1983 y 1989, pero que s'acentuó dende entós. L'Academia China de Ciencies señaló en 1998 que'l llagu atopar de nuevu so l'amenaza d'una perda importante de superficie debida al escesu d'actividá agrícola, reclamaciones de terrén y causes naturales.[1] La superficie del llagu amenorgóse nun 11,7 % nel periodu trescurríu ente los años 1908 y 2000.[2]
Como resultáu d'esto, seique en combinación con movimientos de dunes, les superficies menos fondes del llagu quedaron al descubiertu, y delles mases d'agua quedaron dixebraes del cuerpu principal del llagu mientres el sieglu XX. Nos años 1960 el llagu Gǎhǎi (尕海), de 48,9 km², surdió na parte norte del llagu. Mientres los años 1980 otru nuevu llagu, el Shādǎo (沙岛), de 19,6 km², dixebrar nel noroeste, ente que nel nordeste surdió'l llagu Hǎiyàn (海晏) con 112,5 km².[3] Nel añu 2004 otros 96,7 km² dixebrar de la masa principal d'agua. Ye más, nes zones riberanes del llagu quedaron aisllaos siquier otros seis pequeños llagos. La superficie d'agua total amenorgóse en 312 km² mientres les últimes trés décades.[4]
