conceyu de la provincia d'Ávila, asitiáu na contorna del Valle Amblés. La llocalidá ta asitiada a una altitú de 1106 msnm,[2][3] allugada a un quilómetru de la carretera nacional N-110, (Ávila-Piedrahita).
Los primeros datos escritos atopaos que nomen a La Serrada son del añu 1341, nuna rellación de les propiedaes de la Catedral, nesti pueblu. Nellos recueyen dellos nomes qu'entá perduren, como por casu: "Yera Vieya", "Serradillos", "Macarro"...
El términu de La Serrada yera propiedá de la Catedral d'Ávila y de delles families nobles de la ciudá como los Blázquez y les Águila. A finales del sieglu XVI fundóse'l conventu de los Jerónimos, que recibió como dote toles tierres que tenía nesti términu'l señoríu de les Águila.
Los habitantes de La Serrada fueron siempres esclavos que trabayaben les tierres del pueblu, dedicándose tamién a la ganadería lanar y a llabrar les tierres de les deveses de la contorna d'Ávila, dalgunos diben a Estremadura colos sos ganaos tolos años, practicando l'alzada.
Mientres dellos sieglos la parroquia de La Serrada dependió de Muñopepe y otres ocasiones asocedió al aviesu.
Pa conocer la hestoria de La Serrada hai qu'allegar a los archivos de la Ilesia, pos nel Estáu, nun esistíen rexistros hasta fines del sieglu pasáu. Hai un llibru de Don Pascual Madoz, hacia 1850, onde se describe a La Serrada, como pueblu, lo que producen les sos tierres, y, cuntáu polos sos antepasaos, les consecuencies que produció'l terremotu de Lisboa en 1755 nel pueblu, llogrando destruyir casi'l 30% de les viviendes y causando daños irreversibles na ilesia.
Demografía
El conceyu, que tien una superficie de 7,28 km²,[4] cuenta según el padrón municipal pa 2017 del INE con una población de 58 homes y 55 muyeres, lo que fai un total de 113 habitantes en 2014
Gráfica d'evolución demográfica de La Serrada ente 1842 y 2017
La ilesia taba ruinosa y foi reedificada por Don Vito Fernández Guerra y Doña Isabel Jiménez Grande. Ampliar escontra'l saliente coyendo terrenes del campusantu vieyu, edificándose una espodada torre bien paecida a delles de Valladolid y Tierra de Campos, asitióse la canciella interior y la del "portalillo", bendicir con gran solemnidá, asistiendo fieles de los pueblos vecinos, el día 15 de xunu de 1880. Al añu siguiente iguáronse los dos campanes vieyes (nel inventariu de 1777 cítense estos dos campanes) qu'había na torre, una de dieciocho arrobes de pesu y otra de dolce, poniéndo-yos unes cuñas y abrazaderes, siendo l'importe d'esti arreglu de dieciséis reales. La tercer campana apaez per primer vegada inventariada en 1895.
En 1881 nómase patrones de la ilesia a Don Vito y Doña Isabel y autorízase-yos, anque ta prohibíu poles lleis del estáu, a ser soterraos nella.
Campanariu
L'altar de La nuesa Señora de la Natividá (qu'anguaño yá nun esiste, por cuenta de la última reforma) tenía la so retablito col so sagrariu, dos medies columnes doraes y nel so nichu a La nuesa Señora ensin el Neñu. L'obispu d'Ávila, Don Julián Cano, concedió cuarenta díes d'indulxencia a toles persones que rezaren una salve ante dichu altar. Nesti altar tamién esistía una imaxe menor de San Francisco, qu'anguaño s'atopa en Muñopepe. Tamién sumieron, la canciella interior, la del portalillo, la tribuna, el púlpitu y los altares asitiaos a entrambos llaos de la nave central y que s'asitiaron al llau del altar mayor.
Traxeron una virxe más grande, llamada Virxe del Consuelu. La xente mayor nun aceptó perbién que camudaren a la Virxe de la Natividá a un llau y punxeren nel altar mayor a la Virxe del Consuelu.
El patrón del pueblu yera San Pedro, que la so fiesta celebrar el 22 de Febreru,(Cátedra de San Pedro en Antioquía, fiesta del calendariu romanu en memoria del episcopáu de San Pedro nesi llugar), pero por cuenta de que dellos años coincidía cola Cuaresma decidió'l so treslláu al 8 de Setiembre.
Nel añu 2000 púnxose otra campana, llamada "la Campana del Mileniu".
L'Asilu de Santa Isabel
Otra de les edificaciones significatives de La Serrada ye l'Asilu de Santa Isabel, fundáu por Doña Isabel Jiménez Viñegra Grande, inauguráu'l "XIX de Payares de MCMII" según reza na placa asitiada a la entrada del mesmu.
Esti centru crear pa formar sacerdotes y maestros. Estos estudios yeren benéficos. Doña Isabel Jiménez concedía doce beques que partía de la siguiente forma: cuatro pa La Serrada, dos pa La Colilla y seis pa Ávila. Como la mayoría de la xente escoyía la carrera de maestru, decidió dexar solamente les beques pal sacerdociu, estudios que yeren de la so preferencia.
Cunten los vieyos del pueblu, que cuando esti edificiu (qu'agora se llama Colegio Xuan XXIII y ta destináu a Módulos de Formación Profesional) construyóse, nuna de les esquines, metieron una arca con monedes de toles clases qu'esistíen naquella dómina.
.JPG)
