El testu que sigue ye una traducción defeutuosa o incompleta. Si quies collaborar con Wikipedia, busca l'artículu orixinal y ameyora o completa esta traducción.
Copia y apega'l siguiente códigu na páxina de discusión del autor: {{subst:Avisu mal traducíu|K. D. Lang}} ~~~~
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|K. D. Lang}} ~~~~
Tien una estensa carrera musical con dellos discos a los sos llombos. Debutó na década de los '80 formando k.d lang and The Reclines con quien grabó 3 discos. El tercer álbum Absolute Torch and Twang (1989) valió-y el so segundu premiu Grammy en 1990 como Meyor Interpretación Femenina de Country. Un añu antes llogró un Grammy pol so dueto con Roy Orbison 'Crying' collaboración pa la banda sonora de la película Hiding Out (1987). Aparte mientres la so carrera musical, participó en películes como Salmonberries (2003) y The Black Dahlia (2006) y participó en bandes sonores como Even Cowgirls Get The Blues.
El so primer álbum solista Shadowland (1988) validar ante la crítica convertida nuna revelación del xéneru country. Y en 1992 tendría mayor ésitu nel pop col discu Ingénue (1992) qu'algamó Doble Discu de Platín y qu'incluyó el senciellu 'Constant Craving' col que llogró'l premiu Grammy como Meyor Interpretación Pop Femenina, amás compitió na categoría Álbum, Cantar y Grabación del Añu. 'Constant Craving' tamién ganó'l Premiu MTV a Meyor Vdeo Femenín 1993. Tamién Ingénue ganó'l premiu Álbum del Añu nos Juno Awards.
Nel 2000 participa del conciertu homenaxe Lifetime Awards Concert TNT An All-Star Tribute To Joni Mitchell[5]interpretando Help Me eventu onde tamién participaron Elton John, Diana Krall, Bryan Adams y Cyndi Lauper. Nel 2001 grabó la so sesión Live By Request que salió publicáu en DVD y CD.
Nel discu 2002 grabó a dueto xunto a Tony Bennett el discu A Wonderful World que ganó'l Grammy como Meyor Álbum Tradicional Pop. L'añu 2004 llanzó Hymns of the 49th Parallel dedicáu a grandes autores canadienses (Leonard Cohen, Joni Mitchell, Neil Young, Ron Sexsmith) y nel 2008 un nuevu discu de cantares inéditos Watershed. Y un añu dempués apaeció'l so tercer DVD k.d. lang: Live in London with the BBC Concert Orchestra.
Amás el 2006 salió'l recopilatorio Reintarnation de los sos primeros años con repertoriu country y Recollection (2010) colo meyor del so repertoriu pop. Tamién nel 2006 vuelve grabar xunto a Tony Bennett pal discu Duets An American Classic y nel 2011 pa Duets II.
Nel 2011 publicó'l discu de blues Sing It Loud xunto a The Siss Boom Bang y el 2016 l'álbum case/lang/veirs en tríu xunto a Neko Case y Laura Veirs.
K.d. lang xunto a artistes tan desemeyaos como Prince, Björk, Annie Lennox o Elvis Costello, rindió homenaxe a la llexendaria cantautora canadiense Joni Mitchell nun álbum llamáu A tribute to Joni Mitchell (2007).
En 1999 la cadena VH1 allugar nel puestu 33 na llista de '100 Greatest Women of Rock & Roll'[6]y nel 2012 allugar nel puestu 28 de '100 Grandes Muyeres na Música' y l'añu 2002 Rolling Stone allugó nel puestu 49 a Shadowland na llista de '50 Essential 'Woman In Rock' Albums[7]
El 12 de febreru de 2010 participó na apertura de los Xuegos Olímpicos de Vancouver 2010 interpretando la conocida tema "Hallelujah" del cantante canadiense Leonard Cohen.
Nel 2013 ingresó nel Salón de la Fama de la Música Canadiense.
Activismu
k. d. lang
Lang, qu'almitió ser lesbiana nun artículu en 1992 de la revista The Advocate, defendió viviegamente les causes de derechos homosexuales. En 1993 fixo un dueto con Andy Bell, abiertamente homosexual, pa recrear l'ésitu de Donna Summer y Barbra Streisand, No More Tears (Enough Is Enough). Esta tema foi incluyíu na banda sonora de la película Los caraconos y cantáu en direutu pol dúu mientres la ceremonia de los Premios Brit del añu 1993. Sofitó munches causes nos últimos años, incluyida la llucha contra VIH / SIDA y el sofitu a la so investigación. En 1990, Lang contribuyó cola versión del cantar “So in Love” de Cole Porter nel discu de tributu "Red Hot Blue", producíu pola Organización Red Hot. En 1998, participó cola tema “Fado Hilário”, cantando en portugués, nel discu recopilatorio en beneficiu de la llucha contra'l SIDA Onda Sonora: Red Hot Lisbon, producíu pola mesma organización. Ye una activista polos derechos animales. La so campaña "La carne apesta" (Meat Stinks) nos años noventa, creó muncho discutiniu, sobremanera na so ciudá natal, Alberta, con una gran tradición de cría de ganáu. Prohibióse poner la so música en más de 30 emisores de radio de Alberta.[8]
Lang apaeció na portada de la edición agostu 1993 de la revista Vanity Fair. Na portada apaecía Lang nuna siella de barberu ente que la modelu Cindy Crawford afaitába-y la cara con una navaya.[9] La revista contenía un artículu detalláu alrodiu de Lang, que declaró qu'había pensáu que diba ser condergada al ostracismu pola industria de la música country cuando almitió ser lesbiana. Sicasí, Nashville, la ciudá d'orixe de la so discográfica, amosóse tolerante, y siguió vendiendo discos. Sicasí, cuando apaeció nun anunciu de PETA, Nashville nun lo tomó tan bien, por cuenta de la rellación ente la música country y la ganadería.[10]
N'abril de 2008, Lang pasó un tiempu en Melbourne, Australia, como editora convidada pa The Age. Esto foi en rellación col so sofitu a la defensa de los derechos humanos del Tíbet. El 24 d'abril de 2008, xunir a los manifestantes pro-Tíbet en Canberra cuando l'antorcha de los Xuegos Olímpicos de Beixín 2008 pasaron pola capital australiana.[11]
