| Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables.
Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Hugo Banzer Suárez}} ~~~~ |
Hugo Bánzer Suárez (10 de mayu de 1926, Concepción – 5 de mayu de 2002, Santa Cruz de la Sierra) foi un militar y políticu bolivianu, presidente de la República en 2 periodos: 1971-1978, por aciu golpe d'estáu, y 1997-2001, por aciu eleiciones.
Oríxenes
Hugo Banzer nació'l 10 de mayu de 1926 nel pueblu de Concepción na provincia de Ñuflo de Chávez del departamentu de Santa Cruz.
Foi fíu de César Banzer y Luisa Suárez, yera nietu del inmigrante alemán de Osnabrück Georg Banzer. En 1944, a los 17 años d'edá entró al Colexu Militar del Exércitu, egresando como subteniente l'añu 1947. Recibió formación en distintos países, como Estaos Xuníos, y na Escuela de les Amériques en Panamá, institución por onde tamién pasaron policías y militares de too Suramérica y América Central, incluyendo a dalgunos d'especial relevancia poles sos delitos de lesa humanidá como Manuel Contreras, Manuel Antonio Noriega, Leopoldo Fortunato Galtieri o Roberto Eduardo Viola.
Primer gobiernu (1971-1978)
Mientres el gobiernu militar del xeneral René Barrientos, ocupó'l cargu de ministru d'Educación.
Dempués d'un primer intentu fallíu de golpe d'Estáu qu'encabezó contra'l gobiernu progresista del presidente de facto Xeneral Juan José Torres y que lo llevó a tar deteníu por un curtiu tiempu, asumió'l cargu de presidente en 1971 ya instauró una ferrial dictadura, primeramente n'alianza con dos partíos históricamente engarraos (MNR y FSB) y xunto a un gran sector del Altu Mandu militar. Depués d'un curtiu tiempu, ilegalizó a los partíos políticos, incluyíos los sos aliaos. Sicasí, cuntó col sofitu direutu d'Estaos Xuníos[6]pol so declaráu anticomunismu. Foi un dictador por siete años, dexando incontables denuncies d'atentaos contra los Derechos Humanos. Contraxo una de les deldes esternes más grandes que tuviera Bolivia y el so gobiernu perpetó los actos de corrupción bien sonaos.
El so gobiernu participó nel Plan Cóndor; operativu de represión antiizquierdista, instrumentado polos gobiernos militares d'Arxentina, Brasil, Paraguái, Uruguái, Chile y Bolivia, hasta'l Perú de Francisco Morales nos años 70. Mientres esti periodu Bolivia suministró principalmente a Chile y a Arxentina (y viceversa) información sobre'l movimientu de los qu'entós yeren llamaos 'subversivos' y que s'atopaben dientro del territoriu d'estos países. En plena Guerra Fría el Xeneral Banzer dixo que mientres n'Europa engarrar cola diplomacia, en Llatinoamérica nós poníamos los muertos.[ensin referencies] Mientres el so gobiernu empecipió l'apoxéu del narcotráficu en Bolivia, que siguiría mientres tola década de los '80.
Foi derrocáu'l 21 de xunetu de 1978, depués d'una llarga fuelga de fame de muyeres que dirixíen y participaben n'organizaciones sociales, que lo primieron a llamar a eleiciones. Al comprobase la victoria fraudulenta del so candidatu, el militar Juan Pereda Asbún, Ministru del Interior mientres gran parte del so gobiernu, este dio un golpe d'estáu que lu obligó a exiliase.
Derrocáu, pero ensin abandonar la política El Congresu Nacional de Bolivia intentó enxuiciar a Banzer por crímenes de lesa humanidá, mientres la so dictadura; pero'l xuiciu de responsabilidaes nun llegó a producise. Unu de los principales impulsores del xuiciu, Marcelo Quiroga Santa Cruz morrió asesináu mientres el golpe d'estáu de Luis García Meza en 1980, quien depués sí fuera xulgáu y condergáu a prisión. Ésti, yá en prisión, declaró que quien asesinaron a Quiroga Santa Cruz yeren paramilitares que recibieron órdenes de Banzer.
En 1979 Hugo Banzer Suárez fundó'l so propiu partíu de derecha, Aición Democrática Nacionalista-ADN, onde Alfredo Arce Carpio fungió como sofitu. Con esti partíu participó nes subsecuentes eleiciones nacionales en 1979 y 1980: el 29 de xunu de 1980 salió terceru, bien lloñe de los dos primeros que puxaron nel Congresu pola Presidencia, Hernán Siles Zuazo, quien sería electu Presidente y Víctor Paz Estenssoro. Nes eleiciones xenerales del 14 de xunetu de 1985, depués del fracasu de la izquierdista Unidá Democrática y Popular (UDP) de Siles Zuazo, ganó la votación por bien poco marxe al Movimientu Nacionalista Revolucionariu de Víctor Paz Estenssoro, quien resultó electu nel Congresu colos votos del centru izquierdista MIR, lideráu por Jaime Paz Zamora. Una vegada na Presidencia, Paz Estenssoro vio que tenía qu'apautar con Banzer si quería tener marxe de maniobra p'aplicar les sos midíes de shock pa frenar la inflación. Nel llamáu Pactu pola Democracia, el partíu de Banzer asumió'l control de los dos cámares del Congresu a cambéu del sofitu congresal d'esti partíu a les midíes del executivu.
Nes eleiciones de 1989 llogró la segunda mayor votación y alióse col Movimientu d'Izquierda Revolucionaria (MIR) pa ser parte del Gobiernu, esta vegada dando los sos votos pol tercer candidatu más votáu, Jaime Paz Zamora, partíu fundáu en 1971 precisamente pa combatir a la dictadura banzerista.
Segundu gobiernu (1997-2001)
En 1993 volvió presentase a unes eleiciones presidenciales, esta vegada como candidatu del Alcuerdu Patrióticu, alianza del so partíu col MIR de Paz Zamora, llogrando'l segundu llugar detrás de Gonzalo Sánchez de Lozada, candidatu del MNR, quien resultó electu nel Congresu.
Tres el gobiernu de Gonzalo Sánchez de Lozada (1993-1997), Banzer presentós'una vegada más a les eleiciones, ganándoles y algamando asina en 1997 la presidencia pela vía constitucional. Nel so segundu periodu como presidente, Hugo Banzer trató d'igualase del so antecesor y dio continuidá a delles polítiques.
El so principal midida de gobiernu foi la erradicación de los plantíos de fueya de coca sobrantes con sofitu del Gobiernu d'EE.XX., lo que causó grandes movilizaciones, bloqueos de rutes, marches, onde l'entós diputáu Evo Morales lideraba los sindicatos de productores de fueya de coca.
El 8 d'abril de 2000 decretó'l estáu de sitiu, coles mires de detener la folada de protestes sociales contra la privatización de los servicios d'agua potable y alcantarelláu de la ciudá de Cochabamba na llamada Guerra de l'Agua, que depués se vio reforzada por protestes nel altiplanu lideraes pol dirixente indíxena Felipe Quispe, el Mallku.
Mientres el so mandatu, fíxose públicu que sufría de cáncer lo qu'obligó a Banzer a dimitir a la presidencia de la República por motivos de salú en 2001, dexando'l cargu al so vicepresidente Jorge "Tuto" Quiroga.
Pocos meses dempués d'arrenunciar a la presidencia de Bolivia, Hugo Banzer morrió'l domingu 5 de mayu de 2002 na ciudá de Santa Cruz de la Sierra a los 75 años d'edá.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
.svg)
