Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Hendaia}} ~~~~
Hendaia cunta con una estación de ferrocarril internacional, y foi un importante puertu pesqueru hasta que se vendió la rula pesquera onde ta anguaño allugada la sede de Tribord, la marca de deportes acuáticos de Decathlon. Ente los curiosos de la llocalidá, destaca un balneariu, famosu en tola rexón.
Alredor del 50% de les viviendes pertenecen a guipuzcoanos.[ensin referencies]
Asitiada en mediu del Bidasoa, ente Hendaia y Irún, la isla de los Faisanes ye un llugar cargáu d'historia: en 1463, Lluis XI tuvo un alcuentru con Enrique IV, rei de Castiella; en 1526, Francisco I, prisioneru de los españoles dende la batalla de Pavía, foi lliberáu nesta islla en cuenta de los sos dos fíos, quien permanecieron so arrestu mientres cuatro años; en 1615, desenvolvióse un intercambiu' d'infantes reales: Isabel, hermana del rei francés Lluis XIII, prometida del fíu del monarca español Felipe III, y Ana d'Austria, hermana d'aquél, prometida de la mesma del rei Lluis XIII. En 1659, roblar na islla la Paz de los Pirineos y l'alcuerdu nupcial ente Lluis XIV y María Teresa, fía del rei español Felipe IV. A partir del tratáu de 1856, la islla de los Faisanes pasó a pertenecer tanto a Francia como a España, y dende 1901 dambos países caltienen por vez (seis meses cada unu) el derechu a la so soberanía.
En 1923, el novelista francés Pierre Loti morrió n'Hendaia, onde pasó gran parte de la so vida.
Representación de la Badea de Chingudi, embaxo Hendaia, y enriba Hondarribia
Hendaia adquirió la so independencia de la parroquia d'Urruña en 1598, coincidiendo cola construcción de la ilesia de San Vicente, cola autorización concedida pol obispu Bertrand Etchaux.[3]
Hendaia como ciudá fronteriza ente Francia y España, foi escenariu de les munches guerres ente les dos naciones. Na Guerra francu-española, la ciudá foi de volao ocupada polos españoles, en setiembre de 1636.[4]
Sía comoquier, el pueblu aguantó a la so destrucción a pesar de l'actividá militar fronteriza. Sicasí, ye de mentar qu'en 1793, l'exércitu español afaró totalmente la ciudá. Esto fizo que la llocalidá sufriera una enorme perda[ensin referencies].[5] Dempués d'esi sucesu, el pueblu foi reconstruyíu y convirtióse nel llugar de nacencia del estilu arquiteutónicu neo-vascu.[5] Na Guerra de los Pirineos (1793-1795), o nel periodu previu a tomar de gobiernu de Napoleón, el pueblu foi niveláu, como describió en 1799 por Wilhelm von Humboldt.[6]
Per otru llau, testigu del so pasáu, el fuerte Gaztelu Zahar foi destruyíu y reconstruyíu delles vegaes por causa de les numberoses batalles ente Francia y España. Foi enguapecíu colos trabayos de Vauban, del que recibía'l so nome. Anguaño, n'el so allugamientu atopa'l frontón principal del pueblu, llamáu de la mesma: “Gaztelu Zahar”, construyíu en 1899.[5]
L'abolición de les provincies franceses, la Guerra de los Pirineos, la derogación de los fueros, regla principal, nos distritos vascos españoles, la rotura de la fluidez del comerciu tresfronterizu y la convivencia natural de la llingua vasca produció que les comuñes asitiaes alredor del ríu Bidasoa y de la Badea de Chingudi fueron estremaos por una frontera española-francesa.
Con cuenta de sofitar el so desenvolvimientu turísticu, el conceyu construyó una llinia de tranvía, que funcionó ente 1906 y 1937. Equí vese circulando al llau de la sablera.
El 22 d'ochobre de 1863, el ferrocarril llegó a Hendaia, según tamién llegó pel llau español, averándose asina a la frontera del Bidasoa. El 15 d'agostu de 1864 inauguróse'l primer tren Madrid-París, teniendo estación en Hendaia, que reformó'l paisaxe humano y urbano de la ciudá, provocando un rápidu desenvolvimientu.[ensin referencies] Hendaia empezó a destacar como un centru internacional y un balneariu en vacaciones pa les élites, siguiendo'l modelu de Biarritz (1854), a mediu camín ente San Sebastián y Biarritz. En 1913 el ferrocarril vascu-español abrió'l serviciu de la llinia de mariña dende San Sebastián a la estación d'Hendaia. Foi conocíu más palantre como "topu" polos numberosos túneles esistente a lo llargo del so trazáu.[7]
A finales del sieglu XIX, los conflictos territoriales, anque nun fueren bélicos, siguieron. En 1873, con oxetu d'evitar incidentes ente los pescadores de los dos orielles del Bidasoa, creóse una estación naval en Hendaia, onde Pierre Loti, autor de “Ramuntxo”, foi'l comandante de la mesma a partir de 1891, y destinóse una embarcación llamada chalupa que cumplía les funciones de para vixilancia del ríu. El 30 de marzu de 1879, roblóse la “delimitación de les xurisdicciones francesa y española nes agües de la badea de Higuer”.[8] Les agües d'una zona más próximes a la vera española quedaron so xurisdicción española y les más próximes a la vera francesa so xurisdicción francesa, ente que na amplia zona central alcordóse una xurisdicción compartida.[ensin referencies][9]
Coles mires de evitar estos enfrentamientos y torgar que'l castru convertir nun terrén ensin llexislar, los dos estaos decidieron partise la xurisdicción de la mesma cada seis meses (de forma rotatoria). Mientres esti periodu, tienen d'asumir el caltenimientu y control de la isla.
Per otru llau, hasta 1936, tanto persones como mercancíes teníen de pagar un peaxe pa trespasar la ponte fronteriza que dixebraba les llocalidaes de Irún y Hendaia.[8]
Sicasí, esta rivalidá sume progresivamente nel sieglu XXsobremanera mientres la guerra civil española (1936-1939). Dende'l principiu de la guerra, Hendaia foi abellugu d'españoles que fuxíen de la mesma.[10] Concretamente, la princesa de Faucigny punxo a disposición la so villa de Haizabia a 200 neños que taben güérfanos o enfermos.[8]
Mientres la II Guerra Mundial, el xeneral Francisco Franco declaró la neutralidá española cuando dio empiezu la guerra, en setiembre de 1939, pocos meses dempués de llograr la victoria na Guerra Civil. Camudó la so vinculación col conflictu cuando, en xunu de 1940, pasó a defender la condición de "non batallosu" d'España. El 23 d'ochobre d'esi añu produció un alcuentru ente a entrevista histórica ente Ramón Serrano Suñer, Francisco Franco, Adolf Hitler y Joachim von Ribbentrop, que tuvo llugar en Hendaia, dientro del territoriu francés ocupáu pol III Reich. L'oxetu del alcuentru, que se produció nel interior d'un tren blindáu aparcáu na terminal de ferrocariles d'Hendaia, yera axustar la participación d'España na II Guerra Mundial xunto a les potencies del Exa Roma-Berlín-Tokiu. El réxime franquista solicitara primeramente'l llogru de Xibraltar y tol territoriu de Marruecos, en cuenta de la so belixerancia. Sicasí, Franco acotó mientres la xunta les dificultaes económiques que torgaben la intervención española nel conflictu, razón pola cual dambes partes nun llegaron a alcuerdos d'importancia. España foi neutral oficialmente mientres los siguientes cinco años de la guerra, anque en gran midida foi un tao pro-Exa. Más tarde, Adolf Hitler diría de felicidá entrevista que "antes de volver entrevistame con Franco prefiero que me saquen les mueles".[11]
Al respective de la frontera ente España y Francia nun volvió abrir se hasta 1948, añu nel cual restablecióse la llinia ferroviaria París-Irún.
Esti tipu de terminal ferroviaria ye lo qu'en Francia se denomina una estación fronteriza (en francés gare-frontière) y n'español una estación internacional por confluyir dos anchos de vía distintos; per un sitiu, el de les llinies interiores de Francia, con anchu internacional o UIC (1435 mm), y, por otru, el de les llinies que vienen d'España, con anchu ibéricu (1668 mm). De los ferrocarriles franceses lleguen los trenes TER Aquitaine, TGV, y Intercités; y de los españoles, los trenes Talgo, Alvia y Arcu procedentes de Madrid, Barcelona, La Coruña, Vigo o Lisboa.
Tamién esiste un barcu que crucia dende la zona portuaria hasta Hondarribia nun pequeñu trayeutu de 5 minutos.
Heráldica
En campu d'azur, una ballena de plata, nadante sobre un mar del so color natural, y surmontada de tres arpones d'oru, puestos dos en sotuer y unu en palu, acompañaos nel xefe d'una corona real d'oru, chada de les lletres H y Y de sable.
Demografía
Tabla demográfica
1793
1800
1806
1821
1831
1836
1841
1846
1851
1856
1861
1866
1872
1876
1881
481
241
295
340
409
432
470
438
466
427
456
617
1084
1453
1806
1886
1891
1896
1901
1906
1911
1921
1926
1931
1936
1946
1954
1962
1968
1975
2019
2050
2039
3215
3331
4213
4632
5653
6939
6436
6251
6933
7204
8006
9470
1982
1990
1999
2006
2012
10572
11578
12596
14041
16759
Fuentes : Hasta 1999, Ldh/EHESS/Cassini. Dende 2004, INSEE.
Gráfica demográfica dende 1793 hasta 2012
Fuentes : Hasta 1999, Ldh/EHESS/Cassini. Dende 2004, INSEE.
Martín Guerre, nacíu en 1524 n'Hendaia, foi un llabrador francés del Sieglu XVI. Años dempués d'habese separáu de la so familia, un impostor usurpó'l so llugar y vivió cola muyer y fíu de Martín. Al ser la identidá del impostor cuestionada y en remaneciendo'l verdaderu Martín, l'impostor foi esmazcaráu y executáu.
Ferdinand Camín (1853-1933), alcalde d'Hendaia mientres la Primer Guerra Mundial, ye célebre por dar el so nome a una de les más relevantes resoluciones xudiciales del Conseyu d'Estáu de Francia, nomada como «la resolución Camino » de 14 de xineru de 1916 sobre l'escesu de poder del Estáu contra un cargu electu. Suspendíu de les sos funciones pol Prefeutu del So Pirinéu por escesu de poder», foi restituyíu pol Conseyu d'Estáu y de la mesma suspendíu'l Prefeutu. Esta resolución sentó xurisprudencia, siendo dende entós invocada con frecuencia.
Profesor Gilles Brücker, nacíu en 1946 n'Hendaia. Profesor de salú pública. Direutor Xeneral del GIP Esther, rede de cooperación ente Francia y los Países en víes de desenvolvimientu na llucha contra'l SIDA. Dirixó mientres llargu tiempu l'Institutu de Veille Sanitaire (InVS), dependiente del Ministeriu de Sanidá francés. Ye amás unu de los fundadores del Médicos ensin fronteres y de Médicos del Mundu, presidiendo esta organización mientres dellos años.
Frédéric Aranzueque-Arrieta ye un escritor hispanu-francés.
Pauline Ado ye una surfista nacida en 1991 n'Hendaia, onde empezó a surfear y onde inda mora. En 2009 ganó'l Campeonatu del Mundu junior.
↑«Histoire générale du Pays basque III : Évolution économique et sociale du xvie au xviiie siècle». Archives départementales des Pyrénées-Atlantiques. 2001.
↑«[www.cehd.sga.defense.gouv.fr [archive] Histoire de la fortification]». Cahier du Centre d'études d'histoire de la défenseLa citadelle et prestar de Saint-Jean-Pied-de-Port, de la Renaissance à l'Époque Contemporaine (25). 2005. www.cehd.sga.defense.gouv.fr [archive]. Consultáu'l 3 de marzu de 2007.
↑ 8,08,18,2«Hendaia: La historia». Consorciu Tresfronterizu Bidasoa Txingudi. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-08. Consultáu'l 8 de marzu de 2017.
_Les_Villas_dans_les_Pins.jpg)
