Glam rock

Glam rock
Oríxenes musicales	Art rock, rock and roll, garage rock, jazz rock, rock sicodélicu, hard rock, blues, cabaré, bubblegum pop
Oríxenes culturales	Primer metá de los 70 nel Reinu Xuníu.
Instrumentos comunes	Guitarra llétrica, baxu, batería, saxofón, sintetizador
Popularidá	Alta nel Reinu Xuníu mientres la primer metá de la década de 1970.
Derivaos	Rock góticu, Post-punk, Punk rock, Oi!, New wave, Britpop, Synth pop, Visual Kei (solo Xapón)
[editar datos en Wikidata]

El glam rock ye un estilu visual dientro de xéneros musicales nacíu nel Reinu Xuníu, que'l so apoxéu tuvo llugar ente 1971 hasta la década de los 80. El so nome ye una apócope de la pallabra «glamour». ^[1] Nació nuna dómina na que'l rock sicodélicu derivó escontra unos estilos qu'abusaben del virtuosismu y los llargos desarrollos nos cantares, en perxuiciu de la frescura que podía atopase nel vieyu rock'n'roll.^[2] Por ello, munchos artistes, como Marc Bolan de T.Rex y David Bowie, empezaron a buscar esa espontaneidá perdida.^[3]

Dalgunos de los sos pioneros y máximos esponentes son David Bowie, Elton John, T. Rex, Gary Glitter, Roxy Music, Sweet, Slade, Queen, Kiss, New York Dolls, The Rolling Stones, Duran Duran, y dalgunes de los cantares más famosos son «Life On Mars?», «Ziggy Stardust» (dambes de David Bowie), «Get It On», «20th Century Boy» (dambes de T. Rex), «Rock & Roll part one», «Rock & Roll part two» (dambes de Gary Glitter), «Cum On Feel the Noize» de Slade (popularizada más tarde por Quiet Riot), «Fox On The Run» de Sweet y «Killer Queen» de Queen.

Estética glam

Si por daqué caracterizábase esti estilu yera por dar tanta importancia a la so música como a la so estética (o, meyor dichu, la so estética yera tamién parte de la so música). Asina que frente a la imaxe de machu-rock imperante nesos díes, remontáronse dando usu masculín a elementos del vistir tradicionalmente femeninos y exhibiendo una actitú descarao y provocatible.^[4]

El pioneru foi Marc Bolan, ente que los sos "afayos" estéticos atópense los estampaos de lleopardu, les chisteres, les botes de pluma y la purpurina. Conforme diba creciendo'l xéneru, fuéronse popularizando los traxes futuristes brillantes, les botes con plataforma, los peñaos imposibles y los quilos de maquillaxe y purpurina qu'utilizaben. David Bowie tamién contribuyó a la estética como nel maquillaxe al inspirase nes travestis neoyorquines de la redolada d'Andy Warhol, por que la so estética sentía predilección. Otra banda n'influyir la estética glam fueron los estauxunidenses The New York Dolls col so ropa de vinilu y colorida, peñaos cardaos, look travestido y maquillaxe que tamién dio pasu musical al darréu naciente punk rock. Asina nació la estravagante imaxe glam, que solo podía dase nuna década tan propensa a los escesos estéticos como la de los 70's.^[5]

La guinda nel pastel poner la teatralidad qu'ostentaben nes sos actuaciones, tomada direutamente de les performances de Lindsay Kemp y del teatru de vanguardia.^[6]

Subxéneros

Glitter rock

Gary Glitter en 1974.

El términu acuñóse faciendo honor a Gary Glitter, dempués del enorme ésitu que llogró nel añu 1971 el so cantar «Rock & roll» y fai referencia a la facción del glam más festiva y comercial.^[7][8]

Foi creada por Marc Bolan, líder de T. Rex, que foi'l primer artista glam y el que meyor supo axuntar na so música un pocu de toles corrientes que caracterizaben al xéneru. Bolan punxo les bases del glam rock canónicu col so boogie rock pegadizu, inspiráu en melodíes bailladeres y en potentes riffs de guitarra, añadiendo unes lletres hedonista y superficial y una forma de cantar premeditadamente sexy.^[9]

So la solombra del soníu creáu por T. Rex, surdieron ensame de grupos y artistes como Slade, Gary Glitter, Sweet, Mott the Hoople, Cockney Rebel o, Suzi Quatro, quien a pesar del ésitu de los sos singles nes llistes britániques nun sobrevivieron al cayente del movimientu. Bona parte del ésitu de munchos d'estos artistes deber a les producciones y composiciones de Nikky Chinn y Mike Chapman, auténticos reis Midas del glam rock.^[10]

Xenios del glam

David Bowie mientres la so xira the Ziggy Stardust and the Spiders.

Los miembros de Slade en 1973.

Paralelu a esta corriente, dellos artistes que los sos talentos tescienden a cualquier clasificación estilística, tamién adoptaron la filosofía y el soníu glam, pero dotándo-yos de muncha más sofisticación y fondura tantu na música como nes lletres.

Per una parte taba David Bowie, quien se convirtió na mayor estrella del movimientu cuando mutó en Ziggy Stardust, un personaxe de la so invención que les sos vicisitúes cunta en The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, discu qu'inyectó al glam grandes dosis de dramatismu, convirtiéndose nel LP clave del xéneru y consideráu unu de los meyores discos de la historia del rock.^[11] Tamién exerció de productor en dellos de los discos más importantes del estilu. Mención especial merez Mick Ronson, guitarrista de la so banda d'acompañamientu “The Spiders from Mars” que contribuyó descomanadamente al soníu glam cola so forma hipnótica de tocar la guitarra.^[12]

Otra banda que merez reconocencia pola so aportación a la música glam-rock ye Queen. Los cinco primeros álbumes de la banda liderada por Freddie Mercury y Brian May, especialmente Queen, Queen II y Sheer Heart Attack, son claros exemplos de la estética y el soníu glam, entemecíos colos entós nacientes hard rock y heavy metal. Esti amiestu d'influencies queda patente nel so siguiente trabayu, A Night at the Opera (1975), llargamente allabáu pola crítica musical. Darréu, la banda foi adulces perdiendo'l so soníu orixinal; magar caltuvieron en parte los sos raigaños musicales.^[13]

Pela so parte, Roxy Music, que los sos miembros más destacaos fueron Bryan Ferry y Brian Eno, faíen un art rock nel que cabíen les balaes vanguardistas y l'esperimentación electrónica. Brian Eno dexó la formación dempués del so segundu discu For Your Pleasaure. Nel so primer álbum en solitariu, Here Comes The Warm Jets, siguió la tradición glam, qu'abandonaría na so trayeutoria posterior, más centrada na música electrónica.

Inclusive'l sobriu Lou Reed venció ante les lentejuelas y el rímel nesos díes, dempués de que'l so anterior grupu, The Velvet Underground - que foi un claru precursor del glam y el punk no puramente musical- eslleiérase. Foi entós cuando robló unu de los meyores discos de la so carrera, Transformer, que foi producíu por Bowie. Nel so siguiente discu, Berlin, recueye la vena más dramática y sórdida del glam nun álbum conceptual al estilu de los qu'escurría'l so amigu Bowie y nel que plantega la historia d'una prostituta de dicha ciudá alemana.

Shock rock

Tamién nacíu n'Estaos Xuníos, yera una combinación ente'l hard rock y glam. Los sos creadores fueron Alice Cooper (influyíu por Arthur Brown ente otros) y darréu adoptar Kiss, grupu que vendió dellos millones de discos a finales de los años 1970. Del glam tomaben el so teatralidad pa convertila en daqué muncho más espectacular, introduciendo'l terror lúdico como parte del show, plantegáu dende'l gamberrismu más provocatible de Alice Coopper. Otres bandes como W.A.S.P., Twisted Sister, Ozzy Osbourne, Wendy O. Williams, Marilyn Manson, y darréu Lordi, tamién fixeron usu d'esti estilu visual y musical.

Óperes glam

Foi inevitable que surdiera dalguna ópera rock basada nel espíritu glam, una y bones los dos estilos vivieron la so máxima rellumanza nes mesmes feches y les sos carauterístiques facer bien compatibles. Pueden considerase como "Óperes glam" a dos películes: la risondera “The Rocky Horror Picture Show” (Jim Sharman, 1975), sobre un estraterrestre travestido sedientu de sexu; y la más escura y satírica “La pantasma del paraísu” (Brian De Palma 1974) que se basa na historia de “La pantasma de la ópera” pa cuntar l'enfrentamientu ente un músicu de rock y un malváu productor musical.

Otros

El grupu Queen tamién tuvo venceyáu a esti estilu, pero ellos combinar con rock progresivu y hard rock con tintes épicos. Un claru exemplu d'esti estilu ye'l cantar Liar del so álbum debú de títulu homónimu. Frutu d'esti estilu llograron una enorme popularidá que caracterizó a la banda mientres los sos primeros años y colos primeros 5 álbumes, darréu la banda migró a estilos más convencionales y amigables cola radio, como'l Punk rock, Arena rock y Funk rock principalmente, que diéron-y a la banda l'ésitu mundial y definitivo unos cuantos años más palantre.

El glam tamién puede albidrase na imaxe estravagante y daqué marciana d'otru fundamental artista Elton John.

Pocos años dempués, surdieron otros grupos de curtia duración, como Cinema Bizarre, Tiger Lily y Slik, que los sos miembros formaríen darréu la banda Ultravox

Influencia posterior

Nos años 1980

Cuando estos mesmos mozos llanzar a crear nuevos estilos, el pop y el rock de los '80 enllenar d'heriedu glam. Nun ye difícil atopar les sos buelgues musicales y estétiques n'artistes New Wave como Adam & The Ants o Billy Idol. Nel rock góticu de The Cure, Bauhaus, Specimen (banda) o Siouxsie and the Banshees. Nel synth pop de Gary Numan, Soft Cell, A Flock Of Seagulls, The Human League, Modern Talking, Falco, ente otros, toos nos '80. O nos grupos calificaos new romantics como Japan, ABC.^[14]

Neses feches n'España, el legáu del glam rescampla en casi tolos artistes que formaron parte de lo que se llamó Movida madrilana. Burning, Alaska y los Pegamoides, los primeres Radio Futura, Zombies, les primeres películes de Pedro Almodóvar, les performances de Fabio McNamara, los cuadros de los Costus, la llamativa imaxe de Tino Casal tienen innumberables referencies al glam rock.

Tamién nos '80 surdió un subxéneru enmarcáu nel hard rock y el heavy metal que se denominó hair metal y que la so estética debe enforma a la imaxe de los New York Dolls y a la espectacularidá del shock rock. Los grupos más importantes fueron: Bon Jovi, Kiss, Vinnie Vincent Invasion, Stryper, Guns N' Roses, W.A.S.P., Quiet Riot, Twisted Sister, Mötley Crüe, Ratt, Skid Row, Poison, Europe, Cinderella, Whitesnake y White Lion Van Halen.

A partir de los años 1990

El glam rock ta nel subconsciente de toles bandes britániques de rock alternativu, pero nun ye común que surdan artistes que lu reivindiquen explícitamente. A pesar d'esto, mientres los '90 apaeció un grupu d'evidente ascendencia glam, Suede, qu'axuntaben nel so soníu lo meyor del David Bowie de Ziggy Stardust. Esta referencia tamién ye válida pal grupu Placebo, anguaño n'activu. Los dos grupos adopten el dramatismu y l'ambigüedá sexual de los artistes glam, pero con una imaxe muncho más sobria y menos esaxerada, más acorde cola estética Indie.

Dende 1989 l'artista Alaska y el so compañeru Nacho Canut formen el grupu de música electrónica Fangoria qu'adopta influencies d'artistes del glam dende los sos empiezos na música.

Per otra parte, l'heriedu del shock rock foi llevada a la llende por grupos de rock industrial como Marilyn Manson y otros grupos muncho menos andróxinos como White Zombie o Rammstein.

Na actualidá, el grupu Scissor Sisters faen una combinación de glam rock, electro pop y música discu.

Anguaño, unu de los cantantes de glam rock más influyentes ye Adam Lambert. La portada del so álbum debú For Your Entertainment desamarró discutiniu, yá que yera bastante andróxina y un homenaxe al pasáu. Lambert aceptó ser un gran almirador de David Bowie. Realizó versiones de «Let's Dance», «Fame» y «Life on Mars» nel tour de American Idol 2009, y na so última xira Glam Nation, versionó el cantar de T. Rex «20th Century Boy».

Tamién unu de los grupos más influyentes n'Europa ye'l grupu alemán Cinema Bizarre quien anguaño tán nun descansu indefiníu. Dichu grupu adoptó la influencia del glam rock y visual kei, el so vocalista Strify confiesa tar influyíu pola música de David Bowie.

En Suramérica'l glam rock llegó inspiráu per bandes como Guns N' Roses, Bon Jovi, Mötley Crüe y Warrant, ente otres, y como precursor del xéneru con delles variaciones escontra'l metal destácase la banda chilena Fahrenheit.

Cine inspiráu nel glam

Amás de los dos películes reseñaes enantes, otros dos títulos más recién inspiráronse nel glam rock:

• Velvet Goldmine: Ye una película de 1998 que la so historia basar na amistá ente dos estrelles glam que tienen munches semeyances con David Bowie y Iggy Pop. La película se ambienta na edá d'oru del glam y la so banda sonora cuenta con dellos clásicos del xéneru, según con recreaciones de los artistes más importantes del rock alternativu de los '90, que rinden un homenaxe al glam.^[15]
• Hedwig and the Angry Inch: Película musical del añu 2001 que cunta la historia d'un transexual que creció en Berlín Este almirando a David Bowie, Iggy Pop y Lou Reed, y que darréu emigra a Estaos Xuníos onde funda un grupu de glam rock.^[16][17][18]

• Kieran Turner's Jobriath A.D. (2012).^[19]

Referencies

1. «Glam Rock». Encarta (21 d'avientu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-08-28. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
2. «Glam Rock». Archiváu dende l'orixinal, el 31 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
3. Reynolds, Simon (1995). The Sex Revolts: Gender, Rebellion, and Rock 'N' Roll. Serpents Tail, páx. 13.
4. P. Auslander, Performing Glam Rock: Gender and Theatricality in Popular Music (Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 2006), ISBN 0-472-06868-7, páxs. 57, 63, 87 and 141. Consultáu'l 28 d'abril de 2016
5. "Glam rock", AllMusic. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
6. P. Auslander, Performing Glam Rock: Gender and Theatricality in Popular Music (Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 2006), ISBN 0-472-06868-7, p. 34. Consultáu'l 28 d'abril de 2016
7. «Profile: Gary Glitter». BBC News (21 d'agostu de 2008). Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
8. «Gary Glitter: Glamour rock star to paedophile». BBC News. 5 de febreru de 2015. https://www.bbc.co.uk/news/uk-31111208. Consultáu'l 7 de marzu de 2015. 
9. Bolan, Marc (16 de xunu de 1973). «Glam Rock is Dead!». Melody Maker. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-02. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
10. P. Auslander, "Watch that man David Bowie: Hammersmith Odeon, London, July 3, 1973" in I. Inglis, ed., Performance and Popular Music: History, Place and Time (Aldershot: Ashgate, 2006), ISBN 0-472-06868-7, p. 72. Consultáu 28 d'abril de 2016
11. R. Shuker, Popular Music: the Key Concepts (Abingdon: Routledge, 2nd edn., 2005), ISBN 0-415-34770-X, páxs. 124-5. Consultáu'l 28 d'abril de 2016
12. «David Bowie is the Newest Rock Star Imported From England» (4 de payares de 1972). Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
13. Rhodes, Lisa (2005). Ladyland: Women and Rock Culture. Universidá de Pennsylvania, páx. 35.
14. R. Moore, Sells Like Teen Spirit: Music, Youth Culture, and Social Crisis (New York, NY: New York University Press, 2009), ISBN 0-8147-5748-0, p. 105. Consultáu 28 d'abril de 2016
15. P. Auslander, Performing Glam Rock: Gender and Theatricality in Popular Music (Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 2006), ISBN 0-7546-4057-4, p. 228. Consultáu'l 28 d'abril de 2016
16. Stephen, Holden (20 de xunetu de 2001). «FILM REVIEW; Betwixt, Between On a Glam Frontier». The New York Times. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
17. Emerson, Jim (3 d'agostu de 2001). «Hedwig and the Angry Inch Movie Review (2001)». Roger Ebert. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
18. Travers, Peter (20 de xunetu de 2001). «Hedwig and the Angry Inch | Movie Reviews». Rolling Stone. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.
19. Kieran. «Jobriath A.D.: His Time Has Comi». Huffington Post. Consultáu'l 28 d'abril de 2016.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Glam rock.

• Datos: Q76092
• Multimedia: Glam rock