Méliès foi un anovador granible nel usu d'efeutos especiales, popularizó téuniques como'l trucu de parar y foi unu de los primeros cineastes n'utilizar esposiciones múltiples, la cámara rápida, les disoluciones d'imáxenes y la película en color. Foi tamién pioneru nel usu de guiones gráficos.[6] Gracies a la so habilidá pa manipoliar y tresformar la realidá al traviés de la cinematografía, Méliès ye recordáu como un "magu del cine".
Dos de les sos películes más famoses, Le Voyage dans la Lune (Viaxe a la lluna, 1902) y Voyage à travers l'impossible (Viaxe al traviés de lo imposible, 1904), narren viaxes estraños, surreales y fantásticos inspiraos por Jules Verne y tán consideraes ente les películes más importantes ya influyentes del cine de ciencia ficción. Méliès foi tamién un pioneru del cine de terror cola so temprana película Le Manoir du Diable (La Mansión del Diablu, 1896).
Biografía
Entamos
Nació'l 8 d'avientu de 1861 na so casa de Saint-Martin, París. Direutor de teatru y actor, so padre yera un conocíu empresariu del calzáu parisín. Dende pequeñu amosó interés y habilidá nel dibuxu. Mientres la so estancia n'Inglaterra, y por cuenta de que la falta de soltura col idioma torgába-y entender les obres de teatru, entró en contautu col mundu del ilusionismu al frecuentar la "Egyptian Hall", sala de variedaes dirixida pol célebre magu Maskelyne.
Más tarde torna a París, y a pesar de les sos intenciones d'ingresar na Escuela de Belles Artes, ye obligáu pola so familia a participar nel negociu del calzáu. Encargóse del arreglu y el perfeccionamiento tecnolóxicu d'esta industria, amosando les habilidaes mecániques que darréu-y resultaríen tan útiles. Cuando'l so padre retiróse del negociu, Méliès negose a siguir col mesmu, utilizando la so parte del repartu pa mercar en 1888 el teatru "Robert Houdin", del que yera asiduo visitante.
Teatru
Cola incesante capacidá pal trabayu que carauterizó la so vida, ente los años 1889 y 1890 combinó los llabores de direutor de teatru coles de reporteru y dibuxante nel periódicu satíricu La Griffe, onde so primu Adolphe exercía como redautor xefe. A lo llargo de los años siguientes representa nel teatru espectáculos d'ilusionismu, nos que los más de los decoraos, trucos y maquinaria taben creaos pol mesmu Méliès.
Cine
El primer estudiu de cine en Francia, el de Méliès en Montreuil (París).
Cuando'l 28 d'avientu de 1895 Méliès asistió convidáu polos Lumière a la primer representación del Cinematógrafu, Méliès queda impresionáu y ello fizo que lu ufiertare nes sos funciones. Énte les negatives, el prestidixitador acaba mercando l'aparatu d'otru inventor, Robert William Paul, y n'abril de 1896 alcuéntrase yá realizando proyeiciones nel so teatru. El so deséu de crear les sos propies películes llévalu a tresformar l'artiluxu de Paul nuna cámara cola que rueda'l so primer filme: Une partie de cartes (Una partida de naipes, 1896). Esi mesmu añu, el 5 d'abril, proyeutó les primeres películes nel so teatru Robert Houdin; yeren pequeñes escenes al campu, documentales asemeyaos a los de los hermanos Lumière. El so estilu evolucionó rápido, buscando crear películes paecíes a los sos espectáculos d'ilusionismu.
Fotograma de Le Voyage dans la Lune.
Foi pioneru nel usu del trucu de sustitución d'elementos per aciu del paráu de la cámara, y tamién lo foi na esposición múltiple del negativu (doble sobreimpresión), y los fundíos a negro y dende negro. Invirtió una gran cantidá de dineru pa la creación del que se foi'l primer estudiu de cine de Francia y el segundu del mundu, depués del de Black Maria, nel que s'emplegaron sistemes mecánicos pa despintar zones al sol, trampielles y otros mecanismos de puesta n'escena.
En 1902, creó la que ta considerada la so obra capital, Le Voyage dans la Lune. Nella, la evolución de la continuidá narrativa cinematográfica da un reblagu, al montar la secuencia del disparu del cañón que lleva a los astrónomos a la Lluna y, de siguío, poner n'escena un decoráu cola cara animada d'esta, que va creciendo en travelling inversu y sobre la qu'acaba aterrizando la nave/bala de cañón, clavándose nella.
Méliès intentó distribuyir comercialmente Le Voyage dans la Lune n'Estaos Xuníos. Téunicos que trabayaben pa Thomas Alva Edison llograron facer copies de la película y distribuyila per toa América del Norte. A pesar de que foi un ésitu, Méliès nunca recibió dineru pola so esplotación. Creador d'alredor de quinientes películes, el paulatín tresformamientu de la industria (monopolizada por Edison n'Estaos Xuníos y Pathé en Francia), xunto cola llegada de la Primer Guerra Mundial, afeutaron al so negociu, que foi tornando ensin remediu. Los negativos de les sos películes fueron fundíos por un acreedor, yá que conteníen plata.[7] En 1913, retiróse de tou contautu col cine.
De 1915 a 1923, Méliès montó, cola ayuda de la so familia, numberosos espectáculos nún de los sos dos estudios cinematográficos tresformáu en teatru. En 1923, acosáu poles deldes, tuvo que vender propiedaes y abandonar Montreuil.
En 1925, realcuéntrase con una de les sos principales actrices, Jeanne d'Alcy, qu'entós rexentaba un quioscu de xuguetes y llambionaes na Estación de Montparnasse. Méliès casó con ella y empezaron a rexentar xuntos la tienda. Ellí va ser reconocíu más tarde por Léon Druhot, direutor de Ciné-Journal, quien lu rescató del escaezu. Dende 1925, la so obra foi redescubierta pola vanguardia cinematográfica francesa, especialmente polos surrealistes, que reivindicaron la so figura hasta'l puntu de que Méliès foi reconocíu cola Lexón d'Honor en 1931 por tola so trayeutoria.
En 1932, ta nel Castiellu d'Orly, casa de xubilación de la «Mutua del cine» (institución fundada en 1921 por Léon Brézillon, presidente del sindicatu francés de productores cinematográficos), y ellí va vivir el restu de los sos díes cola so esposa Jeanne d'Alcy. Finó nel hospital Léopold Bellan de París y los sos restos descansen nel campusantu de Père-Lachaise.
Poco primero de la muerte de Méliès en 1938, Henri Langlois, creador de la Cinemateca francesa, recuperó y restauró parte de les sos películes. Georges Méliès foi'l gran creador del cine d'espectáculu y fantasía, dando'l pasu escontra la creación d'un llinguaxe de ficción pal cine del qu'escarecía'l cinematógrafu tomavistes de los Lumière. Dende 1946, el Premiu Méliès da añalmente la reconocencia a la meyor película francesa.
Na novela La mécanique du cœur (La mecánica del corazón, 2007) de Mathias Malzieu, nárrase parcialmente la hestoria de Méliès, qu'intervien como personaxe secundariu.
El videu Heaven for Everyone, del grupu inglés Queen, contién imáxenes de les películes Le Voyage dans la Lune y L'Éclipse du Soleil en Pleine Lune (L'Eclís del Sol en Plenilluniu).
Llectura adicional
Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros». Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7. Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7. |fechaaccesu=rique |url= (ayuda)Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7.
Referencies
↑Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ 2,02,1Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 122153706. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
.png)
.jpg)
