El Día de Tolos Santos (Omnia Sanctorum) ye una fiesta tradicional católica dedicada a l'alcordanza de los antepasaos que se celebra'l dia 1 de payares y que ta rellacionada cola fiesta celebrada al día siguiente, la del Día d'Ánimes, el 2 de payares. La creyencia tradicional ye que'l 1 de payares, lo vivos visiten a los muertos y el 2 de payares, los muertos visiten a los vivos. Esta festividá ye una de les más vieyes nel mundu cristianu. N'España, Francia y Portugal, ente munchos otros de la mesma tradición, ye un día festivu.
Historia
L'orixe de la fiesta tradicional de Tolos Santos provién d'un periodu de tiempu anterior al procesu de cristianización qu'esperimentará la península nos primeros sieglos de la era actual, anque nesta etapa sufirá modificaciones importantes. Tolos Santos deriva, en concreto, d'una fiesta céltica llamada Samhain -en gaélicu- na que se veneraba a los muertos.
Pa los pueblos celtes, l'añu taba dividíu en dos grandes periodos: el tiempu claru y el tiempu escuru. El primeru referíase a la época de primavera y branu na que'l sol ponse cada vegada más lento, onde hai lluz y calor. El segundu periodu referíase a la tarde y al iviernu nos que los díes mengüen cada vuelta más, fai fríu y la frescura aprópiase d'una gran parte del día.
Los díes que comprendíen la fiesta de Samhain taben fuera de los dos periodos, ello ye, nun taben incluyíos en nengún de los dos. Por embargu, los celtes yeren conscientes de que los díes de Samhain daben la bienllegada al periodu d'escuridá, posibilitando que les puertes del otru mundu tuvieren abiertes y los muertos pudieren contautar colos vivos.
La fiesta de Samhain tamién coincidíen nuna época del añu nel que los campos y les tierres quedaben ermes, igual d'amortecíes que'l mundu de los muertes. Pasáu'l tiempu de collecha, los campos somorguiábense nun estáu llatente hasta que, cola primavera, tornaben de nuevo a la vida.
Cristianización de la fiesta
La fiesta cristiana de Tolos Santos nun foi instituyida hasta'l sieglu VII col papa Bonifaciu IV. Bonifaciu IV decidirá purificar un templu paganu dedicáu a tolos Dioses, el Panteón de Roma, que Marcu Agripa mandaría construyir n'honor al dios Xúpiter pola ayuda supuestamente recibida nes batalles contra Marcu Antoniu y Cleopatra, consagrándolu n'honor a a Virxe y a tolos mártires y santos cristianos qu'ellí se veneraben. Decretó asina que nesti día se fixere una misa n'honor a los muertos y un pelegrinaxe al cementeriu pa facer una visita solemne a los difuntos.
Asina y too, la costume de visitar a los muertos al cementeriu ye d'orixe romanu, implantáu pol papa Bonifaciu IV, convirtiéndose nun vezu común en toles cultures que nun momentu o otru sedrán influyíes pola Antigua Roma.
Más tarde, la fiesta estenderíase a tolos santos y Gregoriu IV afita la celebración el primeru de payares. Al final del sieglu X foi-y amestada, al día siguiente, la conmemoración de los fieles difuntos. Un sieglu dempués, los monxos de l'Abadía de Cluny formalizarán la fecha creando un día de Conmemoración de los Fieles Difuntos.
Antiguamente, les visites a les tumbes facíense nes époques de collecha. [1]
El cultu a los muertos caltendráse hasta güei. Normalmente dizse una misa n'honor a los muertos y, dempués, faise una visita al cementeriu pa ofrecer unes flores a los difuntos y encuriosar la so tumba.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
