Bonifacio IV O.S.B. (circa 550, Marsica – 8 de mayu de 615, Roma)[4] foi'l papa nᵘ 67 de la Ilesia católica dende 608 hasta la so muerte.
Fíu d'un médicu de nombre Juan, del pueblu marso de la provincia y ciudá de Valeria, foi nomáu diáconu sol pontificáu Gregorio I, recibiendo'l cargu de dispensador, nome que recibía'l funcionariu xefe encargáu de l'alministración de patrimonios.
Tres cuasi nueve meses dende la muerte de Bonifacio III foi escoyíu papa,[5] siendo consagráu en 608, el 25 d'agostu (según Duchesne) o'l 15 de setiembre (según Jaffé). La so muerte ye establecida'l 8 de mayu o'l 25 de mayu del añu 615 poles dos autoridaes indicaes llinies enriba.
Mientres el so pontificáu consiguió, del emperador Foques, el permisu pa convertir el Panteón de Roma, construyíu por Agripa n'honor a Xúpiter, Venus y Marte, nun templu cristianu que foi consagráu'l 13 de mayu del 609, a la Virxe María y a tolos santos. Este foi'l primer templu paganu tresformáu pal cultu cristianu, y según cuenta la tradición, ventiocho grupo de güesos de mártires fueron treslladaos de les catacumbes y asitiaos sol altar mayor.
Otru fechu relevante asocedíu sol so pontificáu foi que'l rei de los lombardos Agilulfo convenciera al misioneru irlandés San Columbano por qu'unviara al papa una carta na qu'acusaba al pontífiz d'heréticu por almitir el Quintu Conceyu Ecuménicu celebráu en Constantinopla nel 553, y encamentándolo a la convocatoria d'un conceyu nel que demostrara la so ortodoxa.
Coles mesmes ye de destacar que mientres el reináu de Bonifacio IV Mahoma empezó la so predicación en La Meca.
Referencies
Enllaces esternos
