El conceyu de Marmiellal de Camaces ye un conceyu español allugáu na comarca de L'Abadengu, provincia de Salamanca, comunidá autónoma de Castiella y Lleón.
Llenda colos de Saldiana, Cierralbu, Llimiares, La Fenoyosa de Dueru, Sauciellu y Berruecupardu.
Xeografía
El puntu cimeru ye'l Tesu La Cantería (639 m). Los riéos principales son l'Huebra y el Camaces, toos afluentes direutos del Dueru.
Poblaciones
- Marmiellal (Bermellar)
- Altu Maderal
- San Llionardu (abandonáu)
Historia
La fasteira güei conocía pol nome de Les Arribes del Dueru tuvu ocupada por grupos humanos dende'l Paleolíticu Inferior. Cola Edá del Bronce vienu'l Megalitismu, carauterizada polos megalitos y los túmulos (desta época caltiénse nel llugar el dolmen "La Malgarrida"). Na Edá del Fierro, el territoriu baxuduriense tuvo cierta influyencia cultural celta. Nesta dominen los vetones y los lusitanus, quienes al igual que los sus vecinos del norte (astures y galaicos) desendolcaron una autóctona cultura castreña duriense-norpertuesa.
Anguaño inda hai ruinas nel conceyu de Marmiellal d'un castru, el Castru'l Médicu, asitiáu carón a les arribes del Güebra, perprotexíu con llastras punzantes de la parte nun arribiega. L'estáu de caltenimientu ye malu, nun hai deillos accesos direutos nin midías de proteición desta pieza exemplar del periodu celta en tierras llionesas.
Pente la Guerra de la Independencia a la escontra los franceses, los feligreses de la parroquia de San Llionardu fuenun los primeiros en llevantare las armas, la rempuesta napoleónica foi l'esfaimientu del pueblu de San Llionardu (6 km al güeste de Marmiellal, güei nel conceyu de la Feneyosa).
Nel sieglu XX Marmiellal pierde población de constante, por mor de la emigración principalmente a Madrid, al País Vascu, Barcelona o pal estranxeru. Asina, de los 600 habitantes de mediaos de los años 1950 pasa a los 131 hab. (2024)[3][4].
Referencies
Enllaces esternos
