La so formación como futbolista empezó nes categoríes inferiores del Albacete Balompié, nel qu'ingresó con ocho años. A los dolce fichó pol F.C. Barcelona tres la so destacada actuación nun tornéu nacional esquil, treslladando la so residencia a La Masía. Debutó en 2003 col primer equipu azulgrana en Primer División, col qu'apostó 16 temporaes (2003–2018), conquistando 32 títulos como barcelonista.[4]
En 1996, con doce años, participó nel Tornéu Nacional Esquil de Fútbol 7 de Brunete.[7][9]Tres la so destacada actuación nel tornéu, los dos grandes clubes del país intentaron el so fichaxe. Finalmente, foi'l Barcelona quien incorporó al xugador en setiembre d'esi mesmu añu, treslladándose a la "La Masía", residencia de formación de la cantera barcelonista. Hai de solliñar que la decisión de fichar pol club azulgrana[10] tomar el padre del xugador (declaráu madridista hasta esi momentu), y que'l mesmu Iniesta, al llegar a Barcelona, afirmara nuna entrevista qu'hasta la so llegada al Barça, "yera del Madrid a tou poder".[11]
F.C. Barcelona
2004-2008
Andrés Iniesta en 2006.
Con doce años llegó a les categoríes inferiores del F. C. Barcelona, el mozu manchegu foi llamáu por Lorenzo Serra Ferrer pa entrenar xunto a la primer plantía del club. Sicasí, mientres dos temporaes xugó nel F. C. Barcelona B hasta que, na temporada 2002/2003, debutó nel primer equipu de la mano del entrenador Louis Van Gaal. El so debú produció'l 29 d'ochobre de 2002 nuna victoria por 0 a 1 ante'l Club Brugge.[12]Mientres les temporaes 2002/2003 y 2003/2004, alternó los partíos del filial barcelonista con dellos alcuentros del primer equipu. Na temporada 2004/2005 pasó a formar parte definitivamente de la plantía del primer equipu, y participó bien viviegamente na consecución del títulu de campeón de Lliga. Magar que nun foi titular habitual nel once de Frank Rijkaard, acostumaba a ser el primer xugador en salir al campu nes segundes partes. Ello ye que solo perdióse un partíu de La Lliga y foi Iniesta, participando en trenta y siete alcuentros, el xugador de la plantía qu'apostó más partíos esa temporada, xunto a Samuel Eto'o.[13]
El 17 de mayu de 2006 participó na final de la Lliga de Campeones, celebrada nel Stade de France de París, qu'enfrentó al F. C. Barcelona y al Arsenal F. C. Iniesta tuvo un papel destacáu, al igual que los otros reserves: Henrik Larsson y Xulianu Belletti. Esti postreru acabaría marcando'l gol de la victoria. Iniesta entró al campu cuando'l so equipu perdía 1-0, pero los catalanes remontaron esa resultancia adversa cola participación activa de los trés cambeos nes xugaes de gol, rematando'l partíu con un 2-1 a favor del Barcelona que consiguió per segunda vegada na so historia dichu tornéu.
No referente al so dosal, nes categoríes inferiores llevaba'l númberu «8», magar el so debú na primer plantía (inda formando parte del filial) foi col dosal «34». Dempués, como miembru de la primer plantía, xugó col númberu «24» y, finalmente, el 19 de xunu de 2007 dióse-y el númberu «8», tres la salida del francés Ludovic Giuly del club.
El 25 de xineru de 2008 Iniesta anovó col F. C. Barcelona hasta'l 30 de xunu de 2014, aumentando la so clausa de rescisión dende los sesenta millones d'euros hasta los cientocincuenta millones.[14]
El 18 d'ochobre, Iniesta foi incluyíu nuna llista de 30 candidatos pal prestixosu Balón d'Oru, dáu'l meyor xugador del añu n'Europa, xunto colos sos compañeros d'equipu Xavi, Lionel Messi, Thierry Henry, Yaya Touré, Zlatan Ibrahimović y el so excompañero Samuel Eto'o. Andrés foi unu de los cinco nomaos pal Xugador Mundial de la FIFA Xugador Mundial del Añu, xunto los sos compañeros d'equipu Lionel Messi y Xavi Hernández. Arguyosu de la nominación, comentó que "los aficionaos del equipu que siempres tuvieron ende pa sofitar el nuesu compañeros d'equipu tamién merecen ser reconocíos". La ceremonia celebrar en Zúrich y el so compañeru d'equipu Lionel Messi llevóse'l premiu. Iniesta asitió quintu con 134 votos.[19] Marcó'l so primer gol na temporada ante'l Racing de Santander na victoria por 4-0. La temporada 2009-10 d'Iniesta foi atayada en gran parte poles mancadures recurrentes. Perdióse l'entrenamientu físicu de pretemporada por cuenta del frayatu del aductor sufierta na final de la Lliga de Campeones 2009, y esto significaba qu'a pesar de que xugó en cuasi tantos partíos como la temporada anterior, facer tou como un sustitutu, a partir de tan solo 20 xuegos completos. Sicasí, el Barcelona ganó'l títulu de Lliga, nuevamente, asegurando un rexistru de 99 puntos. La so temporada llegó al so fin dempués de que se resintió d'una mancadura na pantorría anterior mientres l'entrenamientu.[20][21]
El 10 de xineru de 2011 apurrióse'l premiu FIFA Balón d'Oru 2010, nel que Iniesta foi'l segundu clasificáu (Balón de Plata), por detrás de Lionel Messi y foi incluyíu nel once ideal.[22] Aquella temporada acabaría ganando la so quinta Lliga española y la so tercer Lliga de Campeones col Barcelona.[23]
2011-2012
El 17 d'agostu de 2011 marcó'l primer gol del partíu de vuelta de la final de la Supercopa d'España ante'l Real Madrid, qu'acabó con una victoria por 3-2.[24] El 25 de mayu de 2012 conquistó la so segunda Copa del Rei como xugador del Futbol Club Barcelona, magar foi la primer final que ganaba yá que la de 2009 non pudo apostar por mancadura.[25]
El 19 d'avientu de 2013 anovó col F. C. Barcelona enllargando'l so contratu hasta 2018.[28]
2014-2015
Iniesta encabezó con regularidá al Barcelona a lo llargo de la temporada, qu'acabó cola conquista del segundu triplete, anotando tres veces mientres la campaña de Copa del Rei del equipu y participando en 42 alcuentros. Andrés foi escoyíu meyor xugador de la final de la Lliga de Campeones ganada a la Juventus (3-1), na qu'asistió nel primer gol de Rakitić.[29][30]
2015-2016
La temporada 2015/16, Iniesta pasó a ser el primer capitán del Futbol Club Barcelona.[31] Empezó'l 11 d'agostu de 2015, cola victoria 5–4 frente al Sevilla FC na Supercopa d'Europa, siendo'l primer troféu que'l xugador manchegu alzaba como capitán.[32] El 20 d'avientu de 2015 llograron el segundu títulu, la Copa Mundial de Clubes, dempués de la victoria na final por 3–0 frente a River Plate d'Arxentina.
El 14 de mayu de 2016, na última xornada del campeonatu, facer cola «La Lliga», la octava na carrera del manchegu, igualando les 8 consiguíes por Xavi, Camacho, Di Stéfano y Sanchís. El 22 de mayu de 2016, peracabaron el «doblete» al imponese al Sevilla FC na final de «La Copa», na que Iniesta foi nomáu xugador del partíu.[33][34]
N'ochobre de 2017 robló un contratu vitaliciu col club catalán.[37] El 21 d'abril de 2017 ganó la Copa del Rei tres una meritoria victoria por 5 a 0 ante'l Sevilla, con gol incluyíu, ganando'l so títulu númberu 31 col equipu catalán.[38][39]
El 27 d'abril de 2018 anunció la so marcha del F.C. Barcelona, dempués de 22 años nel club.[40][41]El 29 d'abril proclamóse campeón de Lliga, per novena vegada, nel Estadiu de Riazor en venciendo (2-4) al Deportivo.[42]
El 20 de mayu de 2018 cerró'l so ciclu como azulgrana frente a la Real Sociedad onde'l Barcelona ganó 1-0 con gol de Philippe Coutinho. Andrés foi sustituyíu a los 81 minutos de xuegu por Paco Alcácer.[43]
Vissel Kobe
El 24 de mayu foi presentáu como nuevu xugador del Vissel Kobe de la J1 League, qu'empezara nel mes de febreru.[44]
La so primer convocatoria cola seleición absoluta, coincidió cola llista que'l seleccionador Luis Aragonés, dio'l 15 de mayu de 2006 pal Mundial d'Alemaña. El so debú produció'l 27 de mayu de 2006, nel partíu amistosu de preparación pal Mundial ante Rusia, nel Estadiu Carlos Belmonte d'Albacete.[45] El so primer partíu de competición oficial y como titular, foi ante Arabia Saudita nel Mundial d'Alemaña. Nesi Mundial, España fixo plenu de victories na fase de grupos y pasó como primer a los octavos de final. Finalmente l'encruz inesperáu ante la veterana Francia de Zidane (segunda del so grupu y a lo postrero finalista del Mundial), foi una torga insalvable pa la inda pocu esperimentada seleición de Luis Aragonés.
El 7 de febreru de 2007, marcó'l so primer tantu con España, na prestixosa victoria en Old Trafford ante Inglaterra por 0-1,[46] que dio empiezu al récor históricu d'imbatibilidá d'una seleición nacional, de 35 partíos consecutivos ensin perder.[47] Esa victoria n'Inglaterra, marcó un puntu d'inflexón na historia de la seleición española,[48] que tres un entamu adversu na fase de clasificación de la Eurocopa 2008, coles derrotes en Belfast ante Irlanda del Norte y en Estocolmu ante Suecia, da un entorno con nueve victories nos diez enfrentamientos restantes d'esi grupu de clasificación, ente les que destaquen los dos enfrentamientos clave ante Dinamarca (rival direutu nel grupu), na ida del 24 de marzu nel Bernabéu, con victoria por 2-1 y na vuelta del 13 d'ochobre en Århus (1-3), que dexaba empobinada la clasificación pa la Eurocopa y que ye consideráu como'l partíu del empecipió del tiki-taka, tres la culminación d'una xugada de 27 pases qu'acabó nel gol de Sergio Ramos.[49] En llogrando'l pase a la Eurocopa 2008 como primeros de grupu y los dos victories consecutives ante dos campeones del mundu como Francia y Italia, meses antes del entamu de la Eurocopa, España presentar nel tornéu continental como una clara favorita.[50]
La Eurocopa 2008, supunxo'l tornéu de consagración de Iniesta. El manchegu, que foi anunciáu'l 17 de mayu de 2008, como unu de los 23 integrantes d'España pa la Eurocopa, llució mientres el tornéu'l dorsal númberu «6» que llevara hasta entós David Albelda, sustituyendo'l «16» que llevaba nos sos entamos.[51] Destacó de la so participación, ser l'únicu xugador del conxuntu español qu'apostó tolos alcuentros como titular, ser nomáu xugador del partíu de la semifinal ante Rusia, consideráu'l meyor partíu de la seleición nel campeonatu y ser incluyíu pola UEFA nel Equipu del Tornéu de la Eurocopa.[52] El 29 de xunu de 2008, nel Estadiu Ernst Happel de Viena, España proclamábase ante Alemaña, campeona d'Europa per segunda vegada na so historia.
Al añu siguiente, Iniesta quedó fuera de la convocatoria de Vicente del Bosque, el nuevu entrenador de la seleición española, pa la Copa FIFA Confederaciones 2009 por cuenta de la recaída d'una mancadura muscular sufierta selmanes antes.
Segundu xugador con más partíos apostaos na lliga: 442.
Segundu xugador con más partíos apostaos na historia: 674.
Récores nel fútbol español
Xugador español con más títulos (37), sumando los que consiguió col so club (32) y cola seleición española incluyendo seleiciones xuveniles, títulos que tán reconocíos pola FIFA (5).[76]
Ye propietariu de la empresa vinícola «Bodegues Iniesta», constituyida en 2010 tres la construcción del edificiu de la bodega na finca de viñeos. Trátase d'un negociu familiar y atópase allugáu en Fuentealbilla, contorna de La Manchuela, nuna zona de tradición viticultora, con una microclima favorable pal cultivu de la vide ente la Pandu y el Mediterraneu.
Accionista del Albacete Balompié
N'avientu de 2011 convertir nel máximu accionista del Albacete Balompié, club d'onde salió escontra'l Barcelona. La operación supunxo la compra de 7000 aiciones, valoraes en 420.000 euros. Amás, a principios de la temporada 2011-12 robló un alcuerdu de patrociniu con dichu club por aciu el cual lluciría nes sos camisetes la publicidá de la so empresa vinícola: «Bodegues Iniesta». Foi patrocinador principal del equipu hasta 2014.[78] En xunetu de 2017 dexó de ser accionista del club manchegu.[79]
↑Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 7600. Apaez como: Andrés Iniesta. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
.jpg)
