A fines del sieglu xviii afayóse hulla en Spitsbergen, na ribera del Isfjorden. Debíu a la puxanza y esploración a lo llargo de les mariñes del fiordu, aumentó'l númberu d'emplegaos de la mina, lo que favoreció l'establecimientu d'una llocalidá, próxima a los sitios d'estracción, y, ye asina que en 1904, fúndase la pequeña llocalidá de Advent City, sobro les ribera norte del Adventfjorden, al que debe'l so nome.
Advent City tuvo alredor de 100 habitantes ente 1904 y 1908. Sicasí, la pequeña mina de carbón nun yera rentable debíu, ente otros factores, a la decepcionante calidá del carbón, les males condiciones de trabayu nuna redolada espuesta y les diferencies d'idioma y cultura ente la dirección británica y los trabayadores escandinavos.[1]
Advent City foi abandonada en 1908. Los guardias non remuneraos confiscaron posesiones portátiles y una mina vecina rescató delles máquines y edificios. Tolos edificios restantes fueron treslladaos al asentamientu d'Hiorthhamn de 1916 a 1917.[2]
La creación en 1906 de Longyearbyen, xusto al otru llau del fiordu y l'escosamientu del mineral, dio entamu al so despoblamientu hasta convertise nuna ciudá pantasma.