D Edith Axenfeld het z Lugano, z Basel un z Berlin studiert, unter anderem bi dr Anna Hirzel-Langenhan, wu si d Method vun ere speter verdreätte het, bim Rudolf Serkin un zytwys au bim Albert Schweitzer, wu si im Orgelspiil unterrichtet het. Bim 3. Internazionale Chopinwettbewärb 1937 z Warschau, wu dr Alfred Hoehn in dr Jury ghockt isch, isch si uf dr 6. Blatz chuu. Dur di jidisch Härchumft vu ire Familie het si in dr Zyt vum Nazionalsozialismus dailwys e Ufdrittsverbot ghaa.[1]
s Grab vu dr Edith Picht-Axenfeld
Si isch mit em Altphilolog un Religionsphilosoph Georg Picht ghyrote gsii. Bis zue irem Dod het si z Hinterzarte uf em Birklihof gläbt. Ire Grab isch uf em Fryburger Hauptfridhof im Fäld 57d in dr Nechi vu dr Mitscherlich-Kapäll.
Wäärch
Im Mittelpunkt vu irem Spiil as Solischti sin d Tschembalomusik vum Johann Sebastian Bach, vu säm syne Sihn un au d Klavierwäärch vu dr Wiener Klassik gstande. Gärn ghaa het si au d Romantiker Frédéric Chopin un Robert Schumann. Si het si aber au fir zytgnessische Wäärch yygsetzt, zum Byschpel fir dr Isang Yun un dr Heinz Holliger.
As Profässeri het si an dr Fryburger Musikhochschuel Klavierdidaktik unterrichtet. Mit Bydreg zur Chunscht vum Klavierspiil het si bi dr Kongress vu dr dytsche Sektion vu dr European Piano Teachers Association mitgmacht. Si het doderby ne vergaischtigti, meditativi Art vum Klavierspiil verdrätte, wu ne rain mechanisch Iebe, au bi Fingeriebige un Etüde, kai Blatz ghaa het. In däre Konzäpzion vum Iebe as Meditazion un ass dr ganz Lyb as Inschtrumänt vu dr Musik mitdänkt wird, het si ähnligi Idee verdrätte wie ire Kolleg Jürgen Uhde.
Ain vu ire Schueler, wu speter dirgiert un kumpeniert het, isch dr Hans Zender gsii.
Vereffentlichunge
Iri Schallplatte sin u. A. bi dr Deutsche Grammophon (J. S. Bach, Bartók), dr Musical Heritage Society (Goldberg-Variationen, 1968) uusechuu. Syt dr 1970er Johr het si regelmäßig fir d Camerata Tokyo ufgnuu, u. A. s komplett Klavierwärch vum J. S. Bach, d Chopin-Etüde un em Schubert sy B-Dur-Sonate. Unter em Motto Last Piano Concert sin 2001 d Brahms-Intermezzi op. 117, 118 un 119 (Mitschnitt Kusatsu, 30. Augschte 1996) vereffentligt wore.
Ehrige
1980: Verdienschtchryz am Band vum Verdienschtorde vu dr Bundesrepublik Dytschland
↑Teresa Löwe: Georg Picht und die Schule Birklehof in der Nachkriegszeit (1946–1955). Vorbereitungstext für das Treffen der Altbirklehofer der Nachkriegsgeneration vom 19. bis 22. Mai 2004. Berlin 2004, DNB970838786, S.5, urn:nbn:de:0111-opus-26754.
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Edith_Picht-Axenfeld“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!
