'n Teenpous, of anti-pous,[1][2] is 'n persoon wat uit protes teen die verkiesing van 'n wettige pous deur 'n groep ontevredenes verkies word tot die leier van die Rooms-Katolieke Kerk. In bepaalde turbulente periodes van die geskiedenis van die Rooms-Katolieke Kerk is die wettige pous nie deur sommige groepe erken nie. Hulle kies dan hulle eie pous as teenpous. Die eerste teenpous was Hippolitus (217-235), wat gekies is as protes teen Pous Callixtus I.
Dit was nie altyd duidelik wie van die twee (of meer) mededingende pouse die wettige een was en watter die teenpous(e). Duidelikheid daaromtrent het eers later ontstaan.
Volgens die tradisionele geskiedskrywing was daar sedert 1449 geen teenpouse nie. Deesdae is daar egter drie teenpouse wat 'n mate van bekend verwerf het: Teenpous Petrus II (Manuel Alonso Corral, vanaf 2005), Teenpous Michael I (David Allen Bawdien, vanaf 1990), en Teenpous Pius XIII (Earl Lucian Pulvermacher, vanaf 1998). Al drie het egter aansienlik minder volgelinge as die vroeëre teenpouse.
Party van die teenpouse het hulle eie kardinale aangestel. Die kardinale word egter nie deur die Rooms-Katolieke Kerk erken nie en staan bekend as pseudo-kardinale.[3]
