'Małamoco ła ze na picoła łocałità de'l comune de Venesia situada inte ła parte meridionałe de l'izoła de'l Lido, a ła cui munisipałità ła ghe apartien e erede de l'antiga Metamaucum. Ła ze sircondà da un streto canal, che ła separa da'l resto de'l Lido, ma co'l cuało ła costituise de fato un tutùn, na restansa de l'antigo porto che cua el se trovava.
Orsùzo l'abitato da'l nome a l'atual boca de porto, situà alguni chiłometri pì a sud e nota anca come porto dei Alberoni prinsipal intrada dei mercantiłi direti a łe banchine de Marghera e a'l Porto de San Łunardo.
Nato come i altri sentri łagunari drìo łe varie invaxion che ga interesà l'Itałia, intra i secołi V e VII, a Metamauco' inte el 601 ghe ga catà recèto i exułi de Pàdova, desfada dai Łongobardi, deventando un dei prinsipałi sentri de ła ''Venetia maritima''bixantina, porto maritimo e łagunar.
Inte i ani 809-810 ła sità ga subìo un estenuante sèdio da parte de na armàda franca comandà da Pipino, fiol de Carlo Magno e re d'Itałia. Respénto el menàso franco, ma esendo oramai spacàto ła vulnarabiłità de ła poxision, inte el 812 el novo doxe, Angelo Partecipazio, trasferisse definitivamente ła sede del goerno inte ła più segùra Civitas Rivoalti l'atual Venesia. A Metamauco xe stài ełeti i doxi Teodato Ipato (742-755) Galla Gaulo (755-756) Domenico Monegario (756-764) Maurizio Galbaio (764-784), Giovanni Galbaio (787-804), Obelerio Antenoreo (804-810).
Inte el 828 a Metamauco' riva da Alesandria d'Egito el corpo de San Marco. trafugà da Bon da Małamoco e Rustego da Torseło. L'ano drìo ła sità sarà raxà patòca da l'exercito ducal durante na revolta col cuało el deposto Obelerio Antenoreo, rientrà dopo un ventenio de bando a Bixansio e desbarcà proprio a Metamauco', sercava vanamente de roversar el governo de Giovanni Partecipazio.
Inte el 900 el çentro po'subisse un ataco de na armàda de Óngari, respenti poco distante 'rente l'abitato de Albiola.
Oramai inviada verso el declin, progresivamente manasàda da łe aque, par rexister a łe cuałe l'area zera intaresà da grande atività de rialso del teren, inte el 1110 l'antiga Metamauco' vien desfà da na viołenta maregiada e se desfanta.
Ła nóva Małamoco
Ła Ceza de Santa Maria Sunta
Ła xe stada tirada su de novo come Nova Metamauco', corispondénte propio a ła Małamoco de ancuo, ma, anca se ła mantegniva numeróxi priviłegi in vertù del so pasà de sità dogal, ła xe devegnùa séntro sénpre più perifèrico, governà da un Podestà insieme a ła visina Popilia.
Dal 1816 al 1883 ła xe stada comun, prima del Regno Lonbardo-Vèneto, poi del Regno d'Itałia, come sede comunal del'ìxoła del Lido (de cui ła zera el borgo più popołoxo). Ła xe stada infin mésa drénto al Comun de Venesia.
Inte i ùltimi ani i ga scomensà n'inportante recùpero del borgo, sia dal pónto de vista conservativo che dal pónto de vista de ła diféxa dan łe "aque alte". Infati l'intiero abità, in particołar esposto al fenòmeno del'alta marea, el xe stà ixołà da łe aque de ła łaguna, da na sinta soto tera de pałàncołe e'l fluso de marea dei canałi che ło traversa, regołamentà, co òtimi rexultai, da tre pìcołi "miniMose", che i vien tirai su in caxo de necesità, par evitar che l'aqua ła vaga drénto i pónti più basi de łe całe e de łe abitasion tacae.
.JPG)
