Yırtıcılık, canlıların yaşamını devam ettirmek için gereken beslenme adımında bir canlının (avcı) bir diğer canlıyı (avını) beslenme amacıyla öldürüp yemesi durumundaki biyolojik etkileşimdir. Yırtıcılık her ne kadar geniş bir anlamı kapsıyor olsa da bazı durumlarda avın ölmesine rağmen konusuna veya beslenme yöntemine göre etkileşim şeklinden dolayı yırtıcılık sayılmayabilir.
Parazitler genel olarak konakçı oldukları canlıyı öldürmeden beslenme eğiliminde olsalar da zamanla konakçının tükenerek ölümle sonuçlandığında yırtıcılar tanımına dahil olur.[1][2]
Yırtıcılık kavramı sınırlarında ayrımı yapılması zor durumlardan biri mikro yırtıcılardır. Sinekler ve sivrisinekler gibi küçük olurlar ve tamamen başka canlıların kanlarını emerek beslenirler. Genel olarak avlarını öldürmedikleri için parazit olarak değerlendirilirler.[3][4]
Otçullar ise, otların dallarının yenmesi sonucunda bitki tamamen yenmeden saldırıdan kurtulduğu için dahil olmazlar.[5]
Leşçiller halihazırda ölmüş organizmayı yedikleri için yırtıcı sayılmasalar da çakal veya sırtlan gibi çoğu yırtıcı, fırsat oluştuğunda yararlandıkları için aynı zamanda leşçildir.[5][9][10] Bir diğer örnek de diğer böceklerin hem avlayanı hem leş yiyeni olan yaban arılarıdır.[11]
^Lafferty, K. D.; Kuris, A. M. (2002). "Trophic strategies, animal diversity and body size". Trends Ecol. Evol. 17 (11). ss. 507-513. doi:10.1016/s0169-5347(02)02615-0.
^Hulme, P. E.; Benkman, C. W. (2002). C. M. Herrera and O. Pellmyr (Ed.). Granivory. Plant animal Interactions: An Evolutionary Approach. Blackwell. ss. 132-154. ISBN978-0-632-05267-7.
^Kane, Adam; Healy, Kevin; Guillerme, Thomas; Ruxton, Graeme D.; Jackson, Andrew L. (2017). "A recipe for scavenging in vertebrates – the natural history of a behaviour". Ecography. 40 (2). ss. 324-334. Bibcode:2017Ecogr..40..324K. doi:10.1111/ecog.02817. hdl:10468/3213.
^Kruuk, Hans (1972). The Spotted Hyena: A Study of Predation and Social Behaviour. University of California Press. ss. 107-108. ISBN978-0226455082.