Vera Fyodorovna Panova (Rusça: Ве́ра Фёдоровна Пано́ва; 20 Mart 1905; Rostov-na-Donu - 3 Mart 1973; Leningrad), Sovyet romancısı, oyun yazarı ve gazeteci.[1]
İlk yılları
Panova, Rusya'nın Rostov-na-Donu'da daha sonra muhasebeci olacak olan fakir bir tüccar babanın kızı olarak doğdu. Babası Fyodor Ivanovich Panov, hobi olarak kano ve yatlar inşa etti ve Rostov'da iki yat kulübü kurdu. Beş yaşındayken babası Don Nehri'nde boğuldu.[2] Babasının ölümünden sonra annesi bir satıcı olarak çalıştı.[3] Okul öğretmeni Anna Prozorovskaya onu okumaya teşvik etti. Anna bir yıl Vera ile birlikte olduktan sonra öldü. Ekim Devrimi'nden önce, ailesindeki para problemleri nedeniyle resmi eğitimi durdurulmadan önce 2 yıl boyunca özel bir spor salonunda çalıştı.[2]
Gençliğinden itibaren Vera, erken yaşta tanıştığı, özellikle şiir konusunda hevesli bir okuyucuydu.[3] Okumaları arasında Aleksandr Puşkin, Nikolay Gogol ve İvan Turgenev'in eserleri vardı. Ayrıca, bir öz-eğitim şekli olarak bilim, coğrafya ve tarih üzerine çok sayıda ders kitabı okudu.[2] 17 yaşında 1925 yılında kendisiyle evlenen ve 2 yıl sonra boşanan V. Staroselskaya'nin ve Vera Veltman'ın yayınladığı Rostov gazetesi Trudovoy Don'da çalışmaya başladı. Gazetecilik işini tecrübeli olarak öğrenerek, bölge muhabirlerine asistanlık yaptı.[3]
Kariyeri
1933 yılında oyun yazmaya başladı. 1935 yılında Komsomolskaya Pravda gazetesinde yazar olan ikinci kocası Boris Vakhtin tutuklandı ve hapse Solovki esir kampına gönderildi. Gulag makamları, Svidanie (Türkçe: Tanışma) adlı öyküsünde tanımladığı Boris ile görüşmesine izin verdi.
Panova 1940 yılından itibaren Leningrad'da yaşadı. Nazilerin Leningrad Cephesi'nde beklenmedik bir şekilde ilerlemesi neticesinde Tsarskoe Selo'ya geçti. O ve kızı Pskov'a yakın bir Nazi toplama kampına gönderildi, ancak buradan kaçmayı başardı Narva'da bir sinagogda gizli bir şekilde yaşadılar. Akrabalarıyla birlikte kalmak için daha sonra Shishaki köyüne taşındı. Burada ilk ciddi eserlerine başladı; Ivan Kosogor (1939) ve Eski Moskova'da (1940).[4] Bu iki oyunun kazandığı ödüllere rağmen, Panova dramatik stilin kendisini kısıtladığını hissetti ve kendi söylemiyle "söylemek istediği her şeyi katı çerçevesine sığdıramadığını" hissetti. Roman ve hikâye stillerinde daha fazla özgürlükle çalışabileceğini hissetti.[3]
1943'te Nazi işgalciler Ukrayna'dan geri çekildiğinde Perm'e (o sırada Molotov) taşındı. Yerel bir gazetede çalıştı ve ilk romanı Pirozhkov Ailesi'ni (daha sonra 1961'de Tatyana Lioznova tarafından üretilen bir Sovyet filmi olan Yevdokia olarak değiştirdi) yayımladı.[2] 1944'te bir gazeteci olarak iki ay boyunca, 1947'de Stalin Ödülü kazandıran roman Sputniki'yi (1946'da Tren olarak tercüme edildi) yazdı. Eserleri pek çok Sovyet filmine konu oldu.
1945'te "David Dar" takma adıyla önemli bir Rus bilimkurgu yazarı olan David Yakovlevich Ryvkin ile evlendi. Eşi ve iki çocuğuyla ve kendi ailesiyle birlikte Leningrad'a döndü.[4] 1947'de, Ural fabrikasında çalışan insanlar hakkında İleriye Bakmak (bu eser 1948'de Stalin Ödülü aldı) olarak çevrilen Kruzhilikha adlı romanı yayımladı.[3]Kolhozda çalışan işçiler hakkında 1949 yılında yazdığı roman Yasny Bereg (1950 Stalin Ödülü kazandı.
Kruşçev çözülmesinin başlamasıyla birlikte Sovyet entelijensiyasındaki babaların ve oğulların ilişkileri hakkında Vremena Goda'yı (Yılın Yayılışı, 1953) adlı eseri yazdı. Roman son derece popüler hale geldi, ancak Panova, "natüralizm" ve "nesnelcilik" nedeniyle basında sert bir şekilde eleştirildi. 1955'te Sovyet edebiyatındaki çocuklar hakkında en başarılı sayılan eserlerden biri olan Seryozha adlı romanını yazdı. 1959'da Valya ve Volodya'nın da çocuklarla ilgili hikâyelerini yayınladı.[2]
Daha sonraki yaşamında birçok kurgu eseri (çoğu otobiyografik ya da 17. yüzyılın Rus tarihine dayanarak), oyunlar ve film senaryoları yayınladı. Daha sonra ünlü olan birçok genç yazarın, Yuri Kazakov, Sergey Dovlatov (uzun yıllar sekreteri), Viktor Konetzky, Andrey Bitov ve Viktor Golyavkin'e yardım etti. Oğlu Boris Vakhtin (1930-1981) dikkate değer bir muhalifti ve Gorozhane grubunun kurucusu Rus bir yazardı.
1967'de bir felç geçirdi. Kalıcı felçli olmasına rağmen, ölümüne kadar ailesinin ve birkaç sekreterin yardımıyla çalışmaya devam etti. Vera Panova, 1973'te Leningrad'da öldü ve Komarovo'da Anna Akhmatova'nun mezarının yakınlarına gömüldü.[4]
.png)
