Uzun gelincik sendromu, 1980'lerde Avustralya ve Yeni Zelanda'da ortaya çıkan, kamuoyunda önemli başarılara sahip olup kendi başarılarını ve görüşlerini aşırı derecede öne çıkaran kişileri ifade eden bir terimdir.[1][2] Böyle bir kişinin yoğun bir şekilde araştırılması ve eleştirilmesi "uzun gelinciği kesmek" olarak adlandırılır.[3]
Avustralya ve Yeni Zelanda
Avustralya ve Yeni Zelanda'da, "uzun gelinciği kesmek" ifadesi bazen iş girişimcileri tarafından, başkalarının başarılarını ve kazanımlarını kasıtlı olarak eleştiren kişileri tanımlamak için kullanılır.[1][4][5] Avustralya ve Yeni Zelanda'da eşitlikçilik kültürel değerinin yan ürünü olarak tanımlanmıştır.[1][6]
Diğer ülkelerde
Japonya'da benzer bir yaygın ifade "yukarıya çıkan çivi çakılır" (Japonca: 出る杭は打たれる) şeklindedir.[7][8][9] Hollanda'da bu ifade "Başınızı yer seviyesinin üstüne çıkarmayın" şeklindedir ( Felemenkçe: boven het maaiveld uitsteken ), bu kültürel olguya maaiveldcultuur adı verilmiştir.
Şili'de bu ifadeye İspanyolca: chaquetear ('ceketini çek') denir.[10] İskandinavya'da ise bu ifadeye Jante Yasası denir. Jante Yasası, Aksel Sandemose'nin 1933 tarihli romanından esinlenerek yazılmıştır. "Kendinizi özel biri sanmamalısınız" ve "Belki de bizimsizin hakkınızda birkaç şey bilmediğimizi düşünüyorsunuz?" gibi kurallar ve koşullar içermektedir.[11][12]
Kanada'da, "uzun gelincik sendromu" terimi özellikle başarılı kadınların başarıları nedeniyle eleştirilmesini ifade etmek için kullanılır.[13][14][15][16]
^abcPeeters, Bert (2004). "Tall poppies and egalitarianism in Australian discourse: From key word to cultural value". English World-Wide. 25 (1). ss. 1-25. doi:10.1075/eww.25.1.02pee.
^Billan, Rumeet (31 Aralık 2018). "The Tallest Poppy TM". Women of Influence. 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2023.
Garland, Douglas (2022). The Tall Poppy Syndrome: The Joy of Cutting Others Down. Wise Media Group. ISBN978-1-62967-112-3.
Feather, N. T. (1 Aralık 1989). "Attitudes towards the high achiever: The fall of the tall poppy". Australian Journal of Psychology. 41 (3). ss. 239-267. doi:10.1080/00049538908260088.