Bitkisel üretimi sınırlayan hastalık, zararlı ve yabancı otların zararından bitkileri korumak, bu yolla tarımsal üretimi artırmak ve kalitesini yükseltmek amacıyla yapılan tüm işlemlere bitki koruma ya da tarımsal mücadele denir.[1] Tarımsal mücadele, üretimi sınırlayan unsurların belirmesi anında uygulanması gereken bir yöntem değildir. Üretimi sınırlayan unsurlar ilk aşamada doğal denge düzeyinde ise mücadele başlatmak yerine ilgili unsurların takibi yapılmalıdır. Mücadelenin başlatılacağı anı ise Ekonomik zarar eşiği ismi verilen nokta belirlemektedir. Ekonomik zarar eşiğinden evvel yapılan müdahalelerde mücadele maliyeti, zararların gerçekleştirebileceği kaybın maliyetinden daha yüksek olmaktadır. Diğer bir ifade ile Ekonomik zarar eşiği; zararın maliyeti ile mücadele maliyetinin eşit olduğu noktayı belirten bir kavramdır.
Tarımsal mücadele yöntemleri
Tarımsal mücadele yöntemleri sırasıyla,
- Kültürel mücadele,
- Karantina,
- Fiziksel mücadele,
- Biyolojik mücadele,
- Biyoteknik mücadele,
- Kimyasal mücadele,
- Entegre mücadele,
şeklindedir. Bu yöntemlerin kullanımında yukarıdaki sıralama doğrultusunda öncelik verilmeli, yöntemin başarısı hakkında ciddi kuşkular olmadığı sürece bir alt yönteme başvurulmamalıdır. Bu yöntemlerin kullanımında yukarıdan aşağıya doğru inildikçe maliyetleri ve çevreye vermiş olduğu zararları artmaktadır. Özellikle mücadele yöntemlerinden olan kimyasal mücadelenin çevreye, doğal yaşam döngüsüne, ürüne ve ürünü tüketenlere verdiği zararlar nedeniyle kullanılması kaçınılmaz olduğu noktada bile dikkat edilerek kullanılması gerekmektedir. Bu yöntemde doz miktarı, hasat sonrası bekleme süresi ve kullanım alanları konusunda çok dikkat edilmesi gerekmektedir.
Kaynakça
