Tıbbi ve aromatik bitkiler, insan ve hayvan hastalıkların tedavi edilmesinde kullanılan bitkiler tıbbi; kokulu bitkiler ise aromatik bitkiler olarak isimlendirilmektedir.
Bu bitkilerin çoğunluğu kokulu olduğundan iki tanım genellikle bir arada kullanılmaktadır.
Türkiye'de tıbbi aromatik bitki sınıfına giren bitkiler
Adaçayı, Anason, Aslanpençesi, Aspir, Biberiye, Civanperçemi, Çakşır, Çemen, Çörekotu, Çöven, Dağ çayı, Dereotu, Devedikeni, Ebegümeci, Ekinezya, Fesleğen, Göl soğanı, Hardal, Haşhaş, Hint yağı, Hodan, Isırgan otu, Kapari/ Kebere, Kekik, Kırmızı biber, Kimyon, Kişniş, Kuşburnu, Lavanta, Maydanoz, Mayıs papatyası, Melek otu, Mersin, Meyankökü, Nane, Oğul otu, Öksürük otu, Pelin, Rezene, Safran, Salep, Sarı kantaron, Sarımsak, Sumak, Şerbetçiotu Zencefil, Zerdeçal, Üzerlik otu, Hardal, Yağ gülü, Goji berry, Hünnap, Gümüş düğme, Pire otu, Şevketi bostan, Meryem ana, Çobançantası, Geven, Eşek hıyarı, Nezle otu, Kısa Mahmut, Defne, Hatmi, Alıç, Domuz turpu, Yüksükotu, Altınotu, Karahindiba, Karaasma, Kuzukulağı ve Ihlamur[1]
