Ocakta veya güneşte kurutma aşamasından önce pazı dilimleyen bir çocuk, İsviçre, 1917
"Sözleşmeli çocuklar"[1] veya "sözleşmeli çocuk işçiler"[2] (Almanca: Verdingkinder), İsviçre'de, çoğunlukla yoksulluk nedeniyle veya ahlaki nedenlerle (annenin evli olmaması, çok yoksul olması, Yeniş kökenli olması vd.) ebeveynlerinden alınan ve genellikle ucuz iş gücüne ihtiyaç duyan yoksul çiftçiler olan yeni ailelerin yanında yaşamaya gönderilen çocuklardı. Yetişkinliğe eriştikten sonra bu çocukların çoğu, yanlarına bırakıldıkları aileleri tarafından ciddi şekilde kötü muamele gördüklerini, ihmal, dayak ve diğer fiziksel ve psikolojikistismara maruz kaldıklarını açıklamaya başladılar. Verdingkinder uygulaması İsviçre'de 1960'lara kadar yaygın olarak uygulandı.[1][3]
Tarihi
Tarihçi Marco Leuenberger'in araştırmaları 1930'da 35.000 sözleşmeli çocuk olduğunu ortaya koymuştu; ancak Leuenberger gerçek sayının bunun en az iki katı olduğuna ve 1920 ile 1970 arasında 100.000'den fazla kişinin ailelere veya evlere yerleştirildiğine inanıyordu. Çocukların yetkililerden en az parayı isteyen çiftçiye teslim edildiği, böylece çiftliği için ucuz iş gücü sağlandığı ve otoriteyi çocuklara bakmanın mali yükünden kurtardığı müzayedeler gerçekleştiriliyordu. 1930'larda Bern kantonundaki tüm tarım işçilerinin %20'si 15 yaşın altındaki çocuklardı.[4]
Wiedergutmachungsinitiative'in "hayatta olduğu tahmin edilen 10.000 sözleşmeli çocuk için yaklaşık 500 milyon İsviçre Frangı (327 milyon £) iade paketi" imza kampanyası Nisan 2014'te başlatıldı ve kampanya sonucunda ulusal bir referandum için gerekli olan 100.000 imza toplandı.[5]
İsviçre hükûmeti tarafından 11 Nisan 2013 tarihinde resmi bir özür dile getirildi.[2]
^abSwiss 'contract children' speak out 9 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., BBC, retrieved 19/1/2012; and Gianna Virginia Weber: "Das ’Verdingkind‘: Eine terminologische Annäherung" ["The ‘Indentured Child Laborer‘: A Terminological Approach"], in: Markus Furrer, Kevin Heiniger, Thomas Huonker, Sabine Jenzer, Anne-Françoise Praz (eds.): Fürsorge und Zwang: Fremdplatzierungen in der Schweiz 1850-1980 (in German), Basel 2014 (Itinera 36), p. 249-258.
^Marco Leuenberger & Loretta Seglias (eds.): "Versorgt und vergessen. Ehemalige Verdingkinder erzählen (in German), Rotpunktverlag, Zurich; and Lotty Wohlwend & Arthur Honegger: "Gestohlene Seelen: Verdingkinder in der Schweiz (in German), Huber, Bern.
