Rolls-Royce Avon, Rolls-Royce tarafından tasarlanan ve üretilen ilk eksenel akışlıjet motoruydu. 1950'de tanıtılan motor, İkinci Dünya Savaşı sonrası en başarılı motor tasarımlarından biri haline geldi. Hem askeri hem de sivil olmak üzere çok çeşitli uçaklarda ve ayrıca sabit ve deniz gücü versiyonlarında kullanıldı
Avon'un uçak motoru versiyonunun üretimi 24 yıl sonra 1974'te sona erdi. Halen Siemens tarafından üretilen Avon türevi endüstriyel versiyonunun üretimi bu güne kadar devam ediyor.
Avon'un güncel versiyonu olan Avon 200, 21.000–22.000 shp (15,7–16,4 MW) değerinde bir endüstriyel gaz jeneratörüdür. 2011 yılı itibari ile 1.200 adet Endüstriyel Avon satılmış ve türü kendi sınıfında 60.000.000 saat çalışarak rekor kırmıştır.[1]
Tasarım ve geliştirme
Motor başlangıçta English Electric Canberra için öne sürülen özel bir girişimdi.[2] Başlangıçta AJ.65Axial Jet, 6,500 lbf, olarak bilinen motor, Alan Arnold Griffith'in ilk proje konseptine dayanıyordu. Rolls-Royce Nene motorunda kanıtlanmış ilkeleri kullanarak bir eksenel kompresörü bir yanma sistemi ve tek kademeli türbin ile birleştirdi.
Tasarım çalışmaları 1945'te başladı. Avon tasarım ekibine başlangıçta Geoff Wilde'ın yardım ettiği Stanley Hooker başkanlık etti . Motorun geliştirilmesi 1948'de Barnoldswick'ten Derby'ye taşındı ve daha sonra Hooker şirketten ayrılarak Bristol Engines'e geçti.
İlk motor 25 Mart 1947'de 12 kademeli bir kompresörle çalıştı. Motoru çalıştırmak zordu, hızlanmıyordu ve ilk kademe kanatlarını kırmıştı. İki konumlu giriş kılavuz kanatları ve kompresör hava tahliyesi, motorun RA.2 olarak 25 saatlik bir test yapmasına[1] ve dönüştürülmüş Avro Lancastrian'da iki dıştan takmalı konumda, 15 Ağustos 1948'de Hucknall'dan uçmasına izin veren tasarım değişiklikleri arasındaydı.
İki aşamalı bir türbine ihtiyaç duyan ilk üretim motoru, RA.3 veya Avon Mk 101 idi. Bu tasarımın çeşitli modifiye versiyonları Mk. 100 serisi.
Avon 200 serisi, önceki Mk serileri ile çok az ortak noktası olan eksiksiz bir yeniden tasarımdı. Farklılıklar arasında tamamen yeni bir yanma bölümü ve Armstrong-Siddeley Sapphire'ınkine dayalı 15 aşamalı bir kompresör vardı. İlk uygulama Vickers Valiant idi.
Operasyonel geçmiş
Avonayunter
Motor, 1950'de English Electric Canberra B.2'de 6.500 lbf (29 kN) itme gücüne sahip RA.3/Mk.101 olarak üretime girdi. Canberra B.6, Hawker Hunter ve Supermarine Swift'de benzer versiyonlar kullanıldı. Bunu, de Havilland Comet C.2'de 7.350 lbf (32.700 N) itiş gücüne sahip RA.7/Mk.114, Vickers Valiant'ta RA.14/Mk.201, 9.500 lbf (42 kN) ve Comet C.3 ve Hawker Hunter F.6'da kullanılan RA.26, 10.000 lbf (44 kN) yükseltilmiş versiyonlar izledi. Avon destekli bir de Havilland Comet 4, 1958'de ilk tarifeli transatlantik jet servisini hayata geçirdi. En yüksek itme gücüne sahip versiyonu English Electric Lightning'in sonraki sürümlerinde kullanılan RA.29 Mk.301/2 (RB.146) idi. Art yakıcı ile 12.690 lbf (56.450 N) ve 17.110 lbf (72.770 N) itiş gücü üretti. Avon'u kullanacak diğer uçaklar arasında de Havilland Sea Vixen, Supermarine Scimitar ve Fairey Delta 2 vardı.
RA.3/Mk.109, Svenska Flygmotor tarafından RM5 olarak lisans altında ve yükseltilmiş RA.29, RM6 olarak 7.110 lbf (76.110 N) itme gücüne sahip olacak şekilde üretilmiştir. RM5, Saab 32 Lansen'e güç verdi. RM6 ise Saab 35 Draken'a ve ve Lansen'in (J 32B) tüm hava koşullarına uygun avcı versiyonuna güç verdi.
300 Avon 113 ve daha fazla sayıda Avon 203,[3] Belçika'da Fabrique Nationale tarafından lisans altında üretildi.
Avon, 1974 yılına kadar Sud Aviation Caravelle ve English Electric (BAC) Lightning için üretime devam etti ve o zamana kadar 11.000'den fazla üretildi. Motor, English Electric Canberra PR.9 23 Haziran 2006'da emekli edilinceye kadar Kraliyet Hava Kuvvetleri'nde operasyonel hizmette kaldı.
Avon'un büyük süpersonik avcı uçakları için halefi olarak 2 makaralı RB.106/RB.128'de ilk tasarım çalışması yapıldı.
