Portekiz Komünist Partisi

Portekiz Komünist Partisi
Partido Comunista Português
KısaltmaPCP
Genel başkanKolektif Liderlik (Merkez Komite)
Genel sekreterPaulo Raimundo
Kuruluş tarihi6 Mart 1921 (1921-03-06)
MerkezRue Soeiro Pereira Gomes 3, Lizbon
Gazete(ler)Avante!,
O Militante
Gençlik koluPortekiz Komünist Gençliği
Üyelik (2021)49,960[1]
İdeoloji
Siyasi pozisyonSol ve Aşırı sol
Avrupa üyeliğiAvrupa Parlamentosu'nda Sol[6]
Uluslararası üyelikUluslararası Komünist ve İşçi Partileri Toplantısı
Resmî renkler  Kırmızı
Slogan(lar)"Özgürlük, Demokrasi ve Sosyalizm için. Geleceğin bir Partisi var!"[7]
Marş"Enternasyonal"[8][9]
Cumhuriyet Meclisi
4 / 230
Avrupa Parlamentosu
1 / 21
Bölgesel Parlamentolar
0 / 104
Belediyeler
18 / 308
Parti bayrağı
İnternet sitesi
www.pcp.pt
Portekiz

Portekiz Komünist Partisi (Portekizce: Partido Comunista Português, Portekizce telaffuz: [pɐɾˈtidu kumuˈniʃtɐ puɾtuˈɡeʃ], PCP) Portekiz'deki büyük bir sol siyasi partidir. Parti Marksist-Leninist dünya görüşünü benimser ve parti örgütü demokratik merkeziyetçilik ilkesine göre inşa edilmiştir. Parti ayrıca kendisini yurtsever ve enternasyonalist olarak nitelendirmektedir.[10]

Parti 1921 yılında Komünist Enternasyonal'in (Komintern) seksiyonu olarak kurulmuştur. 1920'lerdeki bir darbenin ardından yasadışı ilan edilmiştir. Portekiz Komünist Partisi, António de Oliveira Salazar'ın diktatörlük rejimine karşı muhalefet hareketinde tayin edici bir rol oynamıştır. Elli yıllık diktatörlük boyunca, parti sıkça siyasi polis (PIDE) tarafından yok edilmeye çalışılmış. PIDE, komünist parti üyelerini hapis, işkence ve ölüm tehdidi altında yer altında mücadele etmeye zorlamıştır. 1974 yılında, 48 yıllık diktatörlüğü deviren kansız Karanfil Devrimi'nden sonra, partinin hapiste bulunan 36 Merkez Komitesi üyesi, toplam 30 yıl hapis yattıktan sonra serbest kaldılar.[11] Devrimin sonucunda komünistlerin de desteklediği gerilla hareketleri başarılı olacak ve Portekiz'e karşı bağımsızlık savaşı veren Angola, Mozambik ve Gine-Bissau bağımsızlıklarını kazanacaktır. Efsanevi önderi Alvaro Cunhal 1961-1992 yılları arasında partiyi yönetmiş ve halihazırdaki güçlü ve siyasi olarak geleneksel komünist hattı tutmasını sağlamıştır.

Seçim sonuçları

Cumhurbaşkanlığı

Seçim Aday 1. Tur 2. Tur
Oy % Oy %
1976 Octávio Rodrigues Pato 365,344 7.6 (#4)
1980 Carlos Alfredo de Brito Çekildi
1986 Francisco Salgado Zenha 1,185,867 20.6 (#3)
1991 Carlos Alberto Carvalhas 635,867 12.9 (#3)
1996 Jerónimo Carvalho de Sousa Çekildi
2001 António Simões de Abreu 221,886 5.1 (#3)
2006 Jerónimo Carvalho de Sousa 466,428 8.6 (#4)
2011 Francisco José de Almeida Lopes 300,921 7.1 (#4)
2016 Edgar Silva 183,051 3.9 (#5)
2021 João Ferreira 180,518 4.3 (#4)

Cumhuriyet Meclisi

Seçim Oy % Sandalye
1976 785,594 14.6 (#4)
40 / 263
 Yeni
1979 1,121,374 19.0 (#3)
47 / 250
 artış 7
1980 1,000,975 17.0 (#3)
41 / 250
 azalış 6
1983 1,024,475 18.2 (#3)
44 / 250
 artış 3
1985 893,216 15.6 (#3)
38 / 250
 azalış 6
1987 685,109 12.2 (#3)
31 / 250
 azalış 7
1991 501,840 8.8 (#3)
17 / 230
 azalış 14
1995 504,007 8.6 (#4)
15 / 230
 azalış 2
1999 483,716 9.0 (#3)
17 / 230
 artış 2
2002 378,640 7.0% (#4)
12 / 230
 azalış 5
2005 432,009 7.6 (#3)
14 / 230
 artış 2
2009 446,174 7.9% (#5)
15 / 230
 artış 1
2011 440,850 7.9 (#4)
16 / 230
 artış 1
2015 444,907 8.3 (#4)
17 / 230
 artış 1
2019 332,018 6.3 (#4)
12 / 230
 azalış 5
2022 238,920 4.3 (#5)
6 / 230
 azalış 6
2024 205,436 3.2% (#6)
4 / 230
 azalış 2

Avrupa Parlamentosu

Seçim Oy % Sandalye ±
1987 646,640 11.50 (#4)
3 / 24
1989 594,961 14.41 (#3)
4 / 24
 artış 1
1994 339,283 11.19 (#4)
3 / 25
 azalış 1
1999 357,575 10.32 (#3)
2 / 25
 azalış 1
2004 309,406 9.09 (#3)
2 / 24
 Sabit 0
2009 379,787 10.64 (#4)
2 / 22
 Sabit 0
2014 416,925 12.68 (#3)
3 / 21
 artış 1
2019 228,045 6.9% (#4)
2 / 21
 azalış 1
2024 162,630 4.1% (#6)
1 / 21
 azalış 1

Kaynakça

  1. ^ "PCP tem menos 4320 militantes do que em 2016". PÚBLICO. 24 Eylül 2020. 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Patricio, Maria Teresa (1990). "Orthodoxy and dissent in the Portuguese Communist Party". Journal of Communist Studies. 6 (4): 204-208. doi:10.1080/13523279008415064. 31 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  3. ^ Quintas da Silva, Rodrigo (2018). "A Portuguese exception to right-wing populism". Humanities and Social Sciences Communications. 4. doi:10.1057/s41599-017-0062-8 Özgürce erişilebilir. 7 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2023. 
  4. ^ Godinho, Luísa (2019). "The local construction of Euroscepticism: a downsian approach to the positioning of the Portuguese Communist Party vis-à-vis the European project". Centro de Estudos Internacionais (CEI-ISCTE). 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Santos Botelho, Catarina (2019). "European Elections: The Silence of the Lambs and the Dangerous Political Resignation – The Portuguese Perspective". Brexit Institute (Dublin City University). 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "Partido Comunista Português - GUE/NGL - Another Europe is possible". GUE/NGL. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2016. 
  7. ^ "Comício do 99.º aniversário do PCP". 6 Mart 2020. 28 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "PCP - Programa e Estatutos" (PDF). Partido Comunista Portugues. Edições Avante. s. 115. 14 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2019. 
  9. ^ Partido Comunista Português. "Portuguese Communist Party: Programme and Constitution" (PDF). PCP. edições avante. s. 58. 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2019. 
  10. ^ Portuguese Communist Party (2005). Programme and Statutes of the Portuguese Communist Party. Edições Avante!. ISBN 972-550-307-4
  11. ^ Cunhal, Álvaro (1997). O caminho para o derrubamento do fascismo. Edições Avante!. ISBN 972-550-262-0

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!