JSC «Federal Araştırma ve Üretim Merkezi „Nijniy Novgorod Radyo Mühendisliği Araştırma Enstitüsü“» (Rusça: Нижегородский научно-исследовательский институт радиотехники (Rusça: ННИИРТ), Nizhegorodskiy nauchno-issledovatel'skiy institut radiotekhniki (NNIIRT)), radar aygıtlarının geliştirilmesi ve üretiminde uzmanlaşmış bir Rus askeri elektronik şirketidir. Almaz-Antey grubunun bir yan kuruluşudur.[1]
1975'ten başlayarak, NNIIRT bir hedefe yönelik yükseklik, menzil ve azimut ölçebilen ilk VHF 3D radarını geliştirmiştir. Bu çabalar, 1982 yılında kabul denemelerini geçen 55Zh6 'Nebo' VHF gözetleme radarını ortaya koydu.[3]
Soğuk Savaş sonrası döneminde, NNIIRT, SA-21 uçaksavar silah sistemi ile bütünleşik olan 55Zh6 Nebo U 'Tall Rack' radarını geliştirdi. Bu sistem Moskova bölgesinde konuşlandırılmıştı.[4]
2013 yılında NNIIRT, VHF ve L bandı radarlarını tek bir platformda birleştiren 55Zh6UME Nebo-UME'nin daha da geliştirildiğini açıkladı.[5][6]
NNIIRT tasarımı hava gözetim radarları
Nijniy Novgorod Radyo Mühendisliği Araştırma Enstitüsü (Rusça kısaltması: NNIIRT) 1948'den beri birçok radar geliştirmiştir.[7] Bunlar esas olarak VHF bandında radarlardı ve birçoğu Sovyetler Birliği'nde "ilkleri" temsil eden teknolojideki gelişmeleri içeriyordu.
Yenilikler arasında, dairesel tarama özellikli ilk Sovyet hava gözetim radarı; 1950'de P-8 Volga (NATO kod adı: KNIFE REST A), ilk 3D radar; 1975'te 5N69 Salute (NATO kod adı: BIG BACK) ve 1982'de ilk VHF bandı 3D radarı; 55Zh6 Nebo (NATO kod adı: TALL RACK).
Diğer yenilikler frekans atlamalı radarlardı; 1953 yılında P-10 Volga A (NATO kod adı: KNIFE REST B), verici sinyal tutarlılığı ve hareketli hedef göstergesi (MTI) gibi seçkin özelliklere sahip radarlar; 1955’te P-12 Yenisei (NATO kod adı: SPOON REST) ve 1968’de vınlamalı sinyal modülasyonlu P-70 Lena-M.[8]
^Kopp, Carlo (Nisan 2010). "Evolving technological strategy in advanced air defense systems" [Gelişmiş hava savunma sistemlerinde gelişen teknolojik strateji]. Joint Force Quarterly (İngilizce). Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana, Amerika'nın geleneksel askeri gücü hava sahasını kontrol etme yeteneğine dayanıyor. ... ABD uçaklarının düşman hava sahasına nüfuz etme ve karşı hava kuvvetlerine dost hava sahasının kullanımını reddetme yeteneğinin artık çoğunlukla bir doğa yasası kadar değişmez olduğu varsayılmaktadır. (Since the end of the Cold War, America's conventional military might has been predicated on the ability to control the air. ... The ability of U.S. aircraft to penetrate hostile airspace and deny the use of friendly airspace to opposing air forces is now mostly assumed to be as immutable as a law of nature.)
^Kopp, Carlo; Sweetman, Bill (19 Haziran 2012). "New Russian Airpower Efforts Show Progress" [Yeni Rus Hava Gücü Çabaları İlerleme Gösteriyor] (İngilizce). Aviation Week & Space Technology. 17 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2019.
^"NNIIRT". 27 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2016.
^"Soviet Radars" [Sovyet Radarları]. 22 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2019.
^Dr. Igor Sutyagin (18 Temmuz 2013). "Air Defence - the Opposite Side of Air Power" [Hava Savunması - Hava Gücünün Karşı Tarafı]. RUSI Air Power Conference 2013. Londra. 3 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2016.