Miguel Otero Silva (26 Ekim 1908 Barselona, Venezuela - 28 Ağustos 1985 Caracas, Venezuela) Venezuelalıgazeteci, romancı, şair, siyasetçi, devrimci. Venezuela edebiyatında büyük bir referans figürü olan Silva'nın edebi ve gazetecilik çalışmaları özellikle Venezuela'nın sosyal ve siyasal tarihi ile ilgiliydi. 1958 yılında demokrasiye geçilmeden önce defalarca sürgüne zorlandı; ancak sonrasında Venezuela Senatosu'na seçildi.
Bu süre zarfında, gazeteciliğe başlamasının yanı sıra Élite ve Fantoches gibi dergiler ve gazeteler için yazdığı ilk edebi etkinlikleri ve diğer üniversite yayınları yer alır.
1928 yılındaki Öğrenci Haftası'nda Otero Silva, o zamanki devlet başkanı Juan Vicente Gómez'in yönetimine karşı bir dizi protestoya katıldı. (bkz. 1928 Kuşağı) Buna ek olarak, hükûmeti devirmek için bir askerî komplo içinde yer aldı. Bu nedenle Otero Silva, Curaçao'ya sürgüne gitmeye zorlandı. Haziran 1929'da Gustavo Machado Morales, Rafael Urbina López ve diğer sürgün edilmiş Venezuelalılar, Willemstad'daki Fort Amsterdam'ı alarak, Başkan Gómez'i devirmek için bir girişimde daha bulundu.[1] Bu hareket, José Tomás Jiménez ve Guillermo Prens Lara gibi komünistlerin desteğiyle 250 kişilik bir ekiple Vali Leonardus Albert Fruytier'in kaçırılması eyleminde bulunmuştu.[1] Silah, mühimmat ve adadaki hazineyi yağmaladılar.[2] ve Vali Fruytier'i, Venezuela kıyılarında bulunan daha önce çalınmış ABD gemisi Maracaibo'ya kaçırdılar.[1] Devrimciler Santa Ana de Coro'ya çıktıklarında, Gómez komutasındaki birlikler tarafından yenildiler ve baskın başarısızlığa uğradı. Bu başarısız baskının ardından Otero Silva, Machado, Urbina ve diğer devrimcilerle birlikte Kolombiya'ya sürüldü. Otero Silva bu süre zarfında ilk romanı Fiebre (Ateş) üzerine çalıştı. İlk romanı Fiebre, daha sonra 1939 yılında basılabilecekti. 1930 yılında Komintern'e üye olan Otero Silva, Marksist düşünceye yoğun ilgi duymuştur.
Ölümü
Otero Silva, 1985 yılında La Piedra que era Cristo (İsa Olan Taş) adlı son romanını yayınladıktan kısa bir süre sonra 28 Ağustos günü Caracas'ta hayata gözlerini yumdu.
Otero'nun ilk beş romanında, başlığı oluşturan sözcük sayısı, yayınlandıkları sıra sayısıyla aynıdır. Id est, Fiebre, Otero'nun ilk romanı, yalnızca bir kelime; ikincisi, Casas Muertas, iki kelime; böyle devam ederek Cuando quiero llorar, no lloro, beşinci romanının adı beş kelimedir. Sonrasında bu biçim izlenmiyor artık. Bu, Otero tarafından kasıtlı bir ayrıntı olarak görünebilir.
2006 yılında Argenis Martínez, Miguel Otero Silva'nın hayatı hakkında, Venezuela Biyografi Kütüphanesi için El Nacional gazetesi ile birlikte biyografik bir kitap hazırladı.
.jpg)
