Meyan kökü bitkisi, şeker, bağlayıcı madde (nişasta, un, arap zamkı veya jelatin) ekstraktları
Meyan şekeri genellikle Glycyrrhiza glabra'nın (meyan) köklerinin ekstraktıyla tatlandırılan bir şekerleme maddesidir. Dünya çapında çok çeşitli meyankökü tatlıları üretilmektedir. Kuzey Amerika'da meyan kökü, meyankökünün özüyle tatlandırılmamış şeklindedir, yalnız çiğneme halatları veya tüpler şeklinde benzer şekerleme çeşitlerinden ayırt edilir. "Kara meyan kökü" olarak adlandırılan bu nesne jelibon gibi diğer şekerlemelerde yaygın bir lezzettir.[1]
Meyankökü şekerlemesinin temel bileşenleri, meyan kökü özütü, şeker ve bağlayıcıdır. Genel ilaveler tipik olarak nişasta / un, arap zamkı, jelatin veya bunların kombinasyonudur. Ek maddeler, ekstra lezzet vericiler, parlayan bir yüzey için balmumu, amonyum klorür, pekmez veya melasdir.[2] Amonyum klorür ağırlıklı olarak yüzde 8'e kadar konsantrasyonlarda tuzlu meyankökü şekerinde kullanılır. Bununla birlikte, normal likör şekerinin bile daha fazla şeker konsantrasyonu yaratması nedeniyle ürün lezzeti az olan yüzde 2'ye kadar amonyum klorür içerebilir. Bazı meyankökü şekerlemesi meyan kökü ekstresi ile kombinasyon halindedir, bunun yerine anason yağı ile tatlandırılır.[3]
Kırmızı meyan
Kırmızı meyan
Birçok ülkede bazen kırmızı meyan kökü de bulunuyor. Meyan kökü çizgilerini andıran bir şekilde ekstrüzyon yapılır, ancak çilek, kiraz, ahududu veya tarçın gibi tatlandırıcılarla yapılır. Daha yakın zamanlarda, elma, mango, siyah frenk üzümü ve karpuz dahil daha geniş renk ve tat çeşitleriyle tanıtıldı. Bu şekerlemenin ortak adı şimdi "kırmızı meyankökü" ya da çoğunlukla "meyan kökü" haline geldi, ancak geleneksel siyah meyankökü tadına sahip değildir.[4] Kırmızı meyan Kuzey Amerika'da bir retronim haline gelmiştir.
