Bilimsel adının cins ismi olan melesLatince "sansar" ya da "porsuk" anlamına gelir. Tür adı olan anakumaJaponca "porsuk" anlamına gelen 穴熊 (anaguma - oyuk ayısı) kelimesinden gelir.
Meles anakumaAvrupa'da yaşayan porsuk türünden daha küçük yapılıdır ve eşeysel dimorfizm daha az belirgindir.[2] Erkeklerin ortalama boyu 79 cm., dişilerin ise 72 cm. civarındadır.[2] Kuyruk uzunlukları 14 ila 20 cm. arasındadır. Erişkinler genellikle 4 ila 8 kg. ağırlığındadır. Gövdeleri küt, uzuvları kısadır. Ön ayaklarda toprağı kazmaya yarayan güçlü pençeler bulunur. Arka ayaklardaki pençeler daha küçüktür. Sırtlarında uzun gri-kahverengi kıllar bulunur. Göğüs kılları kısa ve siyahtır. Yüzünde bulunan karakteristik siyah-beyaz çizgiler porsuk kadar belirgin değildir. Koyu renkli kıllar daha çok göz çevresinde yoğunlaşmıştır. Kafatasları Avrupa'da yaşayan porsuktan küçüktür.[2]
Kökeni
Hokkaidō'da porsuk bulunmayışı ve akraba olan M. leucurus porsuk türünün Kore'de bulunması porsukların atalarının Kore üzerinden Japonya'ya güneybatıdan geçtiğini gösterir.[2] Genetik araştırmalar, önceden aynı türün alt türleri olarak sınıflandırılan bu iki tür arasında önemli farklılıklar olduğunu ve M. anakuma'nın genetik olarak daha homojen olduğunu belirtir.[2]
Davranış
M. anakumagececildir ve yılın en soğuk aylarında kış uykusuna yatar.[2] Dişiler iki yaşından itibaren çiftleşmeye başlar ve ilkbaharda mart ile nisan ayları arasında iki ila üç yavru doğururlar. Doğum sonra tekrar çiftleşirler ancak embriyonik diyapoz sayesinde bir sonraki şubat ayına kadar döllenme olmaz.[2] Bu tür Avruğa'da yaşayan porsuklardan daha yalnız yaşarlar; sosyal klanlar oluşturmazlar ve erkek ile dişi ömür boyu eşleşmezler. Çiftleşme döneminde erkek porsuğun bölgesi iki ya da üç dişi porsuğun bölgesiyle kesişir.[2]
Yaşam alanı
Çeşitli ağaçlık ve ormanlık alanlarda yaşarlar.[2]
Beslenme
Hepçil olan Meles anakuma solucanlar, böcekler, küçük meyveler ve Diospyros türü hurmalarlar beslenir.[2]
Korunma durumu
Hâlâ yaygın olsalar da son zamanlarda dağılım alanları küçülmüştür.[2] Günümüzde Japonya'nın %29'una yayılmışlardır ve son 25 yılda bulundukları alan %7 azalmıştır.[2] Arazilerin imara ve tarıma açılmasının yanı sıra ülkeye getirilmiş rakun türleri ile olan rekâbet en yakın tehditleri oluşturur. Avlanmaları serbesttir ancak 1970'lerden bu yana azalmıştır.[2]
Notlar
^Wozencraft, W. C. (2005). Mammal Species of the World. Johns Hopkins University Press. s. 611. ISBN978-0-8018-8221-0.
.jpg)
