Sözlükte “sayıca çok olmak, artmak” anlamındaki kesret kökünün “if‘âl” kalıbından türeyen müksir kelimesi çok hadis rivayet eden sahâbîyi ifade eder.[1]
"Muksirun"un, Baki b. Mahled ve Ahmed b. Hanbel'in Müsned'lerinde mükerrerleri ile birlikte yer alan rivayetlerinin toplam sayısı şu şekildedir:[2]
| Râvi | Bâkî b. Mahled | Ahmed b. Hanbel
|
|---|
| Ebû Hureyre (ö. H. 58/M.S. 677) | 5374 | 4297
|
| Hz. Âişe (ö. H. 58/M.S. 677) | 2210 | 2707
|
| Abdullah b. Ömer (ö. H. 73/M.S. 692) | 2630 | 2377
|
| Enes b. Mâlik (ö. H. 93/M.S. 711) | 2286 | 2624
|
| Abdullah b. Abbas (ö. H. 68/M.S. 687) | 1660 | 2195
|
| Cabir b. Abdiilah (ö. H. 74/M.S. 693) | 1540 | 1425
|
| Ebu Sa'id el-Hudri (ö. H. 64/M.S. 683) | 1170 | 1162
|
Az sayıda hadis rivayet eden sahâbilere ise mukıllûn adı verilmektedir.
Kaynakça
- ^ Cemal AĞIRMAN, TDV İslam Ansiklopedisi, Müksirûn maddesi
- ^ Dr. Mustafa Karataş, Muksirûn ve Hadis Sayıları
