Bir kuğunun hayatındaki son anları konu alan dört dakikalık kısa eser, tüm zamanların en ünlü klasik sololarından biridir ve klasik geleneksel balenin güzelliğinin bir simgesi olarak kabul edilir.[1] Dönemin ünlü balerini Anna Pavlova tarafından kariyeri boyunca yaklaşık 4.000 kez sahnelenmiş ve Pavlova ile özdeşleşmiştir.[2][3]
St. Petersburg parklarındaki kuğuları çok seven Marinski Tiyatrosu'nun dansçısı Pavlova, İngiliz şair Alfred Tennyson'ın 1830 tarihli "Kuğunun Ölümü" şiirinden etkilenerek 1905 yılında Michel Fokine'den kendisi için bu şiiri konu edinen bir solo dans yaratmasını istemişti.[4] Eser ilk kez 1905 yılının 22 Aralık gecesi Sankt-Peterburg'da sahnelendi. O zaman "Kuğu" olarak adlandırılmış olan bale, görülmemiş, çığır açıcı bir eser olarak nitelendirildi; çünkü dönemin baleleri dansçının duygusal performansına değil, teknik hassasiyete odaklanırdı; Fokine'nin eseri ise teknik olarak oldukça basit, ancak son derece duygusaldı. Yine o dönemde tercih edilen keskin, güçlü hareketler yerine akıcı hareketlerden oluşan bir dans kurgulanmıştı.[1]
Kendi bale topluluğunu kuran ve 1914'te bir dünya turnesine çıkan Pavlova, Kuğunun Ölümü'nü dünyanın birçok yerinde sahneledi.[5] Balerin, turne sırasında 23 Ocak 1931'de Hollanda'nın Lahey kentinde, zatülcenpten öldü.[6] Efsaneye göre ölmeden önce kuğu kostümünün hazırlanmasını istedi ve son sözleri "Son ölçüyü çok yumuşak oyna" oldu; kastettiği Kuğu'nun Ölümü dansının son ölçüsü idi.[7]
Mikhail Fokine 1935 yılında koreografisinin notasyonunu yapmış ve bu notasyona kuğunun farklı pozlarını gösteren, eşi Vera Fokina'nın 36 fotoğrafını eklemiştir.[8]
