Kendini beğenmişlik, kendini üstün görme veya tepeden bakma,[1][2] kişinin davranışlarının, inançlarının, bağlılıklarının ve edimlerinin ortalama bir insanınkine kıyasla daha erdemli olduğu düşüncesinden yola çıkan ahlaki üstünlük[3] duygusudur. Kendini beğenmiş bireyler genellikle diğerlerinin fikir ve tavırlarına karşı hoşgörüden yoksundur.[4] Kendini beğenmiş biri, diğer insanlarla kurdukları ilişkiden bağımsız olarak kendi doğru ve yanlışlarını aramaya ilgisiz olan insan şeklinde de tanımlanabilir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
