Kendine acıma, bir insanın durumunu kabullenememesi ve etrafındaki olaylara uyum gösterememesi halinde ortaya çıkan bir duygudur. Bu kişilerde mağduriyet duygusu ve diğer kişilerden sempati beklentisi hakimdir.
Kendini zor bir durumda bulan kişilerde, geçici olduğu sürece kendine acıma duygusu normal sayılabilir. Hatta kendine acıyan kişiler zaman zaman diğer kişilerden yardım görürler veya öğüt alırlar. Ancak bu duygunun yerini durumu kabullenmeye ve mücadele arzusuna bırakması gereklidir.
Kendine acıma, olumsuz bir duygudur ve genellikle kişiye yarardan çok zarar verir. Kendine acıyan kişi sorunlarını çözmek yerine pasifleşir ve duyarsız hale gelir. Kendine acıma duygusu kolayca kalıcı hâle gelebilen bir duygudur ve sık sık depresyona yol açar.