Eyalet bölümünün emsali Napolyon dönemi idari bölümleridir. Yarımada Savaşı'nın neden olduğu isyan nedeniyle kök salmasalar da, Katalonya'da daha fazla yankı buldular. Barselona'nın işgali ve Fransa'ya yakınlığı nedeniyle Fransız yönetimi daha uzun sürdü (1808-1814).
Bölgesel rasyonalizasyon değil, homojenleştirme hedefi ve nehir havzaları yerine sınırlar ve akarsu mezhepleri takıntısı olmak üzere dört sınırda bölünmeyi ortaklaşa yapan üç farklı bölgesel bölüm kararlaştırıldı. Üç bölümün dört sınır oluşturacak şekilde çakışması, bu rakama bir model değer verdi. Fransız departman modeline uygun görünen sayı buydu.
İlleşme tartışmaları sırasında devam eden ana çelişki Yüksek Pireneleri etkiledi. Ya bir Pirene bölgesi haline gelirdi ve güney Katalonya ile Lérida ovasına katıldı ya da Pireneler, onu Terres de l'Ebre ve Camp de Tarragona'dan ayırarak Lérida'ya dahil edilirdi.
Mareşal Augerau, 6 Mart 1810'da Katalonya'yı dört korregimientoya böldü. Barselona ve Girona illeri, Cerdanya'yı bir kenara bırakarak mevcut illere benziyordu. La Seu d'Urgell bölgesi bir Pirene sınırıydı ve Reus bölgesi, kendilerini sınırlamamalarına rağmen, Yeni Katalonya'nın tamamını işgal etti.
Cevap olarak, 17 Nisan 1810'da Joseph Bonaparte nehir mezheplerine sahip dört vilayet kurdu: Llobregat, Ter, Cinca ve Segre ve Ebro. Herhangi bir etkinliği yoktu, ancak ilk kez şu anki dört başkent tanımlandı ve sonunda kabul edilen iç mekanın sınırlandırılması için çözüm Alt Pirenelerin Lérida ovasıyla birleşmesi olarak belirlendi.
26 Ocak 1812'de Napolyon, Katalonya'nın Birinci Fransız İmparatorluğu'na ilhak edilmesini emretti ve onu dört bölüme ayırdı: başkenti Girona olan Ter Bölümü, başkenti Barselona olan Montserrat Bölümü, başkenti Lérida olan Boques de l'Ebre Bölümü ve başkenti Puigcerdà olan Segre Bölümü. Öne çıkan özellikler arasında Aran Vadisi'ninHaute-Garonne departmanına dahil edilmesi ve Batı kıyısındaki birkaç şehrin Boques de l'Ebre departmanına dahil edilmesi yerine Andorra'nın Segre departmanına dahil edilmesi yer alıyor. Cerdanya'nın birleştirilmesine uygun talepler karşılanmadı. İç sınırlar, Vic ovasının Girona'ya dahil edildiği 1810'daki korregimientolara bölünmeye benzerdi.
Subaltern ilçeler
1812 İspanyol Anayasası, eyaleti siyasi bir varlık ve seçim bölgesi olarak tanımladı. Mayıs 1812'de Cadiz Cortes, nihai sınırlandırmanın başlangıcı olarak büyük illere geçici bir bölüm kurdu. Katalonya İl Konseyi bunda aktif rol aldı. Alt mahallelere üç bölünme projesi sundu: 1813'te yedi, 1820'de altı ve 1821'de on bir bölge. Üç proje, üç şehri başkent olarak belirlemede çakıştı: Girona, Lérida ve Tarragona. 1820'de altı bölge projesi, ilk kez Orta Katalonya sınırını tanımladı ve Camp de Tarragona'daki Terres de l'Ebre'yi entegre eden mevcut bölgesel işlevsel alanlara benziyordu. 1821 projesi, Barselona'yı Katalonya'nın başkenti olarak terk etmek ve hemen bir yerde yeni bir nüfusu teşvik etmek için Mataró ile değiştirdi.
Cortes, bu bölümlerin hiçbirini kabul etmedi ve bölünmeyi dört sınıra dayattı. Konseyin ve Katalan parlamenterlerin temel amacı, prensliğin dış tarihsel sınırlarını savunmak ve Madrid'de farklı karmaşık aşamalardan geçen ayrıntılı önerileri gözden geçirmekti.
1813 illeri
1813'te Felip Bauzà'ya yaptırılan ilk projede, Katalonya üç alt bölüme bölündü: Barselona ve Tarragona'da başkentleri olan iki kıyı bölümü ve La Seu d'Urgell'de başkenti olan bir Pirene bölümü. Katalonya'nın güney sınırı, askeri nedenlerle Ebro nehri üzerindeydi. Alt mahalleler veya hükûmetler kavramı, hiyerarşileri olmayan bağımsız iller lehine danıştay tarafından reddedildi. Ek olarak, projenin birçok yanlışlığı vardı. Bir Pirene hükûmetine açıkça uymayan nüfusun dengeli bir dağılımı anlamına geliyordu, Andorra'dan bir bölge, Noguera Pallaresa'dan iki nehir olarak bahsediyor ve Ports de Beseit engeline rağmen Arnes'i Castellón eyaletine atıyor.. VII. Fernando'nun mutlakiyetçi restorasyonu ile taşra projeleri terk edildi.
1822 illeri
Anayasa restore edildikten sonra, Liberal Trienyum sırasında Bauzà ve Larramendi, 1821'de sunulan ikinci bir öneri taslağı hazırladı. Girona dördüncü vilayet oldu, Barselona, Katalonya vilayeti olarak yeniden adlandırıldı, tarihi sınırlara saygı gösterildi ve nehir yollarında su bölümü çizgileri tercih edildi. Katalan milletvekillerinin önerisi üzerine Lérida, belediye meclisinin yoğun bir kampanyasından sonra La Seu d'Urgell'in yerini aldı. Delegasyonun teklifinde birkaç düzeltme yapıldıktan sonra 17 Ocak 1822 tarihli kararname ile onaylandı. St. Louis'in Yüz Bin Oğlu'nun müdahalesi ile 1823'te mutlakiyetçilik yeniden tesis edildi ve taşra bölünmesi uygulamaya konulmadı.
1833 illeri
Maria Cristina'nın naipliği ile ikinci bir anayasacılık dönemi başladı. 30 Kasım 1833'te Bakan Javier de Burgos'un mevcut vilayet dairesi ile imzaladığı kararname yayınlandı. En şaşırtıcı yenilik, Cerdanya ve Penedès'in bölünmesiydi. 1822'de Cerdanya, Barselona'ya atandı ve sonunda Girona ile Lérida arasında bölündü. Vilafranca'nın yargı partisi Tarragona'dan Barselona'ya değiştirildi. Katalan toponimliğinin transkripsiyonunun zorluğu bazı benzersiz yerleşim bölgelerine (Sant Martí dels Castells, Riu de Cerdanya, Malagarriga, Valielles, Can Vies) neden oldu.
İlke olarak, eyalet bölümü Katalan politikacılar ve Katalonya İl Konseyi tarafından kabul edildi. Yerel seçkinler, yerel gücü artırmak için bir fırsat gördü. Yalnızca Barselona Şehir Meclisi, çıkarlarının zarar gördüğü konusunda hemfikir değildi. Ilımlı dönemde, merkezileştirici mevzuat, yerel toplumların değil, devletin hizmetinde bir sınır oluşturarak, asli işlevlerin vekillerini kademeli olarak elinden aldı. Merkezileşme ile birlikte ilk eleştiriler daha sonra siyasi Katalanizm tarafından toplandı.
1933'te Generalitat de Catalunya, ilçeler ve veguerialar olmak üzere yeni bir bölgesel bölünme çalışması devam ederken, Katalan eyaletlerini kaldırdı.
1987 yılında Parlamento tarafından onaylanan arazi kullanım planlama yasaları Katalonya'nın yakın zamanda tek bir eyalete dönüştürülmesini sağladı, ancak uygulamaya konulmadı. 2001'de Roca Raporu, devlet amaçları için onları illere eşitleyen vegueriaların oluşturulmasını önerdi.
2006 yılının Özerklik Statüsü, başlık II, bölüm VI, bölüm üç, makale 91.4, "Varsa il sınırlarının değiştirilmesi Anayasanın 141.1. Maddesi hükümlerine göre yapılacaktır" olmasına rağmen veguerialara yeni bir bölünme öngörmektedir ve il sınırlarında yapılacak herhangi bir değişikliğin, organik kanunla Cortes Generales tarafından onaylanması gerektiğini söylerr.
