Kakure Kirishitan (Japonca: 隠れキリシタン; "Gizli Hristiyan"), 17. yüzyılın başlarında Edo döneminin başlangıcında yeraltına inen Japonya'daki Katolik Kilisesi'nin bir üyesi için kullanılan modern bir terimdir.[1][2]
Kakure Kirishitanlar, gizlice Hristiyanlığı uygulamaya devam ettikleri için "gizli" Hristiyanlar olarak adlandırılırlar. Özel evlerde gizli odalarda ibadet ettiler. Zaman geçtikçe, azizlerin ve Meryem Ana'nın figürleri, geleneksel Buda ve Bodhisattva heykellerine benzeyen figürlere dönüştü. Merhamet tanrıçası Budist tanrı Kannon'u (Avalokiteśvara) model alan Meryem tasvirleri yaygınlaştı ve "Meryem Kannon" olarak biliniyordu.[3] Dualar Budist ilahisi gibi ses çıkaracak şekilde uyarlandı, ancak Latince, Portekizce ve İspanyolcadan çevrilmemiş birçok kelimeyi korudu. Basılı eserlere yetkililer tarafından el konulabileceğinden, İncil ve ayinin diğer bölümleri sözlü olarak aktarıldı.[1] 17. yüzyılda Katolik din adamlarının resmi olarak sınır dışı edilmesi nedeniyle, Kakure Hristiyan topluluğu, hizmetleri yönetmek için sıradan liderlere güveniyordu.
Kakure Kirishitanların çoğunluğu, alışılmışın dışında, bağdaştırıcı uygulamalardan vazgeçtikten sonra Katolik Kilisesi'ne yeniden katıldı. Bazı Kakure Kirishitanlar Katolik Kilisesi'ne yeniden katılmadı ve Hanare Kirishitan (離れキリシタン,"ayrılmış Hristiyanlar") olarak tanındı. Hristiyanlığın yasallaştırılması ve Japonya'nın sekülerleşmesinin ardından, birçok Hanare Kirishitan soyu aniden sona erdi.