Jupiter LV

Jupiter LV

Kanada-Fransa-Hawaii Teleskopu tarafından Ekim 2010'da elde edilen Jupiter LV'nin keşif görüntüsü
Keşif
Keşfeden	Brett J. Gladman
Keşif tarihi	4 Nisan 2003
Adlandırmalar
Alternatif adlar	S/2003 J 18
Yörünge özellikleri [1]
Yarı büyük eksen	20274000 km
Dış merkezlik	0,0509071
Yörünge periyodu	−604,99 g
Ortalama ayrıklık	220,7°
Eğiklik	143,5° (tutuluma)
Çıkış düğümü boylamı	215,5°
Perihelyon açısı	98,15°
Doğal uydusu	Jüpiter
Grup	Ananke grubu
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük	23,4
Ortalama çap	2 km
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Jupiter LV (geçici adı S/2003 J 18), Jüpiter'in düzensiz bir doğal uydusudur.

Keşif

Uydu, 2003 yılında Hawaii Üniversitesi'nden Brett J. Gladman liderliğinde, John Kavelaars, Jean-Marc Petit, Lynne Allen, Scott Sheppard, David Jewitt ve Jan Kleyna'dan oluşan bir grup gök bilimci tarafından keşfedildi. Keşif sırasında, geçici olarak S/2003 J 18 adını aldı.^[2][3] 2 km'lik bir çapa sahiptir.

Keşfinden kısa bir süre sonra uydu kayıp olarak kabul edildi,^[4][5][6][7] 2017 yılında tekrar bulundu ve kalıcı olarak Jupiter LV adını aldı.^[8]

Yörünge

Jupiter LV, Jüpiter'in yörüngesinde 604,99 günde, ortalama 20.220.000 kilometre mesafede, tutuluma göre 143°'lik bir eğiklikle (Jüpiter'in ekvatoruna 145°) ters yön yörüngede ve 0,0509 dış merkezlik ile hareket eder. Jüpiter'in yörüngesinde 19,3 ila 22,7 Gm arasında, kabaca 150° eğikliklerde dönen düzensiz uydular olan Ananke grubuna dahildir.

Jüpiter'in neden olduğu kütleçekim tedirginliği nedeniyle 2019 yılında uydunun dışmerkezliği, ortalama değeri 0,054 olan Ay'ın dışmerkezliğinden daha düşük olan 0,046 değerine düştü. Bu durum, Jupiter LV'yi geçici olarak Güneş sistemi'ndeki en dairesel yörüngeye sahip doğal uydu yaptı.

Kaynakça

1. "S.S. Sheppard (2019), Moons of Jupiter, Carnegie Science, on line". 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023. 
2. Daniel W. E. Green (11 Nisan 2003). "IAUC 8116: Satellites of Jupiter and Saturn". International Astronomical Union. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
3. MPEC 2003-G20: S/2003 J 18 17 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 4 Nisan 2003 (keşif)
4. Beatty, Kelly (4 Nisan 2012). "Outer-Planet Moons Found — and Lost". www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. 7 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2017. 
5. Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (9 Mart 2017). "The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites". The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d. 
6. Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (28 Eylül 2012). "Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011". The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132. 
7. Sheppard, Scott S. (2017). "New Moons of Jupiter Announced in 2017". home.dtm.ciw.edu. 10 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2017. 
8. Sheppard, Scott S. (2017). "Jupiter's Known Satellites". home.dtm.ciw.edu. 20 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2017.