Jean-Luc Mélenchon (Fransızca telaffuz: [ʒɑ̃.lyk me.lɑ̃.ʃɔ̃]), 19 Ağustos 1951(1951-08-19) tarihinde Tanca'da doğdu. Babası Georges, İspanyol asıllı bir posta müdürüydü ve annesi Jeanine Bayona, İspanyol ve Sicilya asıllı bir ilkokul öğretmeniydi. Ailesi 1962'de Fransa'ya taşınana kadar Fas'ta büyüdü.
Fransız politikacı 2000 yılından 2002 yılına kadar Mesleki Eğitim Bakanı olarak Lionel Jospin Hükümeti'nde hizmette bulundu. Mélenchon, ayrıca 2010 yılına değin Fransa Senatosu'nun Essonne département'ının temsilcisi oldu.
Kasım 2008'de milletvekili Marc Dolez ile Sol Parti'yi kurmasıyla Sosyalist Parti'den ayrıldı. Sol partinin lideri olarak 2009 Avrupa seçimleri ve Güney-Batı bölgesindeki koalisyonun ana adayı olarak seçilmeden önce Sol Cephe'ye katıldı. Bu seçimleri yüzde 8.15 oy oranıyla kazandı ve Avrupa Parlamentosu'na seçildi.
2016 yılında La France insoumise ya da Türkçesi ile Boyun Eğmeyen Fransa hareketinin kuruluşunda yer aldı ve o günden bu yana başında bulunuyor. 2017 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ilk turunda birçok sol grubun desteği ile aday oldu ve %19,58 oy alarak 4. sırada yer aldı.
Mélenchon, 2018 yılında Boyun Eğmeyen Fransa bürosuna düzenlenen baskınla da gündeme geldi.[2] Mélenchon baskının haksız olduğunu söyleyerek polislerin ve savcının üzerine yürüdü. Boyun Eğmeyen Fransa bürosu aranırken içeriye giriş yapmaya çalıştığı sırada polislerin kendisini engellemesi üzerine Mélenchon, “Cumhuriyet benim! Milletvekili olan benim. Önümden çekil ve bu kapıyı aç!" (Fransızca: "La République, c'est moi! C'est moi qui suis parlementaire. Poussez-vous de là et ouvrez-moi cette porte!") dedi.[3]
Kendine Jean Jaurès'ı örnek aldığını söyleyen Mélenchon, işçi haklarının genişletilmesi ve sosyal devlet siteminin güçlendirilmesini savunurken[5] mevcut sosyoekonomik eşitsizlikleri düzeltmek için, zenginliğin yeniden dağıtılması çağrısında bulundu.[5] Mélenchon tarafından önerilen diğer politikalar arasında, yılda 360.000 Euro'nun üzerindeki kazançlar için ek gelir vergisi, sağlık bakım masraflarının tamamının kamu tarafından ödenmesi, cumhurbaşkanının yetkisinin azaltılarak meclise verilmesi ve göçmenlik yasalarının hafifletilmesi yer alıyor.[6] Mélenchon'un, eşcinsel evlilik, kadınların kürtaj hakkı ve esrarın yasallaştırılması da diğer bazı politikalarını oluşturuyor.[7]
^Fenby, Jonathan (November 2016). France: A Modern History from the Revolution to the War with Terror. New York: St. Martin's Press. ss. 448-449. ISBN978-1-250-09683-8.