Homero Rómulo Cristalli Frasnelli (20 Ocak 1912 - 25 Mayıs 1981), daha çok J. Posadas veya bazen Juan Posadastakma adıyla da bilinen ve kişisel siyasi görüşü genellikle Posadizm olarak adlandırılan Arjantinli bir Troçkistti. Başlangıçta, 1940'larda Arjantin'deki Grupo Cuarta Internacional liderliğinin toplu takma adı olan bu isim, zamanında Dante Minazzoli tarafından da kullanılmıştır.[1]
Arjantin'de İtalya'nın güneydekiMatera kasabasından göç etmiş İtalyan göçmenlerin çocuğu olarak dünyaya gelen Cristalli, en az dokuz kardeşiyle Buenos Aires'te derin bir yoksulluk içinde büyüdü.[1] Annesinin ölümünden sonra Posadas, erkek ve kız kardeşleriyle beraber, hayatta kalabilmek için komşularından para dilenmek ve beş kuruş için ayak işleri yapmak zorunda kaldılar. Yetersiz beslenme onu kalıcı sağlık sorunlarıyla karşı karşıya bıraktı ve aynı zamanda kapitalizm hakkındaki görüşlerini de etkiledi.[1]
Gençliğinde Estudiantes de La Platafutbol takımında oynayarak ün kazandı. 1930'lu yıllarda kunduracı olarak çalıştı ve Arjantin'in Córdoba şehrinde bir kunduracılar ve deri işçileri sendikası kurdu.
Bu dönemde Buenos Aires eyaletinde Partido Socialista Obrero isimli partiden milletvekilliği için aday adayı oldu. Daha sonra 1941'de Dördüncü Enternasyonal'e bağlı olan Partido de la Revolución Socialista'ya katıldı, ancak bu tarihten sonra parti hızla düşüşe geçti. 1947'de Cristalli ve Dante Minazzoli, beraber, Troçkizme bağlı işçi sınıfı militanlardan oluşan küçük bir kolektif olarak Grupo Cuarta Internacional'ı (GCI) kurdular.[1]
Troçkist hareketin içinde
Posadas 1950'lerde Dördüncü Enternasyonal'in Latin Amerika Bürosu'nun lideri oldu ve hareket onun önderliğinde kıtada, özellikle de Kübalı demiryolu işçileri, Bolivyalı kalay madencileri ve Brezilya'daki tarım işçileri arasında güç kazandı.
Dördüncü Enternasyonal 1953'te bölündüğünde, Posadas ve takipçileri Michel Pablo ve Dördüncü Enternasyonal'in Uluslararası Sekreterliği'nin (ISFI) yanında yer aldı. Ancak 1959'a gelindiğinde, o ve takipçileri, ISFI'nın liderliğini devrimin gerçekleşme olasılığı hakkında pesimist olmakla suçlamaya başlamışlardı. ISFI ve Posadasçılar arasında nükleer savaş konusunda da görüş ayrılıkları mevcuttu. Posadas, "Savaş-Devrim"in "Stalinizm ve kapitalizmi bitireceği" ve küllerinden sosyalist bir toplumun doğacağı için nükleer savaşın kaçınılmaz olduğu görüşündeydi.
Posadas, Luis Naguill ile birlikte Tri-Continental'in talimatlarına uygun olarak oluşturulan "yıkıcı aygıtı", yani Köylü İşçiler İttifakı'nı da yönetmiştir.[2]
1960'ların başında Posadas ve ISFI arasındaki çatışmalar artmaya başlamıştı. Bugün Posadas olarak bilinen Homero, bu yeni ismini ISFI'ye yazdığı mektuplarda mahlas olarak kullanarak aldı.[3] Bu mektuplarda Posadas ve takipçileri, dünya çapındaki Troçkist hareketlerin o dönemde Dördüncü Enternasyonal'inLatin Amerika Bürosu'ndan (BLA) büyük ölçüde etkilendiği ve Avrupalıların pasif bir halde kaldığı gibi ağır eleştirilerde bulundular.[4] Hem BLA hem de ISFI'nin sözde uzlaşma çabalarına rağmen, 1962 Nisan'ında Posadas cüretkar bir hamle yaparak bir kongre çağrısı yaptı ISFI'nin yürütme kurulunu tamamen yeniden organize etti. Bu sayede ISFI, BLA liderleri tarafından yöentilmeye başlandı.[5] ISFI bu eyleme Haziran ayında BLA'nın Dördüncü Enternasyonal üyeliğini askıya alarak yanıt verdi.Posadas ve onun Latin Amerika'da yoğunlaşan uluslararası takipçileri, 1962'de (Dördüncü Enternasyonal'in Birleşik Sekreterliğini oluşturan Dördüncü Enternasyonal'in Uluslararası Komitesi ile yeniden birleşmesinden önce) ISFI'den ayrılmaya karar verdiler ve yeni bir grup kurdular.[6]
Nükleer savaş
"Posadistler" 1962'de kendi Dördüncü Enternasyonal'lerini kurdular. Bu organizasyon 1970'lerin başında ismine Posadist ibaresini ekleyerek Dördüncü Enternasyonal (Posadist) adını kullanmaya başlayacaktı. Kuruluş kurultaylarında, “Nükleer savaş kaçınılmazdır. İnsanlığın yarısını yok edecek, muazzam insan zenginliklerini yok edecek. Bunun gerçekleşme ihtimaliçok yüksek. Nükleer savaş, Dünya'ya gerçek bir cehennemi yaşatacak. Ama komünizme engel olmayacak.”
Nükller savaşından önce güç için mücadele edeceğimiz, nükleer savaş sırasında ise önce güç için mücadele edeceğimiz ve daha sonra iktidarda olacağımız bir aşamaya kendimizi hazırlıyoruz. Başlangıç yok… Nükleer savaşın bir sonu var, çünkü nükleer savaş tüm dünyada eş zamanlı bir devrimdir, zincirleme bir reaksiyon olarak değil, eş zamanlı olarak. Eş zamanlı demek, aynı gün ve aynı saat anlamına gelmez. Büyük tarihi olaylar saatlerle ya da günlerle değil, dönemlerle ölçülmeli… İşçi sınıfı kendini koruyacak, [ve] derhal kendi uyumunu ve merkezileşmesini hedeflemek zorunda kalacak…
Yıkım başladıktan sonra, tüm ülkelerde kitleler ortaya çıkacak - kısa sürede, birkaç saat içinde. Kapitalizm, kendisini mağaralara saklayıp yok edebildiği her şeyi yok etmeye çalışmak dışında nükleer bir savaşta kendini savunamaz. Kitleler ise tam tersine dışarı çıkacaklar, çıkmak zorunda kalacaklar çünkü hayatta kalmanın, düşmanı yenmenin tek yolu bu… Kapitalizmin aygıtı, polisi, ordusu direnemeyecek… İşçi iktidarını derhal örgütlemek gerekecektir.
Posadas, bir yazısında ise “Nükleer savaş [eşittir] devrimci savaştır. İnsanlığa zarar verecek ama insanlığın ulaştığı bilinç seviyesini yok etmeyecek – yok edemez… İnsanlık hızla nükleer bir savaş periyodunu geride bırakarak yeni bir insan toplumuna, yani Sosyalizme, geçecek” demektedir.
Küba
Küba'daki Posadist grup, Devrimci İşçi Partisi (Troçkist) veya POR(T), içerisinde kendisinin de küçük de olsa bir rol oynadığı Küba Devrimi nedeniyle önem kazandı. Posadist gerillalar 1959'da Fidel Castro ve Che Guevara'nın yanında savaştıkları için ilk başta Küba hükûmeti Posadistlerin faaliyetlerine müsaade etti. Posadistler 1962'de Dördüncü Enternasyonal'den ayrıldıklarında, Küba şubesini de yanlarına aldılar ve böylece 1960'larda Küba'da Posadistler dışında başka hiçbir Troçkist grup kalmadı.
POR(T), 1961 yılında, Küba hükûmetinin Guantanamo Körfezi'ndeki Amerikan askeri üssünü zorla kapatması gerektiğini savundu. Küba devlet medyasına göre, Posadistler Guantanamo kasabasındaki işçileri yakınlardaki askeri üsse yürümek için örgütlediler. POR(T) bu iddiayı reddetti, ancak bu iddia Castro yanlısı ABD'li bir grup olan ve Posadistleri aşırı sol olmakla suçlayan Troçkist Sosyalist İşçi Partisi tarafından tekrarlandı. Popüler Sosyalist Parti'yle bağlantılı olan Kübalı yetkililer, daha sonra Posadist grubun genel merkezine baskın düzenledi ve Troçki'ninSürekli Devrim'inin (1930) bir baskısını basmakta olan matbaasını parçaladı.
Guevara, bir röportajda bu olay hakkındaki bir soruya şu yanıtı verdi:
"Bu gerçekten yaşandı. Bu bir hataydı. İkinci derece bir görevli tarafından yapılan bir hataydı. Baskı tabakalarını kırdılar. Bu yapılmamalıydı. Ancak Troçkist partinin devrime karşı hareket ettiğini düşünüyoruz. Örneğin, Devrimci Hükümet'in küçük burjuva olduğu yçnündeki görüşü benimsiyor ve proletaryayı hükümet üzerinde baskı yapmaya ve hatta proletaryanın iktidara geleceği yeni bir devrimi gerçekleştirmeye çağırıyorlardı. Bu da, bu aşamada gerekli olan disipline zarar veriyordu."
Küba'daki Posadist hareket giderek daha militan hale geldi ve en sonunda hükûmet tarafından yasaklandı. Castro, Ocak 1966'da düzenlenen Üç Kıta Konferansı'nda onları "baş belası" olarak nitelendirerek kınadı. Kübalı Posadistler, Castro'nun Guevara'yı öldürdüğünü iddia etmeye başlasa da Guevara'nın, Bolivya'da, oradaki gerilla hareketiyle birlikte savaşırken öldüğü ortaya çıktı. Guevara Bolivya makamları tarafından idam edildikten sonra bile Posadas, 1967'de Che Guevara'nın nasıl öldürüldüğünün belirsiz olduğunu iddia etti.
Dünya dışı yaşam
1968'den itibaren Posadas, UFO'lar ve dünya dışı yaşamla ilgili teorileriyle de tanımaya başlandı. Ona göre, eğer UFO'lar gerçekse, bu çok karmaşık teknolojilerde ustalaşabilecek varlıkların varlığını kanıtlardı ve bu da UFO'ların geldiği gezegende sosyalizmin varlığını gösterirdi. Eğer uzaylılar varsa bu dünyadaki bazı büyük sorunları çözmek için onlarla ittifak kurulabilirdi.
En tanınmış eserlerinden biri de, Les Soucoupes Volantes, le processus de la matiere et de l'energie, la science et le socialisme (Uçan Daireler, madde ve enerji süreci, bilim ve sosyalizm 10 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) adlı 1968 tarihli bir broşürdür. Burada dünya dışı yaşam ve UFO'ların varlığını komünizme bağlar. O yıllarda tespit edilen UFO'ların diğer gezegenlerdeki yaşamın oldukça ileride olduğunu gösterdiğini ve bunun ancak komünist ideoloji sayesinde mümkün olabileceğini savunur.[7] Kapitalizmin, insanlığın bilimsel açıdan ilerlemesi ve insan medeniyetinin gelişmesi üzerinde çalışmak yerine, insanları ben-merkezci hale getirme ve kâr etmeye odaklanma eğiliminde olduğunu belirtir. Dünya dışı varlıklar, diğer gezegenleri ziyaret edecek kadar ileri teknolojiler geliştirmiş olduklarından, bu onların kapitalist toplum belasını aştıklarını gösterir. Bununla birlikte, diğer canlılar üzerinde hâkimiyet kurmak için öldürme veya onları kontrol etme gibi dürtülerini de aşmış olmaları gerekir. Posadas'ın yazılarında geçen "diğer gezegenlerdeki canlılara, buraya geldiklerinde, yoksulluğu bitirmek için dünya sakinlerine müdahale etme ve onlarla işbirliği yapma çağrısında bulunmalıyız" cümlesi, dünya dışı varlıklarla işbirliği yapma hevesini göstermektedir.[8] Posadas, bu savıyla komünizmi alternatif bir siyasi sistemden ziyade medeniyetsel bir ilerleme olarak tanımlar. Bu, Posadas'ın dünya dışı yaşam üzerine tek bir çalışması olmasına rağmen, bu düşünce takipçileri ve daha sonraki Troçkistler arasında büyük bir popülerlik kazanmıştır.
Çok yaşa Posadas!
Britanya'da Devrimci İşçi Partisi (Troçkist) tarafından yayımlanan Kızıl Bayrak gibi Posadist gazeteler, Sovyetkozmonotlarını ve Çin roketlerinin uzaya fırlatılışını öven manşetler atmanın yanı sıra yerel endüstriyel anlaşmazlıklar üzerine de makaleler yayımlamıştır.
Posadas'ın makalelerini "Çok yaşa Posadas!" diyerek bitirme alışkanlığından da anlaşılacağı gibi, büyük bir egoya sahip olduğu düşünülüyordu.
Bu, aslında Posadas'ın belgelerini "yazış" şeklinden kaynaklanmaktadır. Bunlar genellikle, ister sadece yakın ortaklarından oluşan küçük bir grupla, isterse daha büyük kitlelerle olsun, parti etkinliklerinde yapılan konuşmaların dökümleriydi. Geleneğe göre, ilk yıllarda, Posadas konuşmalarını "¡Viva la Revolución Mundial!" (Yaşasın Dünya devrimi) ve "¡Viva la Cuarta Internacional!" (Yaşasın Dördüncü Enternasyonal) diyerek bitirdikten sonra, bir başkası "¡Viva el camarada Posadas! " (Çok yaşa yoldaş Posadas) demekteydi.[kaynak belirtilmeli]
Posadizm Üzerine Akademik Çalışmalar
Posadist teorilerin radikal doğası ve Dördüncü Enternasyonal Posadist'in benmerkezci yönetimi nedeniyle, bu organizasyonun kuruluşundan kısa bir süre sonra Posadistlere karşı birçok tepki ortaya çıktı.[9] Arjantinli bir militan olan Joan Benevant, örgütü Posadas'ın “papa” olarak görev yaptığı bir kiliseye benzetti. En önemlileri Brezilya ve Arjantin olmak üzere birkaç üye ülke Enternasyonal'den istifa etti. Bazı üyelerin kaybına ve akademisyenlerden destek alamamasına rağmen Posadas yine de ilkelerini uygulamaya devam etti. Teresa Hayter'in Posadas'ı " Troçkizm'den sapanların en çılgını" olarak tanımladığı Hayter of thebourgeoisie adlı otobiyografisinde görüldüğü gibi, o dönemde pek çok akademisten onun çalışmalarını hicivli bir şekilde inceledi. A.M. Gittlitz tarafından yazılan I Want to Believe: Posadism, UFOs and Apocalypse Communism adlı çalışmada yazar, Posadizmin tarihini ve nihai çöküşünü gözden geçiyor ve bu konuya ilginin neden son dönemlerde arttığını analiz ediyor. Posadizm'e tıpkı daha önceki akademisyenler gibi Troçkizmin “çılgın bir alt dalı” olarak yaklaşmayı tercih eden Gittlitz, günümüzde bu ideoloji hakkında neler düşünüldüğünü ve Posadizm'in 20. yüzyılın sonlarında kült benzeri doğasından nasıl değişim geçirdiğini analiz ederek konuyu genişletmiştir.
^A. M. Gittlitz, “Flying Saucers, the Process of Matter and Energy, Science, the Revolutionary and Working-Class Struggle, and the Socialist Future of Mankind.”, I Want to Believe: Posadism, UFOs and Apocalypse Communism, Pluto Press (2020): 105-106.
