II. Fernando (II. Aragonlu Ferdinand, Katolik Ferdinando) 1452-1516 arası yaşamış, İspanya'nın siyasi ve dini birliğini Kastilyalı I. Isabel ile evlenerek sağlamış ve modern bir devletin temelini atmış tarihi kişiliktir. 1461'de babası tarafından yasal mirasçı ilan edilip Aragon'un bazı topraklarının idaresi kendisine verilmiştir, daha sonra Ferdinand II adıyla 1468-1516 arasında Sicilya Kralı olmuştur. Ayrıca Ferdinand III adıyla 1504-1516 yılları arasında Napoli Krallığı'nı yönetmiştir.[1]
İlk yılları
10 Mart 1452'de Aragon Kralı II. Jean ve Kraliçe Kastilyalı Jeanne Enriquez'in oğlu olarak dünyaya geldi. Yetişkinlik çağına erdiği 1466 yılına dek durumunu garanti altına almak adına babası tarafından henüz 9 yaşındayken veliaht ilan edilip bazı toprakların yönetimine getirildi. 1468 yılındaysa Kastilya ve Aragon hanedanları arasındaki bağı oluşturacak evliliği sağlamak için Ferdinand'a Sicilya Kralı unvanı verildi. Eğitimi ve görgüsü için babası tarafından çok emek harcanmıştır, kişisel öğretmenler tutulmuştur. Bilim ve sanata ise özel önem vermesi ve sanatçıları ve bilginleri himaye etmesi aldığı eğitime bağlanmaktadır. Sert ve cesur bir kişiliği vardır ve aşırı neşeli tasvir edilmemiştir.
Olgunluk Çağı
İspanya'nın parçalı siyasi yapısının hüküm sürdüğü dönemde görevde olan Aragonlu Ferdinand, tıpkı kendisi gibi önemli bir ortak arayan Kastilyalı I. İsabel ile bir evliliğin yollarını arıyordu. Bu evlilik kısa sürede İspanya'nın birliğini sağlayacak ve o dönem için var olan Kastilya veraset sorununu da çözecekti. Evlilikleri büyük gizlilik içinde yürütülen bir süreçti ve eşi İsabel'in abisi Henry ile olan veraset sorununu zamana bırakarak çözme yoluna gittiler. Ekim 1469'da Valladolid'de evlilik töreni gerçekleşti, ancak İspanya'daki krallıkların hanedanları daha önce kurulan aile bağları dolayısıyla yakın akraba ilişkilerini sahipti. Ferdinand ve İsabel ikinci dereceden kuzenlerdi, bu durumda Katolik inancına göre evlilikleri uygun bulunmuyordu ve papa II. Paul bu konuda evliliğe yasal olarak izin vermemişti. Toledo başpiskoposu tarafından düzmece bir papalık kararı evliliği geçerli göstermek için okunmuştur. Bu süreçte İsabel Kastilya kraliçesi unvanını geçici olarak bırakmıştır. 1470 yılında ilk çocukları İsabella doğduğu zaman resmi papalık affı elde edilmiştir.[2] 1474'te Henry'nin ölümü sonrası Ferdinand hemen Segovia'ya yola çıktı ve 13 Aralık'ta İsabel kendisini Kastilya kraliçesi ilan etmiştir.[1] Henry'nin kızı Juana babasının ölümü sonrası eşi Portekiz kralı V. Alfanso ile Kastilya tahtı için mücadele etmiştir. Ferdinand ve İsabel'in güç birliği sayesinde bu iç savaş Ferdinand ve İsabel tarafından kazanılmıştır. Veraset sorunu sonunda çözülmüştür ve İspanya'nın birliği için önemli bir eşik aşılmıştı. evlilikleri süresince İsabella, Juan, Juana, Catalina ve Maria adlı beş çocukları olmuştur. Ferdinand 1479'da babasının ölümüne dek İsabel'in eşi olarak prince consort (kadın hükümdarın kocası) unvanını kullanmıştır.[3]
Siyasi Başarıları ve Keşif Seferlerine Desteği
Aragonlu Ferdinand evliliğinin ilk yıllarında Kastilya'daki hakimiyetini sağlamlaştırdı ve siyasi birliği kurumsal anlamda sağlamak için ciddi yasal düzenlemelere girişti. İlk olarak Roma Katolik Kilisesi'nin öğretisi hariç tüm dini akımlar ve inançlar yasaklandı, bu İber yarımadasında dini birlik yolunda atılmış ciddi bir adımdı. İlerleyen süreçte İber Yarımadası'ndaki son müslüman emirlik olan Granada da düşecek ve Yahudiler zorunlu göçe tabi tutulacaklardı.(1492)[2]
1492'de dünya tarihini derinden etkileyecek olan Kristof Kolomb'un keşif seferine, görüşleri tam olarak bilinmese de, destek verenler arasında olduğu biliniyor, ama eşi İsabel'in bu hususta daha ilgili olduğu belirtilmiştir. 1496'da İtalya Savaşları'na olan müdahalesi nedeniyle papa VI. Aleksander tarafından Katolik unvanı ile onurlandırılmıştır.[3]
Son Yılları ve Mirası
Ömrünün son yıllarında acılı günler yaşamıştır. öncelikle en büyük kızı İsabel ölmüştür, yine aynı zamanlar diğer kızı Juana akli dengesinde bozukluklar göstermeye başlamıştır. Bu kötü olaylar 1504'te eşi İsabel'i kaybetmesiyle tavan yapmıştır. 1505 yılında Fransa kralı'nın yeğeni Germaine de Foix ile siyasi bir evlilik yapmış olup birleşmiş İspanya'yı koruyacak politik adımlar atmıştır. Her şeye rağmen yeni eşine büyük saygı duymuştur ve Avrupa siyasetinde kazanımların korunması ve güçlü Fransa'ya karşı ölçülü siyaset gütmeye özen göstermiştir. 1512'de mezhepsel bir ayrılık hareketine girişen Navarra krallığı'na müdahale edip onu Kastilya sınırlarına ilhak etmiştir. 1516'da bir yurt gezisi sırasında Madrigalejo şehrinde hayata gözlerini yummuştur.[3]
Katolik Ferdinand, gerek Rönesans devrinde gerekse modern düşüncede etkili bir devlet adamı portresinin somut örneklerinden biri olmuştur. Machiavelli'nin Prens adlı yapıtında ideal lider örneği olarak sunulmuştur.[4]
Kaynakça
Prens kitabındaki kişi, konu ve olaylar |
|---|
|
| |
.svg)
.svg)
