Güney Kore'deki cinsiyet eşitsizliği, Güney Kore'de kadın ve erkeklerin karşılaştığı eşitsiz fırsatları ve muameleyi ifade eder. Köklü ataerkil ideolojilerden ve uygulamalardan gelen Güney Kore'deki cinsiyet eşitsizliği, sürekli olarak dünyanın en yüksek oranına sahip ülkelerden biri olarak gösteriliyor. Cinsiyet eşitsizliği özellikle Güney Kore'nin ekonomisinde ve siyasetinde yaygın olsa da, sağlık ve eğitimde iyileşme göstermiştir.
Güney Kore'deki kadınlar, Konfüçyüsçülüğün kültüre derinlemesine aşılandığı önceki zamanlara kıyasla, son yıllarda sosyal değişimler için önemli gelişmeler yaşadılar. Günümüz toplumunda, 1960'ların sonlarından bu yana kentleşme, sanayileşme, askeri otoriterlik, demokratik reform ve sosyal liberalleşme nedeniyle Güney Kore ekonomisi büyük ölçüde gelişti. Dolayısıyla, değişen modernitenin bir sonucu olarak cinsiyet rolleri ve cinsiyet kimlikleri nihayetinde değiştirildi. Koreli kadınların yarısından fazlası ve dahası evli kadınların % 25'inden fazlası tam zamanlı işçi olarak istihdam edilmektedir. Siyasette erkek siyasetçiler kadar kadın siyasetçi bulunmasa da son zamanlarda kadın siyasetçiler geçmişe oranla daha aktif katılmaya başlamıştır. Örneğin, Ulusal Meclis'te kadınlar 299 sandalyenin 20'sini bulunduruyor. 2020 parlamento seçimlerinde kadınlar Ulusal Meclis'te 57 sandalye bulunduruyor.
Kadınların statüsü, sosyal sınıflarına ve mali bağımsızlıklarına bağlı olarak değişir. Metropol bölgelerde, kadınların eğitime daha fazla erişimi var, bu da ev hanımı olarak eve daha az hapsedildikleri anlamına geliyor. Kentsel alanlarda istihdam edilen kadınların çoğu hizmet sektörü gibi üçüncül sektörlerde çalışmaktadır. Bu nedenle, işçi sınıfından kadınlar olarak, hane halkı içinde karar alma konusunda daha fazla güce sahipler ve mali açıdan daha bağımsızlar. Öte yandan, kırsal alanlarda çoğu kadın, tarım sektörü gibi birincil bir sektörde çalışmaktadır. Aslında, çeşitli eğitim ve istihdam olanaklarına sahip değiller. Tarım Bakanlığı tarafından yapılan 2019 araştırmasının ardından, kadın çiftçiler tüm çiftçilerin% 50'sinden fazlasını oluşturdu. Bununla birlikte,% 81'i kadın çiftçinin statüsü erkek çiftçiden daha düşüktür.
Günümüzde Güney Kore'deki kadınlara erkeklerin sahip olduğu tüm yasal haklar garanti edilmektedir. 1948'de kadınlar, mülklere ve malvarlıklarına oy verme, araba kullanma, sahip olma ve miras alma yasal haklarını elde ettiler. Örneğin Koreli kadınların tüm tıbbi ve sağlık hizmetlerine erişimi var. Tüm Kore vatandaşları Ulusal Sağlık Sigortası Yasası kapsamında ulusal sağlık sigortası garantilidir. Güney Kore, 1980'lerden beri mevcut yasama kanunlarındaki ayrımcı içeriği revize ederek ve değiştirerek cinsiyet eşitliğini uygulama yolunda çalıştı. Aslında, Güney Kore anayasası kısa bir süre içinde çeşitli cinsiyet eşitliği yasalarını sağlama hedefine ulaşmıştır. Cinsiyet eşitsizliklerini ve önyargıları yasaklayan yasaların uygulanması, işgücündeki kadın sayısını artırmıştır.] Bununla birlikte, Güney Kore'de kadınların statüsü, Kore'nin toplumsal cinsiyet eşitliği için hala iyileştirilmesi gereken çok yer olduğunu göstermektedir. Bu nedenle, mevzuat ve kamu kuralları, Kore şehirlerini sosyal yapıyı önemli ölçüde yükseltmek için etkilemek için kritik ve önemli rollere sahiptir. Güney Kore 2013 yılında evlilik içi tecavüzü yasakladı. 2021'de Güney Kore, kadınların kürtajını suç saymamaya karar verdi. Karar, hamilelik ve doğumda kadınların seçeneklerini ve özerkliğini daha fazla değerlendirmek için verildi.
Kadınlara Karşı Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi (CEDAW), kadınlara karşı ayrımcılığın hakların eşitliği ve insan onuru ile ilgili olduğunu belirtir.
Cinsiyet Eşitliği ve Aile Bakanlığı[3]
Güney Kore Hükûmeti'nin Ağustos 1948'de kurulmasından bu yana, Sosyal Sorunlar Bakanlığı, bakanlığın 1955'te birleşmesine kadar kadınlara karşı ayrımcılıkla uğraştı. Daha sonra Sosyal Meseleler Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı ile Sosyal Meseleler ve Sağlık Bakanlığı olmak üzere birleşti. 1994 yılında, Sosyal Sorunlar ve Sağlık Bakanlığı, Sağlık ve Refah Bakanlığı oldu; sonuç olarak kadınlara yönelik ayrımcılığı ele almaya başladı. Ancak bakanlıklar, kadınların sosyal pozisyonunda ilerleme sağlanamaması ve politikalarının uygulanmaması nedeniyle eleştirildi.
Cinsiyetçiliğe yönelik özel politikalar, 25 Şubat 1998'de Devlet İşleri başlığının kurulmasıyla ele alınmaya başlandı. 28 Şubat 1998'de Başkan Kim Dae başkanlığında Kadın İşleri Başkanlığı Komisyonu kuruldu. 23 Temmuz 1999'da cinsel ayrımcılığı yasaklayan ve düzenleyen yasa oluşturuldu. Bununla birlikte, kadınların sosyal konumunun ilerlememesine yönelik eleştiriler devam etti ve yanıt olarak Cinsiyet Eşitliği Bakanlığı 29 Ocak 2001'de kuruldu. Şu sorumluluklar devredildi: aile içi şiddet mağdurlarını korumak ve cinsel şiddet; fuhuşun önlenmesi; Sağlık ve Refah Bakanlığından kadın mesleklerini denetlemek.
12 Haziran 2004'te bakanlık, bebeklerin gelişimlerini denetleme sorumluluğunu Sağlık ve Refah Bakanlığı'ndan aldı. 23 Haziran 2005'te bakanlık, politikaların daha uyumlu bir şekilde oluşturulması ve uygulanması için Cinsiyet Eşitliği ve Aile Bakanlığı olacak şekilde yeniden örgütlendi. 29 Şubat 2008'de bakanlık, aileleri ve çocuk bakımını denetleme sorumluluklarını Sağlık, Refah ve Aile İşleri Bakanlığı olan Sağlık ve Refah Bakanlığı'na devrederken, Cinsiyet Eşitliği Bakanlığı'na değiştirildi. 19 Mart 2010'da Bakanlık, gençleri ve aileleri denetleme sorumluluklarını geri alarak Cinsiyet Eşitliği ve Aile Bakanlığı olacak şekilde yeniden düzenlendi.[4]
Kaynakça
