Gustav von Kahr (d. 29 Kasım 1862 – ö. 30 Haziran 1934), Bavyera eyaletinde faaliyet göstermiş bir Alman sağcı muhafazakâr politikacı. 1923 yılında Adolf Hitler'in Birahane Darbesi'ni gerçekleştirdiği esnada Bavyera başbakanı idi ve Hitler'e yeterince destek olmayarak bu darbe girişiminin başarısızlığında etkili oldu. Daha sonra Uzun Bıçaklar Gecesi'nde SS mensupları tarafından infaz edildi.
Hayatı
Kahr, hukuk okudu ve siyaset girmeden önce avukat olarak çalıştı. Politik olarak, bir monarşist ve bir Protestan olduğunu ve de herhangi bir partiye katılmadığı halde Katolik BVP ile bağlantıları vardı. 1917 yılında Yukarı Bavyera eyalet hükûmeti başkanı oldu ancak 1918 Alman Devriminde bu konumunu kaybetti. 14 Mart 1920 sonrasında Bavyera başbakan olarak Johannes Hoffmann'ın yerine göreve atandı. Kahr, askeri etkiler altında göreve gelmiştir.
26 Eylül 1923'te, suikastlar ve siyasi şiddetle dolu bir kargaşa döneminin ardından, Başbakan Eugen von Knilling sıkıyönetim ilan etti ve eyalet görevine dönen Kahr'ı diktatörlük yetkileriyle Staatskomissar (devlet komiseri) olarak atadı. Bavyera Eyalet Polisi başkanı Albay Hans Ritter von Seisser ve Reichswehr Generali Otto von Lossow ile birlikte bir üçlü yönetim kurdu.
O yıl, birçok gerici grup Mussolini'nin "Roma'ya Yürüyüşü"nü bir "Berlin'e Yürüyüş" ile taklit etmek istedi. Bunlar arasında savaş zamanı General Erich Ludendorff ve Adolf Hitler liderliğindeki Nazi (NSDAP) grubu vardı. Hitler, daha sonra Birahane Darbesi olarak bilinen olayla iktidarı ele geçirmek amacıyla Ludendorff'u bir figür olarak kullanmaya karar verdi. Hitler ve Ludendorff, Kahr'ın ve üçlü yönetiminin desteğini aradı. Ancak Kahr'ın, Hitler'siz bir milliyetçi diktatörlük kurmak için Seisser (Seißer) ve Lossow ile kendi planı vardı. 126 Kahr, "yurtsever dernekleri" bağımsız eyleme karşı uyardı. 127 Hitler'in taktikleri konusundaki şüphelerine rağmen, Kahr, Weimar hükûmetine karşı duran ve Berlin'dekilere karşı harekete geçilmesi gerektiğine inanan sağcı bir vatanseverdi.
8 Kasım 1923'te Hitler ve SA, Kahr tarafından Münih'teki büyük bir bira salonu olan Bürgerbräukeller'de düzenlenen 3.000 kişilik halka açık bir toplantıyı bastı. Hitler Kahr'ın konuşmasını yarıda kesti ve Ludendorff ile yeni bir hükûmetin kurulduğunu ilan ederek nasyonal devrimin başladığını duyurdu. Hitler silahını sallarken Kahr, Seisser ve Lossow'un desteğini istedi. Hitler'in kuvvetleri başlangıçta yerel Reichswehr ve polis merkezini işgal etmeyi başardı; bununla birlikte, ne ordu ne de eyalet polisi Hitler'le güçlerini birleştirmedi. Kahr, Seisser ve Lossow kısa bir süre gözaltına alındı, ardından serbest bırakıldı. Üçü, Hitler'e karşı muhalefete katılmak için hızla kaçtılar. Gece boyunca ve Hitler'in haberi olmadan darbeye karşı direnişi hazırladılar. Ertesi gün, Hitler ve takipçileri, "Berlin Yürüyüşü"nün başlangıcı olarak Bavyera hükûmetini devirmek için birahaneden Bavyera Savaş Bakanlığı'na yürüdüler, ancak polis onları dağıttı. On altı NSDAP üyesi ve dört polis memuru başarısız darbede öldürüldü. Kahr'ın Hitler'in darbesinin çöküşüne karışması, ona Bavyera'daki sağcı milliyetçi güçlerin desteğine mal oldu.
Reichskanzler Wilhelm Marx'ın 18 Ocak 1924'te von Knilling ile gizlice görüşmesi ve onu hem von Kahr'ı hem de von Lossow'u görevi bırakmaya ikna etmesi üzerine, Gustav von Kahr, Şubat 1924 yılında Staatskommissar görevinden istifa etmek zorunda kaldı. Bundan sonra idari işlemlerin gözden geçirilmesi için Bavyera mahkeme başkanı olarak görev yapmış ve üç yıl sonra kamu hizmetinden emekli olmuştur.
Ölümü
Kahr, 30 Haziran 1934'te, Uzun Bıçaklar Gecesi'nde, Birahane Darbesi sırasında "ihanet"inden dolayı Naziler tarafından öldürüldü. Münih'teki dairesinden kaçırıldı ve Dachau toplama kampına giderken iki SS üyesi tarafından işkence gördü. Kampa vardıktan sonra, kamp komutanı Theodor Eicke'nin emriyle vuruldu. Tarihçi Thomas Childers, Kahr'ın yakındaki bir bataklığa götürüldüğünü ve baltalarla kesilerek öldürüldüğünü bildirdi.[1] Önce vurulup vurulmadığı bilinmiyor, ancak parçalanmış cesedi birkaç gün sonra kampın dışında bulundu.[2] Cinayet muhtemelen Johann Kantschuster tarafından işlendi.[3][4][5][6]
