Foulques (Latince: Fulco, Fransızca: Foulque; y. 1089/92 – 13 Kasım 1143), genç Foulques olarak da bilinir, 1109 ile 1129 yılları arasında V. Foulques olarak Anjou Kontu, 1131 ile ölümüne kadar Kudüs Kralıdır. Hükümdarlığında Kudüs Krallığı en geniş topraklarına ulaşmıştır.
Hayatı
Anjou Kontu
Fulk, 1089 ile 1092 arası bir zaman Kont IV. Fulk ile Bertrade de Montfort'un çocuğu olarak Angers'de, doğmuştur. 1092 yılında, kocasını terk edip, Kral I. Philippe ile iki eşli olarak evlenmiştir.
1109 yılında babası ölünce Anjou Kontu oldu. Ertesi yıl, Erembourg du Maine ile evlenerek, Maine Kontluğu üzerindeki Angevin kontrolünü güçlendirdi.
Aslen İngiltere Kralı I. Henry'nin muhalifi ve Fransa Kralı VI. Louis'in destekçisiydi, ancak 1118 ya da 1119'da kızı Matilda'nın Henry'nin oğlu ve vârisi William Adelin ile evlenmesini ayarladığında Henry ile müttefik oldu. Fulk 1119 veya 1120'de Haçlı Seferlerine katıldı ve Tapınak Şövalyeleri'ne (Orderic Vitalis) bağlandı. bir yıl boyunca Kutsal Topraklarda iki şövalye tutarak Tapınakçıları sübvanse etmeye başladıktan sonra, 1121 yılının sonlarında, geri döndü. Çok sonra Henry, 1127 ya da 1128'de ölen kızı Matilda'nın, Fulk'un oğlu Geoffrey ile evlenmesini sağladı.
Haçlı Seferleri ve kral olması
1127'ye kadar Fulk, Kudüs Kralı II. Baudouin'den bir elçi geldiğinde Anjou'ya dönmeye hazırlanıyordu. II. Baudouin'un erkek mirasçısı yoktu, ama kendi yerine kızı Melisende'yi çoktan tayin etmişti. II. Baudouin, kızının tahta geçmesini onu güçlü bir lord ile evlendirerek desteklemek istedi. Fulk zengin bir haçlı ve deneyimli bir askeri komutan ve bir duldu. Alandaki tecrübesi, her zaman savaş durumunda olan bu sınır devleti için paha biçilmezdi.
Bununla birlikte, Fulk Kraliçe'nin eşi olmaktan daha iyi şartlar istedi; Melisende ile birlikte kral olmak istedi. Fulk'un mali ve askeri üstünlüğü ile II. Baudouin kabul etti. Fulk, Anjou Kontluğu koltuğunu oğlu Geoffrey'e bıraktı ve 2 Haziran 1129'da Melisende ile evlendiği Kudüs'e gitti. Daha sonra, Baudouin, Melisende'nin krallıktaki konumunu, 1130'da Fulk'dan olma Melisende'nin oğlu III. Baudouin'i tek koruyucusu yaparak güçlendirdi.
II. Baudouin'in ölümüyle 1131 yılında Fulk ve Melisende ortak hükümdar oldular. Başlangıçtan itibaren Fulk, tamamen Melisende'den hariç, hükûmetin mutlak kontrolünü aldı. Anjou’dan gelen hemşehrilerini, yerel asillere tercih etti. Kuzeydeki diğer Haçlı devletleri, II. Baudouin’in yaptığı gibi, Fulk’un Kudüs’ün egemenliğini üzerlerine empoze etmeye çalışacağından korkuyor; ancak Fulk, merhum kayınpederinden çok daha az güçlü olduğu için, kuzey ülkeleri otoritesini reddetti. Melisende'nin kız kardeşi Alice, II. Baudouin tarafından Antakya Prensliği'nden sürgün edildi, babasının ölümünden sonra Antakya'yı bir kez daha kontrol altına aldı. 1132'de Fulk'in kuzeye yürümesini önlemek için Pons ve II. Joselin ile müttefik oldu; Fulk ve Pons barış yapmadan önce kısa bir süre savaştı ve yapılan barış ile Alice tekrar sürgüne gönderildi.
Kudüs'te de Fulk, Birinci Haçlı Seferi'nden bu yana orada büyüyen ikinci nesil Kudüs Hristiyanlarını kızdırdı. Bu "yerliler" Kraliçe Melisende'nin kuzeni ve ona fedakarca bir şekilde sadık olan popüler Yafa Kontu Hugh'a odaklandılar. Fulk, Hugh'u rakip olarak gördü ve Hugh’nun kendi üvey oğlu onu sadakatsizlikle suçladığı zaman meselelere yardımcı olmadı. 1134 yılında Hugh'yu ifşa etmek için Foulques onu Melisende'ye sadakatsizlikle suçladı. Hugh bunu kabullenmeyip isyan etti. Hugh kendini Yafa'da güvenceye aldı ve Aşkelon müslümanları ile ittifak yaptı. Foulques tarafından kendisine karşı kurulan orduyu yenmeyi başardı, ancak bu durum devam ettirilemezdi. Patrik, çatışmaya, belki de Melisende'nin emriyle müdahale etti. Foulques barışa razı oldu ve Hugh üç yıl boyunca krallıktan sürgün cezasına çarptırıldı.
Foulques, Anjou'nun mühür kullanan ilk konttur.[1]
Ancak Hugh aleyhinde bir suikast girişiminde bulunuldu. Foulques ya da destekçileri, doğrudan kanıtlar ortaya çıkmamış olsa da, genellikle sorumlu olduklarına inanılıyordu. Skandal, kraliçeyi destekleyen hizbin bir saray darbesiyle hükûmeti devralması için gerekli olan tek şeydi. Yazar ve tarihçi Bernard Hamilton, Foulques'un destekçilerinin sarayda "hayatlarının dehşetine uğradığını" yazmıştır. Dönemin yazar ve tarihçisi Surlu Vilyam, Foulques için "Melisende'nin izni olmadan önemsiz meselelerde bile inisiyatif alma girişiminde bulunmadı" diye yazmıştır. Sonuç olarak, Melisende'nin 1136'dan itibaren hükûmet üzerinde doğrudan ve sorgulanamayan bir kontrolü vardı. 1136'dan önce bir süre Foulques karısıyla uzlaştı ve ikinci çocukları olan olan Amalrik doğdu.
1137 yılında Foulques, Baarin yakınlarında bir muharebede mağlup oldu fakat Şam EmiriMuinüddin Üner ile müttefiki oldu. Şam, ayrıca Zengî tarafından da tehdit edildi. Foulques, Taberiye Gölü'nün kuzeyindeki Banias kalesini ele geçirdi ve böylece kuzey sınırını güvence altına aldı.
Foulques, krallığın güney sınırını da güçlendirdi. Uşağı Paganus, Lut Gölü'nün doğusundaki Kerek kalesini inşa etti ve krallığın Kızıldeniz'e ulaşmasına yardımcı olmak için Foulques'un Blancalgarde, Ibelin kaleleri vardı ve güneybatıda Mısır kalesi Aşkelon'u boyun eğdirmek için inşa ettiği diğer kaleleri vardı. Bu şehir, Mısırlı Fâtımîlerin Kudüs Krallığına sık sık baskın düzenlediği ve Foulques'un bu tehdidi etkisiz hale getirmeye çalıştığı bir üs oldu.
1137 ve 1142 yıllarında, Bizans imparatoruII. İoannis, Haçlı devletleri üzerinde Bizans kontrolü sağlamaya çalışmak amacıyla Suriye'ye geldi. İoannis'in etkileyici ordusu eşliğinde Kudüs'e hac yapma niyeti Foulques'u alarma geçirdi, İoannis'e krallığının zayıf olduğunu ve büyük bir ordunun geçişini destekleyemeceğini belirten bir mektup yazdı. Bu ılımlı yanıt, İoannis'i niyetinden caydırdı ve haccı erteledi. İoannis, niyetlendiği Kudüs'e gidemeden önce öldü.[2]
Ölümü
1143'te kral ve kraliçe Akka'deyken, Foulques av kazasında öldü.[3] Atı tökezledi, düştü ve Fulk'un kafatası eyer tarafından ezildi, Surlu Vilyam'ın anlattığı üzere "ve beyni hem kulak hem de burun deliklerinden dışarı attı". Ölümünden önce üç gün bilinçsizce yattığı Akka'ya geri taşındı. Kudüs'te Kutsal Kabir Kilisesi'ne gömüldü. Evliliklerinde çatışmalar başlamış olsa da, Melisende halk huzurunda olduğu kadar özel olarak da onun yasını tuttu. Foulques'un soyu, ilk karısından Geoffrey ve ikinci karısı Melisende'den III. Baudouin ve I. Amalrik tarafından sürdürülmüştür.
Mirası
Tasviri
Surlu Vilyam'a göre, Foulques "Davud gibi huysuz bir adamdı ... sadık ve kibar, sevimli ve kibardı ... askeri işlerde sabır ve bilgelik dolu deneyimli bir savaşçıydı". En önemli eksikliği isimleri ve yüzleri hatırlayamamasıydı.
Surlu Vilyam, Foulques'u yetenekli bir asker ve yetenekli bir politikacı olarak nitelendirir, ancak Foulques'un, haçlı devletlerin kuzeyindeki savunmasına yeterince katılmadığını gözlemler. İbnü'l Kalanisi (onu "Anjou Kontu" olarak Arapça El-Kund Anjur olarak tanımlar), "yargılamasında sağlam olmadığı veya idaresinde başarılı olmadığı" şeklinde tanımlamıştır. Zengiler, İkinci Haçlı Seferi'ne neden olan, 1144'te Edessa Kontluğu'nun düşmesiyle doruğa çıkan Haçlı devletler üzerindeki yürüyüşlerine devam ettiler (bkz. Edessa Kuşatması).
Ailesi
1110 yılında Maine kontu I. Elias'ın kızı Erembourg du Maine (ö.1126) ile evlendi. Dört çocukları oldu:
^Brigitte Bedos Rezak, "Women, Seals, and Power in Medieval France, 1150–1350", Women and Power in the Middle Ages, ed. Mary Erler and Maryanne Kowaleski (University of Georgia Press, 1988), p. 63.
^Runciman, (1952) A History of the Crusades, Vol. II: The Kingdom of Jerusalem, Cambridge University Press. pp. 212-213, 222-224
Runciman, Steven (1952). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press.
Medieval Women, edited by Derek Baker, the Ecclesiastical History Society, 1978
Payne, Robert. The Dream and the Tomb, 1984
The Damascus Chronicle of Crusades, trans. H.A.R. Gibb, 1932.
