Fatih Kürsüsünde, Mehmet Akif Ersoy’un şiir külliyatı Safahat’ın dördüncü kitabının adıdır. 1692 dizelik tek bir manzumeden oluşan eser, 27 Haziran 1913 - 10 Temmuz 1914 tarihleri arasında Sebilürreşad dergisinde tefrika edildikten sonra 1914 yılında kitap olarak basılmıştır.
Eser, ”Hamasî Şairimiz Midhat Cemal’e” sözleriyle Mithat Cemal Kuntay’a ithaf edilmiştir.
Mesnevi nazım şekliyle yazılan eser, “İki Arkadaş Fatih Yolunda” ve “Vaiz Kürsüde” başlıklarını taşıyan iki bölümden oluşur. Eserde anlatıcı, vaaza kadar şair, devamında ise kürsüdeki vaizdir.
“İki Arkadaş Fatih Yolunda” adlı bölümde şair ve arkadaşı arasında geçen uzun konuşmaya yer verilmiştir. Manzumede sözü edilen “arkadaş”’ın Mehmet Âkif’in dostlarından Mithat Cemal Kuntay olduğu düşünülür. İki arkadaş halkın cahilliği, doğaya duyarsızlığı, eski eserlere değer verilmeyişi, dinin ihmal edilişi gibi konular hakkında konuşurlar.
“Vaiz Kürsüde” bölümünde vatan-millet sevgisi, Doğu-Batı karşılaştırması, eğitim sorunları, Balkan zulmü gibi konular görüşülür. Eserdeki vaizin tıpkı Süleymaniye Kürsüsünde adlı kitabında olduğu gibi seyyah Abdürreşid İbrahim olduğu düşünülür.
