Bilişim Biliminde; Evrim Stratejileri (ES), evrim ve adaptasyon fikri optimizasyon tekniğine dayanmaktadır. Bu evrimsel hesaplama veya yapay evrim metodolojilerinin genel sınıfına aittir.
Tarih
Evrim strateji optimizasyon tekniği 1960'larda oluşturuldu ve İngo Rechenberg ve Hans-Paul Schwefel birlikte çalışmalarıyla 1970'lerde geliştirildi.
Metotlar
Evrim strateji, operatör araştırmalarına göre doğal bağımlı temsilinde, öncelikli mutasyon ve seleksiyonda kullanılmaktadır. Evrimsel algoritmaları, operatörlerin döngü uygulamalarıdır. Bir döngünün yinelenmesinde jenerasyonu çağırıyor. Jenerasyonların sırası kritiklerin sonu gelinceye kadar devam eder.
Evrim stratejilerin çağdaş türevleri sık sık μ parametresinin nüfusta, fazladan operatörlerin birleşmesiyle kullanılmaktadır, (μ/ρ+, λ)-ES çağırmaktadır.[1]
Kaynakça
Bibliyografi
- Ingo Rechenberg (1971): Evolutionsstrategie – Optimierung technischer Systeme nach Prinzipien der biologischen Evolution (PhD thesis). Reprinted by Fromman-Holzboog (1973).
- Hans-Paul Schwefel (1974): Numerische Optimierung von Computer-Modellen (PhD thesis). Reprinted by Birkhäuser (1977).
- H.-G. Beyer and H.-P. Schwefel. Evolution Strategies: A Comprehensive Introduction. Journal Natural Computing, 1(1):3–52, 2002.
- Hans-Georg Beyer: The Theory of Evolution Strategies: Springer April 27, 2001.
- Hans-Paul Schwefel: Evolution and Optimum Seeking: New York: Wiley & Sons 1995.
- Ingo Rechenberg: Evolutionsstrategie '94. Stuttgart: Frommann-Holzboog 1994.
- J. Klockgether and H. P. Schwefel (1970). Two-Phase Nozzle And Hollow Core Jet Experiments. AEG-Forschungsinstitut. MDH Staustrahlrohr Project Group. Berlin, Federal Republic of Germany. Proceedings of the 11th Symposium on Engineering Aspects of Magneto-Hydrodynamics, Caltech, Pasadena, Cal., 24.–26.3. 1970.
Araştırma merkezleri
Dış bağlantılar