Osman bin Amir bin Amr (1 Temmuz 538 - 1 Mart 635; Arapça: ٱبْن عَامِر عُثْمَان ٱبْن عَمْرِو), ilk İslam halifesi Ebû Bekir'in babasıdır. Muhammed'in sahabesidir. Halifelik konusunda Ali'yi desteklediği düşüncesinde oldukları için Şiiler tarafından sevilmektedir.
Hayatı
Asıl adı Osman bin Amir olan Ebû Kuhâfe, 538'de Mekke'de doğdu. Soyu Kureyş kabilesinin alt kolu Teymoğulları'na dayanır.[1] İslam'ın yayıldığı dönem putperest olan Ebû Kuhâfe'nin ailesi müslüman olmuştu. Fakat kendisi Mekke'nin Fethi'nden sonra İslam'ı kabul etti.
Soyu kendisi gibi Teymoğulları'na dayanan Selma Ümmü'l-Hayr ile evlendi. Bu evlilikten doğan üç oğlu bebekken öldü; hayatta kalan tek oğlu Ebû Bekir'di. Şiilere göre Ebû Kuhâfe, Muhammed'in ölümü sonrası Raşidin halifesi olan oğlu Ebû Bekir'e halifeliği Ali'ye bırakması gerektiğini söyledi.[2] Fakat Sünniler bu söyleminin gerçek olmadığını savunur. Oğlunun 634 yılındaki ölümünün ardından Mart 635'te öldü.[3]
Kaynakça
