Cenovalı Katerina (Cenova, 5 Nisan 1447 - Cenova, 15 Eylül 1510), İtalyan mistik, özellikle Araf üzerine yazmış olduğu eserle tanınır.
Papa X. Klement tarafından 5 Nisan 1675 tarihinde kutsanmıştır. Daha sonra 23 Nisan 1737 yılında Papa XII. Klement tarafından ‘Azize’ ilan edilmiştir. 15 Eylül'de anılır.
Hayatı
Gençliği
Katerina, Cenova'da Fieshi ailesine doğmuştur. Bu aile Ceneviz Cumhuriyeti'nin en etkili ailelerinden biriydi. 13 yaşında rahibe olma arzusuna rağmen, Katerina 16 yaşında kendisinden yaşça büyük, maceracı, sert mizaçlı, öfkeli karakteri olan Giuliano Adorno ile evlendi. Evlilik bir felaket dönüşür, çocukları olmaz ve kocasının korku verdiği Katerina melankolik bir hale bürünür.
Dönüşümü
On yıllık evliliğinin ardından rahibe olan kız kardeşinin ziyaret ederken itirafa gitmeyi kabul eder. İtirafı sırasında günahlarının ve hatalarının net bir şekilde algılamasıyla birlikte Tanrı'nın ona karşı ezici sevgisini hisseder. O anda zamanının ve servetinin büyük bir kısmına hasta olan insanlara hizmet ederek hayatını değiştirmeye karar verir. Onun bu dönüşümü nihayetinde de kocasının kendi dönüşünü tetikler ve kocası da hayatının geri kalan kısmını karısıyla aynı hastanede hayatının geri kalan kısmını hastalara hizmet ederek onlara adamaya karar verir.
Ruhani Öğretisi
Cenovalı Katerina
Onun mistisizmin (tasavvufunun) merkezi Efkaristiya ve sonsuz Tanrı'dır. Yazılarında sanki bir okyanusa dalmış gibi Tanrı'nın bütünlüğüne dalmaktan bahseder. Mistik tecrübelerinin zirvesindeyken şöyle der: ‘Varlığım Tanrı’dır ancak sade bir katılımla değil, ancak varlığının gerçek dönüşümüyle’.[1]
Eserleri
Ölümünden 41 yıl sonra ancak 1551 yılında hayatı ve öğretisi hakkında ‘Muhteşem Yaşamı ve Cenovalı Kutsanmış Katerina’nın Kutsal Öğretisi’ başlıklı bir kitabı yayımlandı. Bu kitap ‘Ruh ve Beden Üzerine Diyaloglar’ ve ‘Araf üzerine Yazılar’ eserlerinin kaynağıydı ve genellikle ayrı olarak basılmıştır.
Ruh ve Beden üzerine Diyaloglar – Katerina'nın ruhani öğretisini ve mistik iç görüsünü içeren ruhani oğlu Ettore Vernazza'nın yardımıyla iyi bir düzenleme ile yazılmış bir eserdir. Ruhani öğretisi. Tanrı'nın sevgisine ve merhametine güvenen bir inanca dayanan olumlu, sevinçli ve güvenilir bir öğretidir.[2]
Araf üzerine Yazılar- Bu eser hakkında, geçmişte yazarın gerçekten yazıp yazmadığı konusunda bir tartışma vardı. Baron Van Hügel, Katerina'nın öğrencilerinin ve onu takip eden kişilerinin uzun ve detaylı çalışmalarının ürünü olarak görüyordu.[3] Arafı dayanılmaz bir işkence yeri olarak vurgulayan klasik görüşün aksine, Katerina burayı Tanrı ile birleşmeye açılan neşeli bir arınma zamanı olarak görür.[4]
