Bosnalı Sabit; 17. ve 18. yüzyıllar arasında yaşamış olan Osmanlı şairidir.
Hayatı
Asıl adı Alâaddin olan Sabit, o dönemde Bosna'ya bağlı bir kasaba olan Öziçe'de doğmuştur. Doğum tarihi konusunda kesin bir bilgi olmamakla beraber 1650 yılında dünyaya geldiği düşünülmektedir.[1] İlk eğitimini Müftü Halil Efendi'den alan şair daha sonrasında kendini geliştirmek amacıyla İstanbul'a gelmiş ve Kaptan-ı Derya Seyidzâde Mehmed Paşa'nın himayesi altına girmiştir. 1678 yılında mülazım olmuş, daha sonrasında kadılığı seçerek sırasıyla Çorlu, Burgaz, Kefe ve Yanya gibi kazalarda görev yapmıştır. 1700 yılında atandığı Bosna'da yaşadığı sıkıntılardan dolayı önce Konya kadılığına getirilmiş, 1706 senesinde buradaki görevinden azledilince tekrar İstanbul'a göç etmiştir. 1712'nin Nisan ayında dizanteriden[2] ölmüştür.[3]
Sanat anlayışı
Yaşadığı ve eser verdiği süre boyunca çağdaşı Nâbî ile beraber döneminin en fazla şairlerinden birisi olan Sabit, sıradan ve günlük hayatta sıkça kullanılan ifadeleri kendi mizah anlayışıyla harmanlayarak okuyucularına aktarmıştır. Kendine has üslubu ile Divan edebiyatı dünyasında ayrı bir yer edinen şair Türk şiirine mizah duygusunu taşıyan ilk kişi olarak değerlendirilir. Mahalli tarzın savunucularından biri olan Bosnalı Sabit, dilde ve düşüncede tamamen yerli duygulara ve olaylara yer verme amacını gütmüştür. Sade ve pratik konuşma dilini ağır ve süslü sanatların sıkça kullanıldığı şiir dilinin potasında eriterek yeni bir dil ortaya çıkaran şair; eserlerini yazarken kelimeleri hiçbir sanat kaygısı gözetmeden olduğu gibi kullanmıştır.[3]
Kaynakça
